(foto's: Jan Smets)

Met rasse schreden naderen we Kerstmis.  Dat de eerste woonplaats van Jezus nu niet bepaald een luxueus verblijf kan genoemd worden is een open deur instampen.  Een stal kan bezwaarlijk doorgaan als een comfortabele huisvesting.  In tweeduizend jaar is er voor flink wat mensen niet veel gewijzigd.  Wonen is voor velen onbetaalbaar.  En dat is onaanvaardbaar.  Dit jaar focuste Welzijnszorg vzw dan ook terecht op dit armoede-thema. Uiteraard niet alleen in Mechelen.  Maar vanavond bij het vallen van de duisternis werd in een binnentuin van het Diocesaan Pastoraal Centrum een orgelpunt gezet achter een succesvolle actie van daar in kamers verblijvende studenten.  Deze actie die zij op het getouw zetten bracht niet minder op dan 900 euro.  Dit bedrag wordt aan Welzijnszorg geschonken.  Blikvanger waren de 159 drankkartons waarvan huisjes werden geknutseld waarin een theelichtje kon geplaatst worden.  Deze konden allen gesponsord worden...

  (foto's: Jan Smets)

'Tussen hoop en herinnering'... een boekje om te koesteren.  Woorden en gedachtenflarden - poëtische fijnproeverij.  Te lezen onder de schemerlamp onder de knusse plaid nu de avonden langer worden en we thuis onze gezelligheid herontdekken.  Of leg het op het nachtkastje - nog eentje voor het slapengaan...

Het is een boekje dat met liefde en met heel veel zorg werd samengesteld.  Prachtig van inhoud en kunstzinnig van opmaak.  Letters en woorden in kalligrafie.  Els Van Camp heeft er lang en intens aan gewerkt.  Dat voel je.  Dat zie je. 

Els is mijn buurvrouw - een creatieve, toffe madam.  Veelzijdig ook.  Maar vooral heel bescheiden, ondanks het feit dat ze heel talentrijk is.  Ze is de dochter van de ooit erg bekende jeugdschrijver Gaston Van Camp, wiens boeken ik in een 'vorig leven' verslond.  Els wil zich niet meten met haar vader.  Ze voelt zich maar een kleuter tegenover hem als het gaat over schrijftalent.  Ik wil haar niet tegenspreken, maar weet dat ze zich beslist te laag inschat.  Het mooie boekje biedt ze nu te koop aan.  En de opbrengst houdt ze helemaal niet voor zichzelf.  Geëngageerde Els heeft 'tussen hoop en herinnering' gemaakt ten voordele van Aukas vzw.  Deze kleine vzw die op poten werd gezet door vrienden van haar zet zich in voor Cambodjaanse schoolkinderen die ze aan een studiebeurs willen helpen.  En nét dat feit maakt het boekje nog dubbel zo mooi! 

(foto's: Jan Smets)

Stellen dat het vreemde en moeilijke tijden zijn is een open deur instampen.  We ondervinden allemaal de verstrekkende gevolgen van het corona-virus in ons dagelijkse doen.  Niks is nog vanzelfsprekend.  Onze vrijheid wordt beknot  en onze sociale contacten zijn erg beperkt.  Bovendien kampen niet weinigen met veel onrust, eenzaamheid en zelfs angst.  We kunnen onze waardering niet genoeg uitspreken voor eenieder die onze maatschappij nog draaiende weet te houden - vaak ook met het risico om zélf besmet te worden.  Helden vindt je in vele geledingen.  Het lijstje is lang.  In onze ziekenhuizen staan verpleegkundigen in de eerste linie van de dagdagelijks te voeren veldslagen.  En in onze woonzorgcentra geven tal van zorgverstrekkers het beste van zichzelf om het voor de bewoners zo aangenaam en veilig mogelijk te houden.  Witte vlaggen wapperen aan onze gevels als blijk van onze waardering.  En om 20 uur wordt er op vele plaatsen geapplaudiseerd.  Maar het gaat verder dan dit!  De solidariteit is groot en hartverwarmend.  Vele initiatieven ter ondersteuning  zien nu het licht.  Té veel om op te noemen.  Laat me er een paar noemen: zo wist men onlangs een serie tablets bijeen te sparen voor Borgerstein, zodat de daar residerende personen met een beperking contact kunnen hebben met hun thuishaven... Vele hulpvaardige handen naaien mondmaskers; Foundation Mechelen vzw roept de Maneblussers dan weer op om beschermende schorten te sponsoren... Het zijn maar enkele voorbeelden van vele te roemen acties. 

