(foto boven: Guy Foqué. foto's onder: Jan Smets)

Zeggen dat KV-Mechelen uiterste hectische tijden meemaakt is een open deur instampen.  Amper bekomen van de euforie na een glansrijk jaar én de roes van de overwinning, is het nu nagelbijtend afwachten hoe het de club van geel en rood zal vergaan in het juridische steekspel dat nu wordt gevoerd.  Malinwa beseft maar al te goed dat het cruciale dagen zijn voor de voetbalclub.  En toch blijven de hondstrouwe supporters pal achter KV-Mechelen staan.  Als één blok.  Dat doet ook Bertrand Peeters - die de liefde voor deze club met de paplepel meekreeg.  Fan van het eerste uur.  De liefde voor Malinwa is immens groot. Ze loopt als eern rode draad door zijn leven.  En toch blijft hij eveneens realistisch. 

De voetbalwereld is rot geworden.  Emoties en heel veel geld zorgen samen voor een explosieve coctail.  Wat er ook gebeurt mag zijn - ik spreek me daar niet over uit: het is verschrikkelijk.  Ik volg het nieuws op de voet, en ben er al ziek van geweest.  Ik zie een grote normvervaging.  Da' s het enige zinvolle dat ik er van kan zeggen.  De hele club wordt hierin meegesleurd.  Ook merk in een heuse haatcampagne. Maar ik hoop dat - wat de uitspraak ook mag zijn - onze club niet ten onder gaat en ze niet hélemaal gestraft wordt voor feiten die misschien door enkelingen zijn begaan.  Ik ben wel ongerust.  Het leeft enorm bij de fans...

Op de club heb ik een babbel met Bertrand die zich méér dan gewoon inzet voor 'zijn' Malinwa, en zich ontfermt over het immense archief van de club.  Want inderdaad: ook deze rijke collectie van al wat te maken heeft met de geschiedenis van KV-Mechelen is erfgoed.  En daarom is het belangrijk dat dit alles bewaard wordt voor het nageslacht.

Malinois viert voor de tweede keer in de clubgeschiedenis zijn Beker van België op de Grote Markt te Mechelen. 1 mei, Dag van de Arbeid, was niet van tel voor de ploeg van ‘de kakkers’ want zij moesten eerst hard werken om een overwinning te behalen op AA Gent. En dat is hen gelukt met een 1-2 winst op het veld van de Heizel. Meer dan 20.000 malinois voetbalfans kleurden de ganse dag Brussel en Mechelen in geel en rood.

(foto: Eddy Verschueren)

Onze Mechelse ploeg van achter de kazerne gaat volgens supporters, na een toch wel stressvolle wedstrijd, als ploeg uit tweede klasse, met de Beker lopen en als 'Propere Handen' geen roet in het eten gooit, ook nog Europees spelen.

Bij een feest als dit, slaan bloggers uit Mechelen met plezier de handen in elkaar en delen de ervaringen van de dag. Dit artikel komt er dan ook door een nauwe samenwerking Verschueren Eddy (Mechelen op zijn Best) en Jan Smets (Mechelen Blogt).

(foto's: Jan Smets)

Nu mag mijn hart wel bij Malinwa liggen, en kleurt via de familiegenen mijn bloed eerder rood en geel: laat me als Mechelaar toch maar sportief over het muurtje kijken.  Op Mechelenblogt onlangs berichten over het terugtreden van KV-Mechelen-voorzitter Johan Timmermans, en het aantreden van een nieuwe voorzitter bij concurrent Racing-Mechelen 'negeren': netjes zou je het niet kunnen noemen.  Laat ons in de Dijlestad de gezonde rivaliteit maar koesteren.  Ik hoop dat Malinwa in dit onwaarschijnlijke voetbalverhaal dat het nu aan het schrijven is, ook op 1 mei mag zegepralen op de Heyzel... Sowieso.  Maar ik hoop als Maneblusser eveneens dat voor Racing de toekomst wat rooskleuriger mag zijn.  De in Willebroek geboren 61-jarige François De Keersmaecker, die van 2006 tot 2017 voorzitter was van de Koninklijke Belgische Voetbalbond, neemt nu ook de fakkel over van Koen Van Exem die 3 jaar lang de voorzitter was van de groen-witte club.  De liefde voor Racing is hem met de paplepel meegegeven.  De schoonvader van François, Louis Wouters was zelf ook bondsvoorzitter en deze was dan weer op zijn beurt de schoonzoon van de legendarische Oscar Vankesbeeck die dat eveneens was, en onlosmakelijk verbonden is met de geschiedenis van Racing-Mechelen...

