lopen in én voor Mechelse natuur! gewoon doen!
By Jan Smets - Posted on 12 november 2020
(foto's: Jan Smets)Niet weinige Maneblussers (her)ontdekken deze dagen wat de Mechelse natuur ons te bieden heeft. We weten allen allicht langer dat we best wat aardige natuurgebiedjes tellen in en rond onze stad. Misschien maakten we er vroeger eerder een bocht rond bij gebrek aan tijd of door andere interesses. Door deze en vorige lockdown, waarbij vele andere 'ontspanningsmogelijkheden' wegvielen-of vallen, leerden we de rust en de weldoende invloed van deze natuur herwaarderen. Zo wandelde ik de laatste malen al regelmatig door het Mechels Broek, den Batteleir of het Robbroek. Een verademing. Het besef dat we dit alles met zorg in stand dienen te houden groeit met de dag. Nils Iwens, voorzitter van Natuurpunt Mechelen en vormingsconsulent bij Natuurpunt CVN Vlaams-Brabant is pleitbezorger bij uitstek. Op zondag 7 maart staat weer een bijzondere activiteit op stapel: 'Run for Nature'...Met de opbrengsten kopen we natuur aan in Mechelen. Jammer genomen komen de inschrijvingen moeilijk op gang. Toch organiseren we het zo coronaproof mogelijk. Als het toch niet zou kunnen doorgaan krijgen de deelnemers hun geld terug. Ik doe daarom nog graag een warme oproep om mee te lopen!Toch maar eens overwegen beste sport-en natuurvriend? Er is voor elk wat wils!
Musicerende vogels heffen zwanenzang aan in Mahatma Gandhiwijk
By Troostie - Posted on 11 november 2020
Exact vier jaar geleden doken ze plots op aan de Jubellaan, de monumentale musicerende creaturen op de grijze zijkanten van ‘de blokken’ van de Mahatma Gandhiwijk ... vier gigantische vogels die gratis muziek over de wijk strooiden. Ze waren onderdeel van de urbansketchbook van Mechels straatkunstenaar Gijs Vanhee. Vandaag blijft er niet veel meer van over ... en dat was van in het begin ook de bedoeling.
Mechelser kan een Mieke niet zijn!
By Jan Smets - Posted on 10 november 2020
(foto's: J.Smets)Wellicht was dit de meest bizarre plaats waar ik ooit een interview afnam...: een bushokje op de Antwerpsesteenweg terwijl de regen bij bakken uit de lucht viel. Ik had met Mieke De Laet vandaag afgesproken in het Tivolipark. Kwestie om in deze coronatijden afstand te kunnen houden - voorzichtig in de buitenlucht. Maar dit was buiten de waard - zeg maar: weergoden - gerekend. Hoewel het de vorige novemberdagen best lenterig aanvoelde , kregen we deze namiddag toch flink wat nattigheid te verwerken. Snel schoot ik van Mieke een paar plaatjes in het park, waarna we een schuilplaats vonden in...jawel dus: dat bushokje. Mieke kwam al fietsend van het Sint-Maartenziekenhuis waar ze werkt als psychiatrisch verpleegkundige. Best boeiend om hierover door te bomen, maar onze geplande babbel had een heel andere reden. Sympathieke Mieke praat met erg veel enthousiasme over het bier dat ze zélf brouwt en dat ze 'Mechels Mieke' doopte. Een verhaal vol passie voor bier én een verhaal vol liefde voor onze stad. De eretitel 'Dame met klasse' (een term die we blijven onthouden van het cultuurjaar 'Stad in Vrouwenhanden' van weeral een hele poos geleden) past haar als gegoten. Vergeet maar dat vrouwen enkel aan witte wijntjes nippen of uitsluitend zoete bieren lusten. Vergeet hélemaal dat bier een mannenzaak is. Mieke ontkracht de vooroordelen met verve.
Maris Linea 2.0
By gimycko - Posted on 10 november 2020
Ze lag er al toen er nog geen sprake was van Mechelen of de Mechelaren. En toen gingen enkele families hutten bouwen op één van zijn / haar oevers : de Korenmarkt was geboren. Ik heb het over de Demer Fleuve, in Mechelen beter gekend als de Dijle. Nog voor Rumoldus uit Eire strandde aan de Bakelaarsput, hadden de Romeinen er de boel al bestierd. En omdat dezen zagen dat de getijdenwerking van de zee, later gekend als Het Kanaal en de Noordzee, zijn uitwerking had tot in onze contreien, noemde ze deze plek Maris Linea : tot daar waar men de invloed van de zee zag. Maris Linea, een mogelijke verklaring voor de naam Mechelen en de getijdenwerking ziet ge bijv. als ge langs de Keldermansvest loopt en het water van de Deel er serieus hoog staat (bijv. bij springtij). Foto Gimycko En water brengt niet alleen leven, maar neemt ook leven. Niet alleen blijven waterkanten levensgevaarlijk, want voor je het weet doe je (al dan niet in een dronken toestand) een misstap en beland je in het water. Water brengt ook leven want schoon water zit vol leven (vissen en planten) en waterlopen zijn altijd een transportweg geweest voor goederen van en naar heinde en verre.
