Nog een paar maand te gaan en het station gaat tegen de vlakte. Voor de ene was het tijd voor iets nieuws, voor de andere een monument dat verdwijnt. Voor Mechelen zal dit met de nieuwbouw het vijfde stationsgebouw worden.

Eerst was er een tijdelijke houten barak, die moest doorgaan als officiële eindehalte van de eerste spoorlijn komende van Brussel. Na een paar jaar kwam er een neoclassicisitsch gebouw dat echter al snel niet meer voldeed aan het toenemende spoorverkeer. Daarom werden ruim dertig jaar laten, in 1871 al, gekozen voor een heel andere aanpak.

Vandaag verzorgde MechelenBinnensteBuiten de laatste rondleidingen in het Mechelse station. Nog even en het Expo-station zal er niet meer zijn. Weerom is deze blog er eentje zonder woorden, want beelden zeggen zoveel meer.

Geniet van de deze reportage...

(foto's Wim Tiri)

En dit staat in de maandagkrant: https://www.gva.be/cnt/dmf20191215_04768294/eliane-70-opende-60-jaar-geleden-als-klein-meisje-mee-het-station-nadien-gingen-we-in-de-cinema-naar-het-nieuws-kijken

(foto's: Jan Smets)

Wellicht zullen er weinig om treuren.  Ons centraal station is dan ook tot op de draad versleten.  De jaren hebben hun sporen en littekens nagelaten.  Geen roltrap werkt nog en op de perrons loop je steeds een grotere kans om je benen te breken.  In het voorjaar gaat dit station tegen de vlakte.  Nu al is men naarstig aan de slag om een prefab neer te poten op het Koning Albertplein.  Dit 'tijdelijke' bouwwerk zal er minstens zeven jaar staan, en ondertussen zal men traag en gestaag werken aan wat het vierde station op rij zal worden.  We dienen dus nog héél wat geduld te oefenen.  Maar het afscheid van het huidige station is wél héél nakend.  Populair is het misschien enkel in die eerste periode van haar bestaan geweest.  En nu ga ik waarschijnlijk een knuppel in het hoenderhok gooien... Ik wéét dat je hier lang zou kunnen over redetwisten.  Ik hoef dan ook mijn gelijk niet te halen.  Alles is relatief en schoonheid is een discutabel begrip.  Toch had dit station in pure Expo-stijl gebouwd in 1958 een grote architecturale waarde.  Ik geef toe: ook van mij vroeg dit een groeiend inzicht.  Ik stel me zelfs de vraag of we de façade en lokettenzaal niet in ere hadden kunnen herstellen en al wat daarachter ligt met de grond gelijk maken?  Was het toch niet zo'n gekke piste?  Gaan we het later niet jammer vinden om monumenten als deze die iconisch getuigen van een tijdsperode (net zoals we dat vroeger deden met pakweg knappe art-nouveau of art-décogebouwen) bij het groot huisvuil te zetten?

Nu goed.  De beslissing is genomen.  Het is wat het is.  Mechelenbinnenstebuiten wil nog éénmaal graag de belangstellenden meenemen op een geleid bezoek aan het station, om passend 'afscheid' te nemen...

Ik vraag me deze dagen wel eens af welke bedenkingen mijn overgrootvader Jaak Lauwers (°1870) zou hebben als hij de grootscheepse werken aan de stationsomgeving zou aanschouwen... Wellicht zou hij de wenkbrauwen fronsen.  Ooit bemande hij 'het kabien',gelegen vlakbij de spoorwegbrug die de de Leuvense vaart overspande (van de Vierendeelbruggen was nog lang geen sprake...).  Het leek wel een 'grenspost'.  De bareel scheide meermaals daags de Hanswijkenhoek fysisch af van het stadscentrum.  Maar zijn spoorwegpet droeg hij met trots en zijn job voerde hij plichtbewust uit.  In de Hanswijkenhoek woonde hij zelf ook met zijn kroostrijk gezin.  En net zoals hij werkten vele buren aan den IJzeren Weg of 't Arsenaal.  Zijn jongste kind - en enige zoontje - mijn grootvader Clément  (°1911) - ging hem 's middags vaak, in opdracht van moeder Belleke, zijn boterhammen brengen op het kabien.  En de jonge snaak deed dit met plezier.  Dat vertelde hij me.  Soms ging hij met zijn vader naar wie hij opkeek op daguitstap met de trein.  Naar Terneuzen. Krabben vangen. Met gratis coupons.  Verder reikte de wereld toen niet.  Een zeldzaam uitje in een leven dat weinig andere fantasietjes toeliet.  Maar de mensen in 'den Hoek' waren gelukkig met simpele dingen en deelden heel nauw tesamen hun vreugde en verdriet.  Maar alles gaat voorbij.  De mensen en de dingen.  En ook de trein neemt ons mee in de vaart der tijd.  't Kabien is er lang niet meer, en ook het station met indrukwekkende koepel is reeds eeuwen afgebroken.  Binnenkort staat ook het Expo '58-station hetzelfde lot te wachten...

