(foto's: J.Smets)

"Oud worden is niet plezant...".   Rik Van Nieuwenborgh is 75 jaar en woont in een klein bescheiden appartementje in de Thaborstraat.  Niet voor lang meer.  Eind november kan hij verhuizen naar een sociale woning in de Guldenbodemstraat.  Zijn gezondheid is ver van optimaal te noemen.  Rik heeft diabetes.  Maar vooral zijn visuele beperking frustreert hem erg.  Door de gevolgen van glaucoom is zijn zicht heel beperkt.  "Ik moet er mee leven.  Ik kan niet veel meer.  Mijn karakter veranderde hierdoor.  Ik ben nijdiger geworden..."  Zo lijkt het niet.  Ik praat met Rik die me heel aimabel overkomt - en berustend.  Ondanks al de kwetsuren van het leven.  "Ik hou me wat bezig in m'n keuken, ga wat wandelen bij mooi weer en soms iets drinken - geen alcohol... Mijn rat 'Mango' is mijn trouwe vriend in huis.  Maar vooral het feit dat ik niet meer kan tekenen is voor mij erg.  Ik kan geen strips meer maken..."

Twaalf strips maakte hij ooit, met figuren als Borko en Rikkie en de elf Gwendolina...  Ze werden uitgegeven bij Bonte in Brugge.  De verhalen heeft hij nog in zijn hoofd.  Maar ze op papier zetten lukt niet meer.  Zo jammer.  Niks liever zou Rik hebben dat iemand - misschien een jong academiestudent?  - zijn strips zou verderzetten zodat zijn helden blijven verder leven.  De scenario's biedt hij gratis aan.  Het is hem niet om het geld te doen...

Na de Flair en het boek "The ultime survival guide to being a girl", kan je Chrostin nu ook in je brievenbus tegenkomen.

Zojuist verscheen bij bpost een postzegelvel ‘The anatomy of a millennial’ van de hand van de Mechelse Christina De Witte, met centraal haar creatie / alter ego Chrostin. Voor hun reeks rond ‘Millenials’ kwam bpost als vanzelfsprekend uit bij Chrostin, het schoolvoorbeeld van een millennial.

(foto's: Jan Smets)

Ze is enkele minuten te laat op de afspraak.  "Ik wou al twee kopjes koffie bestellen" zeg ik bij de begroeting.  Ze lacht met deze referentie aan haar boek.  Misschien is ze wel gewoon blij dat hier mee duidelijk is dt ik het al helemaal uitlas.  Ze draagt duidelijk de sporen van de euforische avond van gisteren.  De nacht was kort. Er viel immers wat te vieren.  Het is alsof ze nu leeft in een gelukzalige roes, en ze vindt het allemaal zo onrealistisch wat er allemaal met haar in snelvaart aan het gebeuren is.  "Ik zou er haast bang van worden.  Kan ik de verwachtingen die men koestert wel inlossen?  Ik ben gewoon maar Shamisa-uit-Mechelen..."  Nee, het is géén valse bescheidenheid.  En toch kan je haar ook weer niet nuchter noemen.  Shamisa Debroey is een jonge en sterke vrouw die haar dromen weet waar te maken.  Ze barst van talent en grijpt de kansen die haar aangeboden worden.  Ze zocht en vond haar weg.  Toch is deze stevige persoonlijkheid ook een gevoelige jongedame, die in deze debuutstrip - of noem het 'graphic novel' haar ziel blootlegt en haar kwetsbaarheid toont.  Ze tekent de pijnpunten van een verwarrende en soms eenzame jeugd in wonderlijke beelden.  Haar tekenpen legt het vast ik prachtige kleuren en speelse lijnen die als vanzelf uit haar tekenpen lijken gevloeid.  Ze vertelt over haar zoeken naar verklaringen en het waarom.  Shamisa wil niet oordelen - laat staan veroordelen.  Maar ze gaat ook niks uit de weg.  Haar boek 'Verdwaald' is géén botte afrekening geworden, maar een poëtisch antwoord op de vragen die ze zichzelf en haar omgeving stelde...

(foto's: Jan Smets  - vtbKultuur Mechelen-voorzitter Hildegarde Van Miert)

Velen hebben op z'n zachtst gezegd een wat 'aparte' verhouding met onze hoofdstad, die niet steeds positief mag genoemd worden.  Nochtans: onterecht!  Brussel is een citytripje overwaard.  En wat méér is: je kan 's avonds terug in je eigenste Mechelse bedje.  Waarom niet eens meer de Mechelse stadsmuren verlaten om een dagje te Brusselen?  vtbKultuur belicht onze ondergewaardeerde hoofdstad op een originele manier.  'Brussel in de Strip' is een leuke expo in onze bib, waarop we deze metropool met een andere bril bekijken.  Vanaf morgen tot en met 28 februari kan je er gaan zien hoe striptekenaars Brussel vereeuwigden.

Gezichten op een stad met aanzien. Onze vroegere residentiestad van landvoogdes Margaretha van Oostenrijk werd al een paar keer dankbaar als decor gebruikt in één of ander stripverhaal. Hec Leemans (Bakelandt) en Paul Geerts (Suske en Wiske) verwerkten enkele Mechelse hoekjes in hun verhaal.  

 

(foto: Jan Smets)

In 1990 verscheen er een stripverhaal van Suske en Wiske:
'de kleine postruiter'.
Hierin keren de gekende striphelden, samen met de klunzige Lambik naar het begin van de zestiende eeuw.
Ze geraken verzeild in een overval op een koerier die een belangrijk bericht moet overbrengen naar keizer Maximiliaan van Oostenrijk, de vader van ons aller Margriet...