Zaterdagavond 1 april 2017 werd de Mechelse stadsschouwburg teruggeflitst naar de jaren tachtig en de betogingen voor de Vrede, de mars op Brussel, Pete Seegers 'We Shall Overcome' zingend.

Met het devies 'zij die blijven zingen mogen niet vergeten worden', dompelden Wim Opbrouck, Ron Reuman, Axl Peleman en Roeland Vandemoortele het Mechels publiek onder in het mooie concept en verhaal van het blijvend streven naar vrede en samenhorigheid, de onwil om dat op te geven en vooral: blijven zingen! Dat is zowat waar de NTGent-productie 'We Shall Overcome' om draait.

Mits een knappe bloemlezing uit protest- en vredesliederen alsook ode aan de hoopbrengers, waren zaterdagavond coryfeeën zoals Pete Seeger, Bob Dylan, Boris Vian, Renaud, Kurt Weil en John Lennon even in Mechelen. 

Vrijdag 10 maart 2017 mocht Mechelen de aimabele Nijmeegse zanger Frank Boeijen verwelkomen. Boeijen en zijn muzikanten speelden een erg intense set in de Mechelse Stadsschouwburg met een mooie bloemlezing uit het solowerk van de immer charmante zanger. Het enige Frank Boeijen Groep-nummer werd tot de bisronde bewaard. Iets over een park, maar dat is voor later. Boeijen kwam, zag en overwon, charmeerde Mechelen en bezorgde de aanwezigen een ronduit subliem concertje met vele hoogtepunten. En daar had hij niet eens de hits voor nodig. 

“Ze hadden me verteld dat het uitverkocht was maar ik zie daar en ginder en ook op het balkon toch nog een paar lege stoelen”, grapte Jan De Wilde bij aanvang van zijn gesmaakte optreden, zaterdagavond 5 maart 2016 in de uitverkochte Mechelse stadsschouwburg. “Wie was er bij mijn vorige doortocht bij? Wel, we gaan precies hetzelfde doen”, loog De Wilde, “dus wie het al gezien heeft, stap maar op!”. Meteen had De Wilde de lachers op zijn hand, lachers en melomanen die bléven. En gelukkig maar want anders hadden die een erg fijn optreden gemist!

Het was alweer van 2012 geleden dat Yevgueni ons meenam naar Welkenraedt. Vrijdagavond 15 januari 2016 stond het vijftal opnieuw te schitteren in een als vanouds uitverkochte Mechelse Stadsschouwburg. Na Welkenraedt volgde een sabbat van twee jaar en in 2014 was de groep terug met 'Van Hierboven'. De tour die het album vergezelt, loopt nu op zijn laatste benen, met Mechelen als voorlaatste halte.

Het was dus best lang wachten voor de Mechelaars, maar dat wachten werd dan ook behoorlijk beloond. Mechelen werd getrakteerd op een fikse greep (ei zo na alles) uit het 'nieuwe' album, er was het fijne weerzien met 'Welkenraedt' en natuurlijk stonden enkele oudere Yevgueni-krakers, al dan niet in ander jasje, ook op de set met inbegrip van een bloedmooi 'Sara', het prachtige 'Als Ze Lacht', 'Nieuwe Meisjes' en twee van de vier Robbies.

Donderdag 4 december 2015 kon Mechelen proeven van 'En hoe het dan ook weer dag wordt', het langverwachte debuut-album van Maaike Ouboter, die met dit album toont dat ze méér is dan 'dat meisje van Dat Ik Je Mis'. Het 'meisje' van 'de beste singer-songwriter van Nederland' werd jonge vrouw en toert in Vlaanderen en Nederland om haar eersteling voor te stellen. Mechelen kon de liedjes van Ouboter smaken. Een staande ovatie was haar deel aan het eind van het show.

