Heden morgen telefoneerde ons Bureel te Mechelen ons, dat er bij 't inkomen der spoorhal van Mechelen een spoorwegramp was voorgevallen.

We snelden ons aanstonds ter plaatse en vernamen hetgeen volgt:

(foto's: Jan Smets)

Wellicht zullen er weinig om treuren.  Ons centraal station is dan ook tot op de draad versleten.  De jaren hebben hun sporen en littekens nagelaten.  Geen roltrap werkt nog en op de perrons loop je steeds een grotere kans om je benen te breken.  In het voorjaar gaat dit station tegen de vlakte.  Nu al is men naarstig aan de slag om een prefab neer te poten op het Koning Albertplein.  Dit 'tijdelijke' bouwwerk zal er minstens zeven jaar staan, en ondertussen zal men traag en gestaag werken aan wat het vierde station op rij zal worden.  We dienen dus nog héél wat geduld te oefenen.  Maar het afscheid van het huidige station is wél héél nakend.  Populair is het misschien enkel in die eerste periode van haar bestaan geweest.  En nu ga ik waarschijnlijk een knuppel in het hoenderhok gooien... Ik wéét dat je hier lang zou kunnen over redetwisten.  Ik hoef dan ook mijn gelijk niet te halen.  Alles is relatief en schoonheid is een discutabel begrip.  Toch had dit station in pure Expo-stijl gebouwd in 1958 een grote architecturale waarde.  Ik geef toe: ook van mij vroeg dit een groeiend inzicht.  Ik stel me zelfs de vraag of we de façade en lokettenzaal niet in ere hadden kunnen herstellen en al wat daarachter ligt met de grond gelijk maken?  Was het toch niet zo'n gekke piste?  Gaan we het later niet jammer vinden om monumenten als deze die iconisch getuigen van een tijdsperode (net zoals we dat vroeger deden met pakweg knappe art-nouveau of art-décogebouwen) bij het groot huisvuil te zetten?

Nu goed.  De beslissing is genomen.  Het is wat het is.  Mechelenbinnenstebuiten wil nog éénmaal graag de belangstellenden meenemen op een geleid bezoek aan het station, om passend 'afscheid' te nemen...

Ik vraag me deze dagen wel eens af welke bedenkingen mijn overgrootvader Jaak Lauwers (°1870) zou hebben als hij de grootscheepse werken aan de stationsomgeving zou aanschouwen... Wellicht zou hij de wenkbrauwen fronsen.  Ooit bemande hij 'het kabien',gelegen vlakbij de spoorwegbrug die de de Leuvense vaart overspande (van de Vierendeelbruggen was nog lang geen sprake...).  Het leek wel een 'grenspost'.  De bareel scheide meermaals daags de Hanswijkenhoek fysisch af van het stadscentrum.  Maar zijn spoorwegpet droeg hij met trots en zijn job voerde hij plichtbewust uit.  In de Hanswijkenhoek woonde hij zelf ook met zijn kroostrijk gezin.  En net zoals hij werkten vele buren aan den IJzeren Weg of 't Arsenaal.  Zijn jongste kind - en enige zoontje - mijn grootvader Clément  (°1911) - ging hem 's middags vaak, in opdracht van moeder Belleke, zijn boterhammen brengen op het kabien.  En de jonge snaak deed dit met plezier.  Dat vertelde hij me.  Soms ging hij met zijn vader naar wie hij opkeek op daguitstap met de trein.  Naar Terneuzen. Krabben vangen. Met gratis coupons.  Verder reikte de wereld toen niet.  Een zeldzaam uitje in een leven dat weinig andere fantasietjes toeliet.  Maar de mensen in 'den Hoek' waren gelukkig met simpele dingen en deelden heel nauw tesamen hun vreugde en verdriet.  Maar alles gaat voorbij.  De mensen en de dingen.  En ook de trein neemt ons mee in de vaart der tijd.  't Kabien is er lang niet meer, en ook het station met indrukwekkende koepel is reeds eeuwen afgebroken.  Binnenkort staat ook het Expo '58-station hetzelfde lot te wachten...

    (foto's: Jan Smets)

Op deze zomerse zondagnamiddag heeft Mechelenbinnenstebuiten zijn start niet gemist!  De kop is er af!  De eerste zomerwandeling van het seizoen werd gewandeld door een wel héél erg boeiende wijk.  Met een netjes in twee opgedeeld gezelschap van ruim zestig geïnteresseerden namen gidsen Marjan De Roo en Marc Rubben hun groep op sleeptouw door Hanswijk de Bercht-Hanswijkdries: kortom de wijk die zich links en rechts rondom de Leuvensesteenweg ontwikkelde.  Ooit was dit een landelijk gebied, maar die tijd is voltooid verleden tijd.  Zowel Leuvensesteenweg als Leuvense vaart én later de spoorweg kleurden deze Mechelse buurt totaal anders in.  Méér dan eender waar werd deze wijk getekend door de mobiliteit en al wat daarbij komt kijken... En dat proces is nog lang niet voorbij, want de ontwikkeling van de nieuwe stationswijk en hiermee gepaard gaande (spoor)wegwerken zullen het aangezicht nog grondig doen veranderen... Wie de wandeling vandaag heeft gemist krijgt woensdagavond nog een herkansing (19u).  Maar als je ook deze niet kan inplannen: géén nood.  Herhaling is er volgend jaar.

  (foto's: Jan Smets)

Miezerige zaterdagochtend in maart...  Voor dag en dauw werd er weer een belangrijke stap gezet in de grootse werken op de Werf van de Eeuw.  Om 6 uur toen de nacht begon over te gaan in de dag, werd het startschot gegeven van de overbrugging over de Leuvense vaart.  Twee stalen onderdelen van wat een nieuwe spoorwegbrug moet worden, worden heel nauwgezet op hun plaats gebracht.  Daar kwamen twee kranen van respectievelijk 400 en 600 ton aan te pas.  Maar de klus werd perfect geklaard, en nauwelijks een paar uur later mocht men tevreden het eerste deel van deze fase van de werken afsluiten...

                    (foto: Jan Smets : Johan Dils)

Muizenaar Johan Dils zit met een prangende vraag waar hij érg graag het antwoord zou op weten....  Het gaat over bovenstaande oude foto...

(foto's: Jan Smets)

Het was zowat twintig jaar geleden dat de Centrale Werkplaats van de NMBS, bij elke Maneblusser beter gekend als 't Arsenaal, zijn deuren nog eens openzette voor het grote publiek. Een buitenkans om eens achter de schermen van dit grote bedrijf te kijken..  En daar werd aardig van gebruik gemaakt dit weekend.  Massa's volk wilde best wel een kijkje nemen in dit toch wel door en door Mechels Symbool van 'den IJzeren Weg'.  Ooit kwam de eerste trein op het Europese vasteland aan in onze stad, en Mechelen werd het knooppunt van de Belgische Spoorwegen

(foto's: Jan Smets  -  Harry Wymeersch van het spoorwegmuseum...)

We zouden het haast vergeten - 175 jaar geleden spoorde de eerste trein op 't Europese vasteland tussen Brussel en 'ons' Mechelen.  Jawel: uitgerekend vandaag - 5 mei.  Het historische nieuwsfeit lijkt wat ondergesneeuwd te geraken tussen treinrampen, vertragingen, stakingsdreigingen en meer van dat fraais....  En toch: 175 jaar geleden schreef dit land geschiedenis.  Maar ook deze stad werd na een eeuwenlange winterslaap wéér op de kaart gezet.  Mechelen werd het knooppunt van de Belgische spoorwegen.  Mechelen stond voor een nieuw tijdperk...