Wat mijn moeder mij vertelde: liefde en verraad te Mechelen tijdens WOII.
By Rudi Van Poele - Posted on 28 oktober 2020
“Hier, bewaar dit pakje, doe het pas open als je in het vliegtuig zit”. Hij draait zich bruusk om en stapt met stevige pas naar de uitgang. Hij slaat even aan wanneer hij een andere militair passeert. Ze blijft kijken. Aan de deur draait hij zich een laatste keer om. Hij zwaait naar haar en slaat ook voor haar aan, secondelang. Dan verdwijnt hij in een oogverblindende plas licht.”
Marcske van de Ruggenuchte
By gimycko - Posted on 27 oktober 2020
- Marcske van Ranst van den tellevieze
- hàà mè zaa-ne gekleurde trôô.
- Gastje, wilde me kabaske is vulle
- En laot de Mechelaar hier ni staan.
- Want ik oest, ik ‘èm corona
- Geeft nao da vaccin en ’t zal overgaan !
- Marc van Ranst oep een kruk
- met nen appel of e ferm stuk.
- Géft’m gien peir of gien smeir
- Mechelen is giene bedeleir !
- Ha-jee de pille deurgegeve
- Oem aan coronapatiënten te geive.
- A beloofde an den Bart dattem pillen bakken zaa.
- Iel veul, iel veul, dattem pillen bakken zaa !
- 2020 sucks bigtime !
Wie wordt de nieuwe eigenaar van de Heilig-Hartkerk?
By Jan Smets - Posted on 26 oktober 2020
(foto's: Jan Smets)De spreekwoordelijke kogel is (bijna) door de kerk. Binnenkort is geweten wie de nieuwe 'eigenaar' wordt van de neoromaanse Heilig-Hartkerk in de Adegemstraat. Er zijn twee kandidaten die in aanmerking komen om de kerk in erfpacht te hebben voor een periode van 27 jaar. De kerkfabriek van OLV-Vrouw hoopt dat het voorontwerp dat nu bij een notaris grondig wordt bekeken tegen Allerheiligen - en dat is niet zo lang meer - klaar zal zijn. De Heilig-Hartkerk werd in 2014 gesloten voor de katholieke vieringen van de parochie met dezelfde naam. In datzelfde jaar werd het de thuishaven de de Russisch-orthodoxe gemeenschap van Mechelen. Maar die bruikleen loopt nu af voor deze geloofsgemeenschap van de Heilige Theofanie. Begin van dit jaar had ik nog een gesprek met Vader Dimitri Jatsun (foto), die de geestelijke leider is van deze gemeenschap. Toen wist hij ook nog niet wat de toekomst zou brengen en waar de erediensten zouden kunnen doorgaan. Gelukkig voor hem en zijn mensen is er licht aan het eind van de tunel. Ze kunnen opgelucht ademhalen. De orthodoxe gemeenschap kan voor het beleven van hun liturgie terecht in het diocesaan centrum in de Merodestraat.
ontmaskerende waarheid...
By Jan Smets - Posted on 23 oktober 2020
(foto: Jan Smets. Wijkgezondheidscentrum Wel en Wee, Wollemarkt)Ja, we hebben heel wat redenen om te zeuren, ons rotslecht te voelen, ontmoedigd te zijn en onzeker te wezen over de toekomst. De dagen worden korter en donkerder en we mogen een kruis maken over leuke plannen, feestjes en gezellige uitjes. Perspectief zien we voorlopig niet of weinig. Dat verdomde virus zet een domper op onze dromen. Er is angst voor onze gezondheid. We vrezen dat heel wat over kop dreigt te gaan als dit alles nog lang duurt. We zitten allemaal in datzelfde zwalpende schuitje. Sommigen zijn wat zee-zieker dan de anderen. Enkelen dreigen overboord te vallen. Het is geen pretje om nu de stormen te moeten trotseren...Het is allemaal waar. En toch moeten we verder varen. Alle hens aan dek. Samen, solidair, moedig en veerkrachtig. Het kan niet anders. Eens bereiken we wel de veilige haven. Maar voor we kunnen aanmeren moeten we mekaars hoofd boven water houden. Misschien moeten we mekaar wat meer bemoedigen; wat meer glimlachen naar mekaar. Daarstraks las ik deze zin op het raam van Wijkgezondheidscentrum Wel & Wee op de Wollemarkt...