  (foto's: Jan Smets)

Voetbal wordt nogal eens betiteld als de belangrijkste bijzaak ter wereld.  En ik weet heus dat je hier af en toe kritische kanttekeningen bij maken kan.  Niet geheel onterecht soms.  Maar het weet ook héél wat mensen te verbinden en oprecht gelukkig te maken.  De emoties kunnen hoog oplaaien.  Vele supporters leven oprecht mee met het wel en wee van hun club.  Ook in eigen stad maakt groen en wit 'haar supporters blij' als ze er nog ientje boa doen'.  En Malinwa doet z'n schare supporters een krop in de keel krijgen bij elk zegepralen...

Erg vaak sta ik niet op een voetbaltribune, maar af en toe weet ik de sfeer in een stadion wel te smaken.  Tien jaar geleden maakte ik deze reportage...  Tien jaar geleden speelde de club van geel en rood ook een bekerfinale...  De sportieve verslaggeving liet ik aan anderen over. Ik focuste me op het randgebeuren... 

(foto: Jan Smets)

KV-Mechelen is niet uit de actualiteit te branden.  Enerzijds doet ze het dit seizoen meer dan behoorlijk op de groene mat, maar aan de andere kant hangt er dreigend een zwaard van Damocles boven de club.  En in die sfeer heeft Johan Timmermans die al voorzitter is sinds 2003 toen de club op wonderbaarlijke manier werd gered, besloten om een stap opzij te zetten.  Geheel vrijwillig legde hij zijn mandaat als voorzitter van raad van bestuur van KV-mechelen neer.  Een gesprek dat hij had bij de politie, en het feit dat dit wel zou kunnen zorgen voor onrust en gebrek aan sereniteit, deed hem tot deze beslissing komen...

(foto's: Jan Smets.  rechts voorzitter Jos De Boeck)

Overmorgen opent KFC Muizen aan de Lotelingstraat officieel haar nieuwe voetbalchalet.  En daar is men in Muizen héél blij om.  Na méér dan 90 jaar was dit ook broodnodig.  Naast de chalet kreeg deze club eveneens een nieuw kunstgrasveld en twee velden met kunstgras voor de jeugd.  Het natuurgrasveld wordt eind september ingezaaid.

Eerder dit jaar werd ook al het nieuwe voetbalchalet van Zennester Hombeek ingehuldigd.  Samen met de totale vernieuwing van chalet en terreinen van KSC Mechelen - zoals Sporting officieel heet - zijn deze drie Mechelse voetbalclubsnu  helemaal klaar voor de toekomst.  Schepen van sport, Walter Schroons, is een tevreden man.  Bij het begin van de legislatuur werd tot deze grootse aanpak besloten.  Nu plukt men de vruchten.

Nét voor de officiële inhuldiging en inspeling van het kunstgrasveld van Sporting, werd het met een méér dan stevige plensbui gedoopt.  Maar de hemelsluizen gingen daarna toch weer toe.  Gelukkig maar. Zo kon de eerste thuismatch tegen VC Rijmenam droog van start gaan.  Voorzitter van de club (sinds 1975!), Jos De Boeck, is bijzonder opgetogen met al deze vernieuwingen...  Hij vindt het een mooie beloning voor deze grote Mechelse club waarvan hij het sociaal karakter - terecht - nog eens in de schijnwerpers zet.  "Hier kan elke jongere zich Lukaku" voelen, vult burgemeester Bart Somers aan, die de club prees voor de uitmuntende verzorging van terreinen en omgeving. 