(foto's: Jan Smets)

We krijgen er niet genoeg van...  De werf van de eeuw kan rekenen op een forse belangstelling van de Maneblussers.  700 Mechelaars gingen vandaag mee op stap met enkele enthousiaste stadsgidsen.  Dan moet je weten dat zowat 1800 ditzelfde werfbezoek hadden willen meemaken...  De 2,5 km lange werfzone is een staaltje van technisch vernuft; een huzarenstuk waar deze stad trots op mag zijn!  Collega Troostie gaf al een mooi verslag over dit gebeuren, en graag vul ik aan met mijn fotocollage...

  (foto's: Jan Smets)

Fietsen is gezond, plezierig en is voor korte afstanden vaak efficiënter dan autorijden.  Bovendien neemt zo'n tweewieler ook nog eens minder (parkeer)plaats in én is het gebruik er van in veel gevallen ideaal te combineren met openbaar vervoer.  Investeren in een goed fietsbeleid is daarom naar mijn bescheiden mening een juiste keuze.. .

Vandaag werd in het Fietspunt aan het Centraal Station een leuk gloednieuw concept voorgesteld: 'Groene Halte Fiets'.  Het is een iniatief van Fiets&Werk, de koepel van sociale fietsondernemingen en de reizigersvereniging TreinTramBus.  Het idee is eenvoudig: je stapt van de trein, huurt een fiets en met een handige fietsbrochure kan je meteen op pad...

Het 'product' werd deze namiddag boven de doopvont gehouden door directeur Jan Vanhee van Fiets&Werk, toerismeschepen Björn Siffer en kinderburgemeester Pieter Verhelst.  Niet zo gek dat deze laatste mocht 'mee-speechen'.  Onze stad profileert zich immers als Kinderstad, en dit idee past perfect in het gezinsvriendelijke plaatje dat Mechelen tonen wil...

Hoewel het derde treinstation eigenlijk al in Muizen bestaat, mag onze burgemeester uiteraard dromen gelijk een ander (zolang de kas het toelaat toch...) :-)

Rap nog naar 't stad. De Wattman heeft zijn controller reeds in de aanslag. Met den 3 richting Brusselpoort en Hoogstraat.

Deze drieasser 9635 (1908) was een een enkeling en een buitenbeentje. Minder gekend dan de kleinere tweeassers die typisch waren voor de stadsnetten van de NMVB. Deze tram kwam naar Mechelen in 1938 en bleef er tot het einde van de Mechelse exploitatie in 1953. De 9635 bleef echter in dienst tot 1960 in de Antwerpse Kempen! Duidelijk een aanhouder.

Na al die Mechelse nieuwtjes nog eentje uit de oude doos. Ons station dat gaat verdwijnen toen de streekbussen hun rug nog toonden. Pre 1969 werden reizigers hoffelijk afgezet voor de deur, waarna de bussen naar hun vertrekhaltes reden. Met de aanleg van de brug over de vaart verdween deze gewoonte.

Hier vier Brossels van de toenmalige NMVB op een rij. Rumst kende nog lijnfilm 52, uit de tramperiode. 

Dat de voorbereidende werken aan de stationsomgeving gestart zijn zullen we in de Hanswijkenhoek geweten hebben.  Niet alleen zien we daar op korte tijd een lege  en desolate vlakte verschijnen over de vaart, waar flink wat panden tegen de vlakte zijn gegaan, of schuiven we geduldig aan bij de Colomabrug...Vandaag viel er in een aantal straten van de wijk die niet zo ver van de werkzaamheden gelegen zijn, ook een brief in de bus...

Niet dat er zo dadelijk een opgegraven bom de hele Hanswijkenhoek van de kaart zal vegen: zo'n vaart zal het wel niet lopen: maar...een gewaarschuwde Maneblusser is er twee waard!  Daarom dienen de brave zielen van deze hoek in het kader van preventieve maatregelen die vervat zitten in een eventueel evacuatieplan, netjes aan te geven wie zoal zijn of haar domiclie betrekt. of daar vaak vertoeft...  Dus: elke bewoner van deze betreffende straten vult zorvuldig zijn huisgenoten, gaande van inwonende schoonmoeder, goudvissen, Siamese kat, Poolse poetshulp, of wat dan ook, in op een bijgevoegd formulier, en mag dit droppen op het infopunt van Mechelen in Beweging, in de Consciencestraat...

De overbekende Benelux-trein heeft ermee opgehouden. 8 december ll. was de laatste dag en vanaf nu rijdt de Fyra, een hogesnelheidstrein die Mechelen links laat liggen. Shame.

Het begon allemaal op 29 september 1957, toen splinternieuwe blauw/gele treinstellen via Mechelen Amsterdam met Brussel verbonden zonder overstappen. Het nieuw materieel kreeg de naam 'hondekop' en bleef dienst doen tot in zeventiger jaren.

Deze interessante foto toont het Koning Albertplein vanuit een minder gekende hoek. We hebben een mooi overzicht van de cafés aan de overzijde van het station. Pilsor Lamot en Trappiste Cardinal waren nog populair. Kevers, Traction Avant, Renault 4CV, Frégate, Dauphine en eenzame eend waren mooi opgelijnd. De stadstrams zijn reeds jaren uit het stadsbeeld verdwenen en een tweede generatie bussen deed zijn intrede. Het schuilhuisje met annex caracollenkraam dateert nog uit het tramtijdperk zo ook de bushaltes.

Het stationsplein was nog een open plein.

De foto met auto en meer karakter

De foto zonder auto en met minder karakter volgens mij