Wanneer instrumentenbouwer en drummer Aarich Jespers (Zita Swoon, Kiss my Jazz) en percussionist Kobe Proesmans (Gabriel Rios) een artiest benaderen met de vraag “mogen we jouw werk herinterpreteren, toer je met ons met jouw muziek?” zegt die best volmondig: ”ja!”. Vraag het maar aan Cibelle Cavali met wie The Colorist in 2014 toerde, vraag het aan Emiliana Torrini. Wie er zondagavond 1 november 2015 bij was in de Mechelse stadsschouwburg, weet ook waarom want werd overspoeld door een machtig magisch geluid. Gouden handjes hebben die Coloristen...

Met zelfgemaakte instrumenten en een kinderlijk verwondering voor nieuwe registers en klankkleuren kleurde het achtkoppige ensemble de songs van de IJslandse Emiliana Torrini eigenzinnig in. Een geslaagde symbiose tussen de ietwat iele, soms frêle stem van Torrini, sfeervolle strijkers en snaren maar toch vooral het ingenieuze perscussiegeweld en een feest van ritmiek van The Colorist was ons deel!

Het vocaal ensemble CantusAmici neemt op zaterdag 19 oktober vanaf 20 uur het publiek mee op een reis doorheen de romantische muziek. Het concert ‘O die Frauen’ ent zich op sfeervolle muziek van Rheinberger, Edgar en Dvorak, bezoekt Schubert en Van Hoof en laat ook Schuman en Brahms niet onopgemerkt. Hoogtepunten uit het romantisch repertorium, daar kun je je aan verwachten zaterdag.

Vrijdagavond 11 januari werden oog en oor verwend in de Mechelse stadsschouwburg. Frank Vaganée en diens Brussels Jazz Orchestra (BJO) speelden een zeer gesmaakte set die onlosmakelijk verbonden was met de getekende beelden van Philip Paquet die geprojecteerd werden. Niet ‘zomaar’ tekeningen maar stuk voor stuk kortverhalen over jazzlegendes, het genre zelf en ook over de blues. Er was ook een belangrijke hoofdrol weggelegd voor BJO dat de uitstekende live score leverde bij het knappe tekenwerk van Paquet.

We zijn de tel kwijt van hoe vaak we Nits (tot 1989 nog 'The Nits') al live aan het werk zagen. Alleszins al vaak en steeds was het erg goed. Het was  vrijdag 30 november 2012, in de Mechelse Stadsschouwburg niét anders. Nits, anno 2012: het trio Henk Hofstede, Robert-Jan Stips en Rob Kloet, gaf een bijzonder sterk optreden weg met een uitstekende mix van songs uit het jongste album ‘Malpensa’ (2012), oudere nummers zoals ‘The Bauhaus Chair’, ‘The Dream’ en ‘Nescio’ tot heel oude krakers zoals ‘Shadow of a Doubt’ en zelfs ‘Red Tape’ (!) en een recentere 'classic' zoals 'Cars & Cars'. Oud en nieuw gingen probleemloos hand in hand. En voor je het vraagt;  ook nu zaten ‘In The Dutch Mountains’ en ‘Adieu Sweet Bahnhof’in de set.

Nits bracht een fijne greep uit het diverse repertoire mits zesentwintig liedjes, gebracht met de klasse en vakmanschap die het drietal eigen is. Hofstede, getooid met hoed wat hem op diens idool Leonard Cohen deed lijken, nog steeds erg goed bij stem en op akoestische gitaar, soms banjo of toetsen, Stips met het betere klavierwerk en de prettig gestoorde percussionist Kloet. Altijd fijn om die energieke man in de gaten te houden tijdens een Nits-show.

Welkenraedt? Of all places? Jazeker. Zoals Klaas Delrue het zelf stelde: “Wie in Welkenraedt belandt, doet dat eerder per vergissing”. Het advies en devies van Yevgueni: “maar als je er dan toch bent, profiteer ervan en verken de stad, je komt er vast  nooit meer weer. Daarom!”. En zo zaten we vrijdag 30 maart 2012 in de Mechelse stadsschouwburg meteen in het boeiende concept van de avond: reizen, stations, mensen, mensen die zoeken en vinden of niet vinden. En ook: je hoeft heus niet alles te weten...