Jan Van Gils wil dementie uit taboesfeer halen
By Jan Smets - Posted on 15 oktober 2020
(foto's: Jan Smets)Vandaag loop ik langs bij Jan Van Gils. Hij woont slechts om de hoek, in de Sint-Jozefstraat, wijk Hanswijkenhoek. Ik ken hem al jaar en dag. Jan was dan ook iemand die altijd heel zichtbaar aanwezig was in onze buurt en zijn inzet voor deze wijk en parochie Sint-Jozef Coloma was bijzonder groot. Dit jaar werd Jan zeventig. Heel onlangs werd van hem en kleinzoon Monk, die nu zowat een half jaartje oud is, een schitterend, intens-warm portret geprint op een muur van dienstencentrum Den Abeel in de Jozef Verbertstraat. Dit gebeurde in het kader van 'de Mensen maken de Stad'. Zestien van zulke portretten hangen her en der in de stad, in de wijken en in de dorpen. Zestien heel diverse portretten van Maneblussers: heel verschillend van achtergrond en bezigheden, maar elk met zijn of haar verhaal. Ze staan symbool voor de inclusieve stad die Mechelen wil zijn, zonder vooroordelen, zonder drempels... Loop of fiets beslist langs de route met dit unieke foto-verhaal (meer info over geportretteerden en locaties op: www.demensenmakendestad.be)Jan is steeds een voortrekker geweest. Een leidersfiguur en een sociaal geëngageerd man - nooit verlegen om zijn mening te geven. Een denker en een doener was hij altijd - een man die kon organiseren, bezielen... Kortom een man voor waar ik altijd veel bewondering en respect had. Dit is niet anders geworden. Ondanks de zware diagnose die hij zowat twee jaar geleden te horen kreeg, blijft hij voor mij de Jan-van-altijd: de man die wat te vertellen heeft. En dat doet hij dan ook: heel eerlijk vertelt hij over de jongdementie die hem trof.
Piet Verhoeve toont fotografisch hoe Mechelen veranderde
By Jan Smets - Posted on 11 oktober 2020
(foto's: J. Smets)Voor Piet, de door onze stad 'geadopteerde' Nederlander begon het allemaal héél toevallig. Nog maar sinds 2013 mag hij zich Maneblusser worden. En toch is de verknochtheid aan Mechelen bijzonder groot. Héél groot! Piet Verhoeve vond zijn geliefde in de Dijlestad, maar werd bovendien nog stapelverliefd op de stad waar ze woonde. Nu woont hij hier maar al te graag. Samen met de vrouw die zijn hart stal. Vlak in het historische centrum, in de Zakstraat. "Mijn vrouw is afkomstig van Bornem. Ze gaf les aan de STIM. Sinds 1974 woont ze in Mechelen. In het Klein-Begijnhof. Nu zegt ze me dat ik zelfs meer straten ken in Mechelen dan zij..."Piet (°1950) is van Nederlands Limburg, maar in 1994 verhuisde hij naar België - amper acht kilometer over de grens, naar Dilsen-Stokkem. Fotograferen is altijd zijn ding geweest, maar lang bleef hij die hobby eerder sporadisch te beoefenen. Na het overlijden van zijn echtgenote in 2011 gooide hij het roer om... En zo begon een nieuwe episode...