Elfenbankjes en Jacobsladders
By Jan Smets - Posted on 7 november 2020
(foto's: J.Smets)Het is koud vanochtend in het Mechels Broek. Een ragfijne witzilveren sluier heeft zich over het nog dauwnatte gras gedrapeerd. Het daagt langzaam. Door het stilaan uitdunnende bladerdek projecteert de welgekomen maar niet veel warmte meer afgevende zon diagonale lichtbundels. "Jacobsladders" leg ik uit. Hij kijkt met vragende ogen. Nou ja, het is dan ook wel een moeilijk begrip waar ik hem niet mee vervelen wil. Ik vertel dus niet dat ooit een bijbelse Jacob in een visioen een ladder zag die van de aarde tot de hemel reikte, langswaar gezwind engelen afdaalden en opstegen. Ik laat het in het midden en we stappen verder op het bospad, het verschijnsel verschijnsel latend. 'Eikels' kent hij. In het eerste kleuterklasje is de herfst al vanouds een niet over te slaan thema alvorens men overgaat op 'Sinte-Mette'. Bij de herfst horen vallende bladeren. Oranje, bruin en geel of rood. Dat mocht hij ook al proberen vorm te geven op papier, daar dit ook behoort tot de algemene ontwikkeling en de creatieve ontplooïng van de jonge ukjes. "Het is herfst: de grond krijgt een jasje van blaadjes!". Dat zegt hij. Ik vind het pure poëzie. Over spinnen weet hij ook alles. En eekhoorntjes eten nootjes...
Bênaa Boven
By gimycko - Posted on 5 november 2020
Het leek, enkele dagen geleden, wel een andere wereld. Want Pano op één liet ons weten dat… Bonheiden stinkt ! Bonheiden, parel aan de kroon. Bonheiden, tussen het groen. Bonheiden met het magnifieke Zellaer-kasteel. En Bonheiden als een leuke randgemeente van ons Mechelen. Kasteel Zellaer Bonheiden Ik heb er altijd een haat-liefde-verhouding mee. Omdat ons moeder van Heist-op-den-Berg was en ik daar nog twee tantes heb / had wonen, was Bonheiden voor mij een door-rij-dorp : soms via de Putsesteenweg en soms door Bênaa-deurrep zelf naar Rijmenam-kruispunt om dan via Weynishof en Grasheide (Grasââ) naar de Sint-Bernarduskapel in Schriek en zo langs Heist-Goor naar het Zonderschot.
Karolina Tsekoura: "bakken is wetenschap..."
By Jan Smets - Posted on 4 november 2020
(foto: Jan Smets)Deze dagen weet ik de nieuwsjes wel héél dicht in mijn buurt te vinden! Voor de tweede keer op rij mag ik een buurvrouw ten tonele brengen. Plaats van afspraak is het graspleintje tussen Stenenmolenstraat - waar zowel zij als ik wonen -en Oratorenstraat. Onze buurt heeft er voor geijverd om daar een picknicktafel van stad Mechelen te verkrijgen. Best een gezellige ontmoetingsplek. In deze coronatijden is dit bovendien een veilige afspraakplek: in de open lucht - onder een vrolijk herfstzonnetje. Enkel voor de foto wordt het masker even verwijderd. Karolina Tsekoura, Mechelse van Griekse oorsprong, werd 36 jaar geleden geboren in Athene - de drukke en bruisende metropool van het land waar ik zo'n boontje voor heb. Zowat zes jaar woont ze nu in onze stad - samen met haar man Robin De Groof, haar vijfjarig zoontje Alexander en éénjarig dochtertje Isabel. Een meer dan leuke babbel werd dit. Natuurlijk is het thema 'Griekenland' de rode draad doorheen het gesprek. Maar ik wil uiteraard méér weten over het éénmansbedrijfje dat ze onlangs op poten heeft gezet: Yummy Baked Art. En daar praat ze met heel veel passie over. Smakelijk onderwerp. Dat is het zeker. Nochtans was bakken nu niet bepaald wat ze voor ogen had toen ze afstudeerde aan de Atheense universiteit. Ze volgde er fysica, en ging hierna als leerkracht aan de slag: wiskunde, chemie en fysica. Maar dat is verleden tijd. Nee - lesgeven: dat hoeft niet meer voor haar. Maar ze lacht: "bakken is naast 'kunst' ook wetenschap. Je mag geen fouten maken met de doseringen. De weegschaal is m'n beste gereedschap". Hiermee is de toon gezet: Karolina spreekt met enorm veel liefde over haar job die ze niet als 'werken' aanvoelt. "Als je iets met je hart doet, is dit niet echt arbeid. Het moet erg zijn elke dag tegen je zin naar je werk te vertrekken..." Daar heeft ze volkomen gelijk in.