Deze ochtend was ik in woonzorgcentrum Lisdodde in de Frans Broersstraat getuige van weerom een andere toffe actie!  Daar werd het startschot gegeven van een driedaagse waarbij Fiets!, de speciaalzaal voor fietsen van Colruyt Groep, essentiële herstellingen van de tweewielers van zowat 140 zorgverleners uit drie woonzorgcentra van de groep Rivierenland onder handen neemt.  En dat kan op véél sympathie en dankbaarheid rekenen...

(foto's: J.Smets)

We beleven haast surrealistische tijden.  En niemand ontsnapt er aan.  Of je nu verblijft in een ziekenhuis of woonzorgcentrum, werkzaam bent in het onderwijs, in de zorg, in de horeca, of waar dan ook...  Ooit komt hier wel een einde aan.  Maar in de tussentijd zullen we allemaal samen door de zure appel moeten bijten.  Omdat het moet.  Omdat het té belangrijk is.  Omdat we solidair dienen te zijn met onze medemens.  En gelukkig brengt deze verwarde tijd ook wel wat moois in de mens naar boven.  Buren nemen spontaan initiatief om boodschappen te doen voor hun oudere buren; sommigen stellen voor om kindjes op te passen van werkende ouders..., kinderen maken tekeningen voor 'opgesloten' ouderen in woonzorgcentra...  En dat is deugddoend om vast te stellen. 

Eén van de sectoren die het nu zwaar te verduren heeft is de horeca.  Mensen zijn tijdelijk technisch werkloos, en bij een aantal uitbaters van café's of restaurants staat het water aan de lippen.  Het zal hen een aardige duit kosten.  En dat baart wel wat zorgen.  Sommigen proberen creatief te zijn, en zo kan men hier en daar bij restaurants een bestelde maaltijd afhalen om thuis te verorberen.  Klanten stellen voor om geschenkbons aan te schaffen in hun favoriete eetgelegenheid om later - na de quarantaineperiode - op te souperen.  Op die manier hebben deze restaurants nu 'vers geld' om de moeilijke periode te overbruggen.  Een klant van café Het Maanlicht in de Frederik de Merodestraat - de bekende stadsgids en medewerker aan Mechelenblogt, Rudi Van Poele - toont alvast zijn warmkloppend hart met de steun die hij zijn lievelingscafé wil geven... Een ideetje dat navolging verdient?

  (foto's: J.Smets)

17 oktober is al sinds jaar Werelddag van Verzet tegen Armoede.  Dat was dus vandaag op deze zonovergoten herfstdag niet anders.  Ook in Mechelen kon je er weerom niet naast kijken.  Het blijft dan ook broodnodig om de problematiek van armoede in de kijker te zetten.  Telkens opnieuw.  Ook - jawel - in onze mooie stad.  Want het is nu eenmaal zo dat er nog steeds heel wat stadsgenoten uit de boot (dreigen te) vallen.  Dit jaar lag de focus op de strijd voor  gelijke onderwijskansen.  En da's beslist geen ver-van-mijn-bed-show.  De organisatoren wijzen er op dat de kinderarmoede-indicator voor onze stad een negatieve trend vertoont.  Dat heeft op termijn impacht op schoolresultaten.  Dit baart zorgen.  De uitdaging voor Mechelen is dan ook helder: een inclusief schoolbeleid is nodig!

Dat maakten deze ochtend een flinke groep manifesten duidelijk door een optocht te houden van de Grote Markt tot aan het CAW in de Maurits Sabbestraat.  Dé blikvanger was een reuzegroot potlood dat door leerlingen van de school Luchtballon werd gedragen.  Het idee was natuurlijk van creatieve duizendpoot Pier de Kock van Het Hof van Savooien.  Stapten mee op: armoedeverenigingen, politici van allerlei kleur en Gabriella De Francesco, schepen van Armoedebestrijding, middenveldorganisaties en andere sympathisanten... Allen maakten ze er vandaag een punt van.