Shamisa Debroey illustreert knotsgek jeugdboek
By Jan Smets - Posted on 10 oktober 2020
(foto's: Jan Smets)De Mechelse kunstenares Shamisa Debroey hoeven we wellicht niet meer voor te stellen. Deze talentrijke illustratrice gooide enkele jaren geleden hoge ogen met haar debuutstrip: de graphic novel 'Verdwaald'. Het album werd méér dan enthousiast onthaald en kreeg lovende kritieken. Shamlsa maakte er naam mee en het werd de start van een boeiend traject. In onze stad mocht ze tal van projecten uitvoeren en in het Mosselschelpstraatje (zijstraat Adegemstraat) mocht ze zich uitleven in een muurgroot kunstwerk: 'een mijl onder zee'. En herinner je je dat ze ook een collectorsfles van Het Anker vorm gaf? Vandaag werd het gloednieuwe jeugdboek 'De toevallige tijdreis van Carlo Ganz' van Leen Vandereyken voorgesteld in boekhandel Salvator in de Befferstraat (waar Shamisa nog de mooie stoffen zakjes voor ontwierp). Het is Shamisa die het boek op weergaloze manier illustreerde. De cover oogt knap en maakt je benieuwd naar het verhaal van Carlo... Beide dames signeerden hun boek en tussendoor mocht Shamisa nog het uitstalraam van de boekenwinkel 'bekladden' met een fantasierijke tekening van de held-van-het-boek...
Geef door
By gimycko - Posted on 9 oktober 2020
Het was een leuk item dat verkocht werd op Delcampe : een Gazet van Mechelen van 11 januari 1941. De gevechten zijn voorbij en den Duits is baas in Mechelen, maar de Gazet van Antwerpen en haar Mechels zusje blijven van de drukpersen rollen. En dat het nu 80 jaar geleden is of het is 2021, het nieuws blijft deels hetzelfde : Het leven in Mechelen, boekennieuws, de plagen des tijds zoals dieven die opduiken en rijwielen die verloren geraken en de nieuwe reglementen voor het vrachtvervoer. Same news than as now.
"blijft plezant, maar water staat tot aan onze lippen..."
By Jan Smets - Posted on 8 oktober 2020
(foto's: Jan Smets)Ongetwijfeld is dit de moeilijkste periode uit ons tienjarig bestaan. De coronacrisis heeft flink wat stokken in de wielen van onze werking gestoken. En dat is frustrerend. Telkens moet je een plan B of plan C in het achterhoofd hebben. Of moet je iets afgelasten... Vermoeiend.Ze blijven het 'plezant' vinden, maar ze verhelen het niet: het water staat Marleen D'Joos en Mart De Wever van de vzw Sjarabang tot aan de lippen. Maar bij de pakken blijven ze niet zitten. Ze weten waarom ze er voor gaan. Ze willen zich honderd procent geven voor de mensen die bij Sjarabang een warme thuis vinden en zich hier creatief kunnen ontplooien. De lockdown zette een kruis over het jaarlijkse Kunstproevenfestival waar zowat 1200 mensen uit heel Vlaanderen voor afzakken naar Mechelen. Alles was zo goed als klaar toen ze het dienden af te blazen. Een serieuze streep door de rekening was dit. Ook een geplande musical,een dansvoorstelling en het tradionele zomerkamp in de Provence konden niet doorgaan. Het atelier in de Hoviusstraat moest dan ook nog eens veilig worden herdacht - in een afgeslankte versie. De klap op de vuurpijl was dat de vzw een aanzienlijke subsidie voor vijf jaar misliep. Nochtans hadden ze er goeie hoop op. Men had hard gewerkt aan het ingediende dossier. Maar helaas... Gelukkig zijn de medewerkers en de talrijke vrijwilligers creatieve en moedige mensen die samen met de leden van de beheerraad naarstig begonnen zoeken naar een aantal activiteiten om het broodnodige geld in het bakje te krijgen. Dit is immers levensnoodzakelijk wil men de boeken niet hoeven dicht te doen. De werking moet kunnen doorgaan. OOK JIJ kan je steentje bijdragen om hieraan mee te helpen. 'Sjarabangelijke mosselen' en de dansvoorstelling "What if" zijn twee iniatieven die je kan steunen... Lees meer...