(foto's: Jan Smets)

Fier, blij en ook een tikkeltje ontroerd stonden ze erbij: de jarenlange voorzitter van voetbalclub Sporting Mechelen, Jos De Boeck en zijn echtgenote Joske - al die tijd de bezige bij achter haar man.  Hun inzet voor deze Mechelse club is altijd groot geweest.  Vanavond konden ze hun geluk niet op.  Vanavond werd immers feestelijk de nieuwe infrastructuur van de voetbalclub aan de Jubellaan ingehuldigd.  Deze grondige renovatie was méér dan nodig.  Op 17 februari ging de eerste spade in de grond - gehanteerd door de schepenen Walter Schroons en Koen Anciaux.  En nu kon er geklonken worden op het beëindigen van de werken.  Tal van genodigden waren aanwezig om dit moment mee te maken in de gloednieuwe kantine: medewerkers, spelers, sympathisanten, politici, buren van de aangrenzende Stenenmolenstraat én François De Keersmaecker, erebondsvoorzitter van de KBVB...

Als taal, oorsprong, gezindte en kleur plots geen rol meer spelen is de medemens waarschijnlijk aan het voetballen. Een gemeenschappelijk raakpunt zoals sport doet (wereld)burgers van allerlei pluimage zonder vooroordelen het beste van zichzelf geven en hun zorgen -groot of klein- vergeten. Dit geldt zowel voor de Mechelse asielzoekers als de Mechelse politici.

Een sportief sfeerverslag van het initiatief van Welkom In Mechelen en Kristof Calvo(de voetballer).

(foto's: Jan Smets)

Malinwa heeft er een méér dan geslaagd fanweekend opzitten.  Het nieuwe stadion werd met een grootse openingsceremonie ingehuldigd onder de leiding van ceremoniemeester Mark Uytterhoeven.  Tal van oud-spelers passeerden de revue, een app voor de smartphone waarmee toeschouwers tijdens de wedstrijd spelers kunnen beoordelen, werd gelanceerd, er was flink wat kinderanimatie en er werd een oefenpartij gespeeld tegen het Griekse Iraklis Thessaloniki FC (dat Mechelen won met 3/0)... Maar één van de allerleukste onderdelen was toch wel het binnenbrengen van de 'Malinwalympische' vlam door de kampioenendamesploeg van KV.  De groep enthousiaste speelsters die het afgelopen jaar kampioen werd in 3de nationale had de eer de vlam te mogen overbrengen van de Voetbalstraat in den Hanwsijkenhoek waar de roots van de club liggen tot Achter de kazerne.  En: ze kregen best veel applaus onderweg toen ze gevolgd door de harmonie van de club vanaf de Grote Markt werden gevolgd...

(foto's: Jan Smets en Malinwa-archief)

Gent heeft zijn mysterie van de Verdwenen Rechters, en Mechelen...zit met de raadselachtige verdwijning van de Europabeker van Malinwa.  Op 11 mei 1988 won KV-Mechelen als laatste Belgische ploeg de Europabeker en schreef het hiermee geschiedenis.  Kort na deze legendarische match verdween de beker op mysterieuze wijze.  Het werd de aanleiding voor het ontstaan van heel wat gissingen, halve waarheden en mythes.  Tot op de dag van vandaag is dit relikwie spoorloos...  En toch: er zijn niet weinigen die lijken te weten waar deze cup zich zou bevinden.  Maar de meeste 'getuigen' die het zouden kunnen weten, hullen zich in stilzwijgen...

Jan Gysbrechts heeft rood-geel bloed in de aders stromen, is Malinwa-fan tot in de toppen van zijn tenen, en wordt haast fysiek onwel als 'zijn' club het niet zo goed doet.  Als ze té veel verliezen, werkt dit op zijn gemoed.  Jan was twee jaar toen KV-Mechelen deze gloriemomenten meemaakte, en het feit dat dé beker der bekers sinds dan 'vermist' is, en niemand (?) kan vertellen waar hij zou kunnen zijn, intrigeert hem al langer.  En daar wou hij verandering in brengen.  Een half jaar geleden maakte hij een Facebookpagina aan onder de titel 'Breng de cup terug naar de club'.  Dit ging niet onopgemerkt voorbij.  En toch: het mysterie is hiermee niet opgelost.  Nee: we staan niet dichter bij 'de Waarheid'.  Wie weet meer?  Want ja: daar is Jan van overtuigd: er zijn mensen die beslist méér weten dan ze toegeven...