  (foto's: Jan Smets)

Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig, doorliep ik er nog een aantal stages in mijn opleiding tot verpleegkundige.  Het toenmalige OLV-ziekenhuis aan de Zwartzustersvest was toen relatief nieuw.  Van OLV-ziekenhuis tot Dodoensziekenhuis en nog later Sint-Maartenziekenhuis: in al die jaren veranderde er veel.  Nu staat het gebouw leeg.  Het ziekenhuis is zoals je weet verhuisd naar een nieuwe locatie.  Op één grote campus verenigt het grote Sint-Maartenziekenhuis nu de afdelingen van de Leopoldstraat, de Zwartzustersvest en Sint-Norbertus Duffel.  Het leegstaande ziekenhuis wordt binnen afzienbare tijd omgeturnd tot woon-en zorgcentrum.  Het Hof van Egmont zal hier een nieuwe adem krijgen.  Maar in de tussentijd nam onze stad het initiatief om hier tijdelijk noodopvang te voorzien voor asielzoekers.  Morgen, donderdag, worden de eerste 18 mensen verwelkomd.  Dit getal wordt gaandeweg opgetrokken tot 180 personen.  "Op die manier zijn wij trouw aan de waarden en de geschiedenis van Mechelen, een stad van rechtvaardigheid en menselijkheid", dixit burgemeester Bart Somers.

(foto's: Jan Smets)

Heel stil werd het rond 16 uur op onze Grote Markt  toen de politieharmonie 'Alle Menschen wirden Brüder' en 'Imagine' van John Lennon speelde.  Een vijfhonderdtal Mechelaars - heel divers van achtergrond, levensbeschouwelijke identiteit en politieke kleur - was op de uitnodiging ingegaan om een stille wake te houden ter nagedachtenis van de slachtoffers van de recente brutale aanslagen in Nieuw-Zeeland, Utrecht, en Maalbeek en Zaventem 3 jaar geleden...  Mechelen wil echter sterker zijn dan de terreur.  Wij zijn allen Mechelaars - wélke achtergrond we ook mogen hebben.  Als er aanslagen worden gepleegd op moslims zijn wij moslims.  Als dit gebeurt met christenen, zijn wij christenen, en als joden slachtoffers zijn, zijn wij joden.  Als er aanslagen zijn op mensen...zijn wij mensen.  Zonder onderscheid.  Dit was de sterke, indringende boodschap die deze stad, bij monde van zijn burgemeester, wou uitdragen...

(foto's: Jan Smets)

Gelukkig dat er deze eindejaarsperiode nog wat goed nieuws te rapen valt.  In tijden van toenemende polarisatie en verzuring kan je zoiets wellicht catalogeren als melig of naïef..  Maar ik focus hier graag op.  Gewoonweg omdat het hartverwarmend is en weet te verbinden.  Gewoonweg ook omdat drie toffe kinderen met een groot hart hun beste beentje willen bijzetten voor vriendjes ver weg, in een land waar het op zijn zachtst gezegd niet overloopt van peis en vree.  In het kader van de Warmste Week zullen Simon (11j.), Anna (9 j.) en Felix (6j.) Op de Beeck van Mechelen naar Leuven...én terug (!) fietsen, uit solidariteit met de Palestijnse circusschool.  Er zijn véle goede doelen.  Heel zeker.  En allen verdienen ze onze steun... Maar deze drie Mechelse kinderen die school lopen bij de Ursulinen, hebben hier wel een bijzondere band mee..  En dat leggen ze me graag uit.  Ik heb met hen, en hun mama, Lieve Jaspaert, afgesproken, net na school, in Bokes&co...  Enne: ze hebben me overtuigd om hiervoor een duit in het zakje te doen!  Want deze sportieve prestatie is een lovenswaardig initiatief!  Bravo!  Mijn respect... Steun je deze kapoenen ook?

(foto onder: Jan Smets)

Wil je op zo'n zondagmorgen in de aanloop naar de feestdagen eens lekker je voeten onder tafel steken voor een heerlijke brunch?  Gewoon niks moet.  Gewoon gezellig tafelen in een sfeervol kader?...  Het kan op zondagochtend 9 december.  Plaats van Afspraak: LAMOT in hartje stadscentrum.  Bovendien steun je met dit toffe initiatief de vzw Sjarabang die voor de meeste Maneblussers lang geen onbekende meer is.  En dat is een extra reden om je in te schrijven!  Vanaf 11 uur ben je er welkom!  Maar er is méér dan alleen culinaire verwennerij...  Om 13 uur gaat een exclusieve kunstveiling door, waarbij een aantal bijzonder knappe stilistische sculpturen in de vorm van een vis onder de hamer gaan.  Kunstenaar Albert Kramer ontwierp deze mooie werken.  Het zijn de overbekende TV-personaliteiten Saartje Vandendriessche en Thomas Vanderveken (zoon van Sjarabangbezielster Marleen D'Joos - zie foto) die de veiling zullen modereren.