“Waarom trek ik aan een deur. Waarop duwen staat in koeien van letters. En als ik op een trein spring die naar Leuven gaat .Weet jij waarom ik dan wakker word in Welkenraedt?”. Ja, met een mooi ‘Welkenraedt’ werd de set geopend, of wat had je gedacht. Met ook de niet onbelangrijke zinsnede ‘Zin, zin alles heeft zin’.

Op 1 november 2012 kun je genieten van Wagner in de Mechelse stadsschouwburg. Nee, niet dié Wagner. Wel Kurt Wagner en kornuiten.  Lambchop dus! Lambchop in Mechelen?! Jawel, Cultuurcentrum Mechelen wist Lambchop te strikken! De  band concerteert over een paar maandjes in Mechelen met hun slow motion soul, countrysoul, jazz, ... én met Mr. M., het jongste project van de band uit Nashville, opgedragen aan Vic Chesnutt.

'Mijn Huis' is de titel van Eva de Roovere’s jongste album en ook haar theatertour die haar zaterdag 3 maart 2012 in de Mechelse stadsschouwburg bracht, is zo getiteld. Jammer genoeg ging er iets mis met één van de belangrijkste ‘bouwmaterialen’: de stem. Een hese Eva begon vol moed aan de set. “Ik ben vanmorgen met deze stem opgestaan en ik hoop écht dat het gaat lukken”, vertelde zangeres.

Eva deed dapper haar best, en bij die eerste liedjes - ook al zag je de zangeres af en toe veelzeggende grimassen maken -  bleek het best nog mee te vallen. Eva’s zachte, warme stem wàs er nog al zat er een flinke korrel op. Het was aanvankelijk zeker nog niet dramatisch. Maar Eva’s stem taande steeds verder en de sympathieke chanteuse moest uiteindelijk na tien nummers het optreden staken voor een publiek dat daar alle begrip voor toonde...

“Doe het én voor het geld én voor de show maar doe het. Doe alles wat je doet met hart en ziel”. Het is, zoveel jaren later nà die onverwoestbare Tröckener Kecks-song nog steeds het adagio van de bands voormalige frontman Rick De Leeuw. Zo bleek eens te meer zaterdag 3 december in de Mechelse staddschouwburg waar hij met spitsbroeder Jan Hautekiet een geslaagde premièrevoorstelling van “De Leeuw Zingt” neerzette.

‘Met Hart en Ziel‘ was trouwens de opener van de eerste set. Als beginselverklaring kan dat tellen, niet?

Wat zit er toch in het (drink-)water, in de lucht, aswolken of in de genen van de Scandinaven en Ijslanders? Heel wat opmerkelijke, eigenzinnige en sublieme muziek komt vandaag uit Scandinavië. Vroeger kenden we enkel Abba. Later kwamen daar ondermeer  Kent, Cardigans, Sugarcubes en Björk bij.

Nu zijn er boeiende voorbeelden te over, zeker op het 'eigenzinnige front': Sigur Ros, Mugison, Mum, Jóhann Jóhannsson, Paatos, ... Susanna & The Magical Orchestra en ook: Susanna Wallumrød -  of: Susanna zonder haar 'Magical Orchestra' dus . Deze Noorse schone bracht dinsdag 25 oktober de Mechelse stadsschouwburg in vervoering met haar knappe minimalistische pianospel en haar unieke en prachtige stemgeluid. Met eigen nummers en wel heel gedurfde covers...

Zaterdag 4 juni deed Buurman de deur dicht van een meer dan geslaagd seizoen van Cultuurcentrum Mechelen. Op een zwoele zomerse avond, eigenlijk was het veel te warm, besloten de sympathieke heren van Buurman hun ‘Flou Artistiek’-tour en dus ook het seizoen van cultuurcentrum Mechelen, aan de vooravond van de abonnementenverkoop van alweer een nieuw veelbelovend seizoen.

“Het is hier, het is nu dat telt. En dan denk ik bij mezelf: Zie ons hier nu staan. In godsnaam: Wie doet ons dit na?”... met ‘In Godsnaam’ werd de Buurmanset gepast afgetrapt.