(foto's: Jan Smets)

Voetbal is emotie en passie.  Weinig dingen beroeren zovelen als het spel met de bal op de heilige grasmat.  En die liefde voor het voetbal dwarst alle sociale lagen.  Zélf bekijk ik het liever vanop de zijlijn dan vanop de tribune.  Mijn voetbalkennis is heus niet  zo groot, en ik volg de zeges en nederlagen in de marge en via de titels in de sportbladzijden van m'n krant.  Maar wat geen één Mechelaar nu ontgaat is het debacle rond het Oscar Van Kesbeeckstadium, waar boven groen-wit het dreigende zwaard van Damocles hangt, en waar bestuursleden en supporters van geen hout meer pijlen weten te maken, en de chaos compleet lijkt.  Vanavond volgt weerom een spannende episode in een verhaal dat tragische vormen begint aan te nemen.  Ik heb 'te doen' met de Racingsupporters.  Ook al kom ik uit een 'Malinwa-nest' en stroomt  het familiale bloed rood-geel: naar mijn puurste aanvoelen zou de teloorgang van racing een verschraling betekenen voor onze stad.  Voetbalgek of net iets minder:  zowel groen-wit als rood-geel behoren tot de bouwstenen van het DNA van deze stad....

(foto's: Jan Smets)

De wereld van m'n schoonvader is 'krimpend'.  Heden en verleden lopen mekaar onvoorspelbaar voor de voeten.  Uit de chaotische opslagplaats van z'n geheugen haalt hij steeds dezelfde jeugdherinneringen van de plank.  Het zijn dingen die het diepst gegrift staan in z'n memorie omdat ze misschien het meeste indruk op hem hebben gemaakt.  "Ons moeder vroeg aan onze buurman, Rik Coppens - je weet wel: die bekende voetballer - of ik als klein manneke niet met hem mee mocht gaan naar den Malinwa..." .  Dat deed Rik.  Sinsdien was Rik voor mijn schoonvader een nog grotere held, en werd KV-Mechelen dé ploeg...

Rik stierf in 2003 - 85 jaar oud.  Hij was één van de grootsten van een gouden generatie.  Met Malinwa speelde hij in drie keer kampioen: in '42-'43, '45-'46 en in '47-'48.  Met Torke Lembrechts en Bert De Cleyn vervolledigde hij een trio dat geschiedenis schreef Achter de Kazerne.  Maar Rik werd ook geselecteerd voor de Nationale Ploeg!  19 keer speelde Rik Coppens in het plunje van Rode Duivel - één keer zelfs samen met zijn jongere naamgenoot, Rik Coppens van Beerschot (al liep Mechelse Rik niet hoog op met Antwerpse Rik...)

Abeelstraat Hanswijkenhoek.  Aan een tafel waarop tientallen oude foto's kriskras verspreid liggen en albums over zijn periode bij de Nationale Ploeg gestapeld zijn, zit ik met dochter Gwendolina Coppens.  Ze is het enige kind van Rik...

Het Malinwa Archief, de archiefwerking van het supportersorgaan van KV Mechelen, bracht onlangs het grootste deel van haar collectie onder in het Mechelse Stadsarchief. De rijke geschiedenis van Malinwa is op die manier toegankelijk voor het grote publiek.

 (foto's: Jan Smets - Mieke Van Roy)

Grote bedrijvigheid in de Voetbalstraat.  Met flink wat lawaai werd deze morgen een aanzet gegeven tot het rooien van een terrein - nét over de deur van Mieke Van Roy.  Dat was natuurlijk géén verrassing.  De buren wisten dat dit ging gebeuren.  Jammer vinden ze het wel natuurlijk.  Een stukje groene oase moet verdwijnen voor de komst van een appartementsblok.  Op zichzelf is dit geen groot nieuws, ware het niet dat  op dit overgebleven stuk grond ooit de eerste 'heilige graszoden' van Malinwa lagen.  Hier werd Mechelse voetbalgeschiedenis geschreven.  Van 1905 tot 1911 begon hier de carrière van geel en rood.  Hier in de Hanswijkenhoek - op een lap grond, gelegen tussen Tervuursesteenweg en Leuvense vaart. Hélemaal correct is dit natuurlijk niet.  De aandachtige blogger weet immers dat de club boven het doopvont werd gehouden in 1904.  Kort speelde KV-Mechelen op twee andere terreinen.  Maar het werd pas 'serieus' op het gras van de Colomawijk...