“De Borrel Babbel” – het kleinste cafeetje van Mechelen - organiseert voor de eerste keer “Montmartre Mechelen”. In analogie met de Parijse kunstenaarswijk wil kroegbaas Ad vooral de talenten van schilders, tekenaars en fotografen op de bezoeker loslaten. De beroemde Sacre Coeur werd vervangen door de even beroemde Sint-Romboutskathedraal , de Place du Terre heet hier het Nieuwwerk en het wereldbekende Cimetière de Montmartre noemt hier lokaal het Sint-Romboutskerkhof.

Naast beeldende kunstenaars zorgden muzikale ensembles voor de sfeer. Hier volgt een uitgeregende fotoreportage.

 

Een hele mooie en boeiende tekening is deze:
het is het ontwerp voor een affiche die de Mechelse stripbeurs van 21 september in de sporthal van het Scheppersinstituut moet aankondigen...
Hij is van de hand van Walter Laureyssens.



Het toont ons de volle bedrijvigheid aan de Dijlekant...

Een brok nostalgie...
een Mechelen als in een vergeeld prentenboek...
Ik doopte mijn tekenpen in een inkpot gevuld met heimwee...
Versta me niet verkeerd: ik geniet volop van mijn stad in volle beweging - hoe mijn Mechelen harmonieus oud en nieuw perfect weet te combineren - jawel.
Stilstaan is achteruitgaan - en we moeten van Mechelen géén verstild Bokrijk maken...
Maar goed, af en toe mag mijn pen wel eens aquaplannen in de stroop van weemoed.
Gun me dat. ;-)


(verdwenen snoepwinkeltje aan de Melaan...)

Scheef over de Dijle hangend is dit één van de charmantste huisjes van Mechelen.
Het aloude tolhuisje, waarvan reeds vermelding wordt gedaan in 1291, is in zijn huidige vorm moeilijk te dateren.
Het deels in vakwerk opgetrokken stulpje plakt als het ware aan de Hoogbrug vast...
In z'n gids voor oud-Mechelen verbaast ook Marcel Kocken zich erover dat het de tand des tijds heeft weerstaan.
Een waar mirakel.
Vorig jaar werd het 'Overschotje', zoals het tolhuisje in de Mechelse volksmond wordt genoemd, prachtig gerestaureerd.


(pentekening: Jan Smets)

Deze tekening van Alfred Ost toont ons de opwinding van het torenuurwerk...



Geraken we zo langzaam niet allemaal een tikkeltje opgewonden van de Monumentenstrijd, die nu in alle hevigheid gaat losbarsten?

Als opwarmertje of toemaatje: een aantal afbeeldingen van 'onze toren', waar 'd'horleuge' nog in volle glorie op prijkt...
verleden... én toekomstbeeld?

Weerom een tekening van de Jezuspoort...
Misschien is het Mechels Begijnhof niet het bekendste, het mooiste, het meest typerende van alle door de Unesco op de Werelderfgoed-lijst gezette Vlaamse begijnhoven....,
maar het is het 'onze', en we zijn er trots op...
Ik loop graag langs de charmante straatjes met namen als '12-apostelenstraatje', '8-Zalighedenstraatje', 'Fonteinstraatje'..., met scheefgezaktje huisjes, schilderachtige portiekjes en Heiligenbeeldjes in nissen...
Het begijnhof is de laatste decennia prachtig gerenoveerd - veel door privé-initiatief - en het kent een toffe buurtwerking, gezamelijk uitgewerkte versieringen met Kerst en Pasen..., enz.
Waar lange tijd verloedering heerste, hangt er nu een vredig sfeertje in een opgeknapt straatbeeld...


(tekening: Jan Smets - De Jezuspoort)

Laat het dan géén echte winterprent zijn - de nostalgie die eigen is aan deze tijd van het jaar; druipt gewoon van deze tekening...
Anton Pieck, de onnavolgbare Nederlandse tekenaar, vooral ook gekend van het sprookjesbos de Efteling, zette ook tal van Vlaamse hoekjes op papier.
Zo tekende hij deze hoogst persoonlijke interpretatie van de Mechelse Grote Markt...
Ik vond ze daarstraks terug in een boek dat bij mij op de plank staat: 'Vlaanderen, anders bekeken' (Aster Berkhof/Anton Pieck).

...een blog-presentje voor onder de Kerstboom...
...of... een Pieckje voor op de boom? ;-)

(tekening: Jan Smets - naar oude prenten 'gereconstrueerd')

Op het huidige Raghenoplein (op het einde van de Hanswijckstraat, stond tot de afbraak in 1829, de Hanswijckpoort.
In een 'Aenkondigingsblad' van 1 juni 1829 staat te lezen:

'Verkooping op last van afbraek der stadspoort aen den grooten weg naer Leuven.
Het groot gebouw der Leuvensche Poorte met het daeraen paelende aldaer, namelijk geschat in te houden 30 kubieken ellen eiken timmerhout en 1300 kubieken ellen zware blauwe en witte arduinen en metselwerk.'

Bij wegwerkzaamheden in 1980 werd een gedeelte van de funderingen blootgelegd...

(info ontleend uit 'Gids voor Oud-Mechelen' van Marcel Kocken)

De Jezuspoort , in de Nonnenstraat, op het Groot-Begijnhof, is samen met het Groen Waterke, misschien wel het meest afgebeelde stadsgezicht van Mechelen...
Ook ik heb het reeds meerdere keren met pen, verf of potlood proberen vast te leggen op papier.
een impressie van een Mechels hoekje...



(Jan Smets)

(tekening: Jan Smets)

een gangetje in de Nonnenstraat...
een ouwe fiets...
dit doodgewone straattafereeltje inspireerde me tot het maken van deze tekening...