Tussen hoop en herinnering
By Jan Smets - Posted on 3 november 2020
(foto's: Jan Smets)'Tussen hoop en herinnering'... een boekje om te koesteren. Woorden en gedachtenflarden - poëtische fijnproeverij. Te lezen onder de schemerlamp onder de knusse plaid nu de avonden langer worden en we thuis onze gezelligheid herontdekken. Of leg het op het nachtkastje - nog eentje voor het slapengaan...Het is een boekje dat met liefde en met heel veel zorg werd samengesteld. Prachtig van inhoud en kunstzinnig van opmaak. Letters en woorden in kalligrafie. Els Van Camp heeft er lang en intens aan gewerkt. Dat voel je. Dat zie je. Els is mijn buurvrouw - een creatieve, toffe madam. Veelzijdig ook. Maar vooral heel bescheiden, ondanks het feit dat ze heel talentrijk is. Ze is de dochter van de ooit erg bekende jeugdschrijver Gaston Van Camp, wiens boeken ik in een 'vorig leven' verslond. Els wil zich niet meten met haar vader. Ze voelt zich maar een kleuter tegenover hem als het gaat over schrijftalent. Ik wil haar niet tegenspreken, maar weet dat ze zich beslist te laag inschat. Het mooie boekje biedt ze nu te koop aan. En de opbrengst houdt ze helemaal niet voor zichzelf. Geëngageerde Els heeft 'tussen hoop en herinnering' gemaakt ten voordele van Aukas vzw. Deze kleine vzw die op poten werd gezet door vrienden van haar zet zich in voor Cambodjaanse schoolkinderen die ze aan een studiebeurs willen helpen. En nét dat feit maakt het boekje nog dubbel zo mooi!
What if
By Jan Smets - Posted on 2 november 2020
(foto's: Jan Smets) Van een beklijvende, onroerende schoonheid was het: de dansvoorstelling 'If it' van Sjarabang. Normaal gezien zouden de dansers het resultaat van hun vanuit improvisatie vertrokken voorstelling waarin ze creatief omspringen met beweging en dans, op de planken hebben gebracht in De Maan op 6 en 7 november. Maar covid stak er - wéérom - een stokje voor. Voor de tweede keer dit jaar moet op de pauzeknop worden gedrukt. Erg jammer. Want men was er klaar voor... Ik mocht dit ervaren tijdens een repetitie waar ik de kans kreeg om foto's te schieten van dit wonderlijke gebeuren... Uit sympathie voor, en eerbetoon aan deze enthousiaste bende serveer ik je graag een selectie uit deze fotoreeks. Die voorstelling: die moet er ooit wél komen!
Ook thuis kan je genieten in het Maanlicht...
By Jan Smets - Posted on 30 oktober 2020
(foto's: Jan Smets)Kevin Polfliet had dit scenario helemaal niet kunnen bedenken toen hij zowat anderhalf jaar geleden zijn ouwe droom kon waarmaken. Wie wel trouwens? Veertiger Kevin die in een vorig leven woordvoerder was van 'Waterwegen en Zeekanaal' maakte een carrièreswich. En dat deed hij op een voorzichtige manier. Hij nam een jaar loopbaanonderbreking en deed Mechelen één van de leukste bruine cafeetjes cadeau. Cafébaas: het was hem op het lijf geschreven. Voortaan hoefde hij voor de camera's niet meer het zoveelste deffect van de Battelbrug proberen te duiden, maar aan de tapkraan ontpopte hij zich tot één van de sympathiekste en gemoedelijkse caféhouders van Mechelen en omstreken. En hij hakte de knoop door. Voortaan zou hier zijn roeping liggen. Het Maanlicht werd binnen de kortste tijd dé place to be voor rasechte Maneblussers, toeristen, gidsen, toevallige passanten, levensgenieters... Meer dan honderd bieren: het kan tellen! De Merodestraat kreeg met dit écht Mechels cafeetje een hotspot bij! Dat had Kevin, onze collega Mechelenblogger mooi voor mekaar gekregen...Maar...dat vieze beestje waar ik de naam niet eens meer van uitspreken wil stak méér dan één stok tussen de wielen. Het Maanlicht kon het geplande feestje voor haar eerste verjaardag vergeten. De deur diende op slot te gaan. Maar Kevin zou Kevin niet zijn mocht hij bij de pakken blijven zitten. Achter de schermen bleef hij brainstormen en kreeg het uiteindelijk gedaan dat hij een terras mocht opzetten aan de straatkant. Een mooie troef die best een blijver mag worden. Zo kon de zomer nog gezellig voortkabbelen. Weerom een maar... Opnieuw was C. een spelbreker. En weerom dienden de lampen uitgeknipt in het Maanlicht. Toch laat de Mechelse Maan zich niet zomaar doven. Voortaan kan het Maanlicht ook gezellig in onze eigen huiskamers schijnen terwijl we heerlijke biertjes degusteren - exclusief voor ons geselecteerd door 'onze' Kevin...