(foto's: J. Smets.  re: Katrien Berings& schepen Koen Anciaux)

Wellicht ben ik als kervers grootvader extra gevoelig voor het thema?  Het kan zijn.  Maar het initiatief dat daarstraks werd voorgesteld in de kinderkribbe in het Klein-Begijnhof is een prachtidee.  We weten allemaal dat pampers een aardige duit kosten.  Het betekent dan ook een flinke hap in het budget van kansarme gezinnen...  Met de pamperboxen die vanaf vandaag op een aantal plaatsen in onze stad zijn opgesteld wil men daar wat aan doen...

                        (foto's: Jan Smets)

Hoe dichter we bij het eindejaar komen: hoe meer goeie doelen er opduiken.  Daar is niks mee.  Zolang we het openstellen van ons hart niet  beperken tot deze periode van het jaar - nietwaar?  Je moet zélf je keuze maar maken welk project of doel je steunen wil.  Er zijn er ook zovéle die onze aandacht en duit-in-het-zakje verdienen.  Maar ik heb er wel een héle leuke!  Op 12 december kan je tijdens de Warmste Week van Studio Brussel gezellig de voeten onder tafel schuiven in Resto Martinique - het bekende Mechelse restaurant dat eerder dit jaar een nieuw leven begon naast het veld van KV-Mechelen.  En de medewerkers van dit restaurant hebben het meer dan toffe idee uitgewerkt om samen met de mensen van vzw Sjarabang (je weet wel: de Mechelse vereniging van en voor mensen met een verstandelijke of meervoudige beperking) een exclusief diner te bereiden.  Resto Martinique is alvast erg enthousiast over de samenwerking.  De ploeg van het restaurant leidt de mensen van Sjarabang op om er een fantastische avond van te maken...  Want deze laatsten spelen dé hoofdrol.  Zij nemen voor even het roer over van het Martinique team!

(foto's: Jan Smets)

"Ik weet wat het betekent.  We hadden het thuis allerminst breed.  Ik ondervond het dus aan den lijve.  Maar door hard werken heb ik dit kunnen opbouwen.  Ik heb gelukkig kansen of mogelijkheden gekregen, maar je moet ze ook willen grijpen.  Mijn afkomst ben ik nooit vergeten.  Daarom heb ik ook zoveel affiniteit met een armoede-organisatie als De Lage Drempel.  Ik wil ze daarom ook graag steunen.  Hier krijgen mensen de kans om vooruit te geraken in hun leven.  Hier leren ze tegenslagen verwerken en leren ze hun kop niet te laten hangen maar opnieuw een toekomst op te bouwen..."

Aan het woord is Omar Aberkane, de sympathieke en sociaalbewogen zaakvoerder van KingslizePizza aan de Nekkerspoelstraat...

(foto's: Jan Smets)

Je kan er niet naast kijken: in de Bruul, vlakbij Leliëndael, wordt je de volgende twee weken met de neus op de feiten gedrukt.  Het gaat over gruwel maar ook over hoop; over mensen die zich rechten en hoopvol kijken naar een betere toekomst...  Met de foto-expo 'Gebombardeerd' wil Handicap International niet alleen het oorlogsleed aanklagen, maar ook de postitieve verhalen van mensen vertellen die opnieuw iets willen maken van het leven.  Deze NGO zet zich in voor mensen met een handicap en voor andere kwetsbare personen.  Vooral gekend is Handicap International voor de strijd tegen landmijnen en clustermunitie.  Maar de focus beperkt zich niet enkel tot oorlogsslachtoffers.  Handicap International maakt deel uit van de Mechelse Mondiale Raad. Dit past volledig in de visie van de stad die dialoog erg belangrijk vindt en zich wil uitspreken tegen oorlogsgeweld.  Elk jaar zet ze bijvoorbeeld ook de 'Dag voor de Vrede'  van de Verenigde Naties in de schijnwerpers.  Maar ook onderschrijft ze sterk Cities for Life tegen de doodstraf...   Vanmiddag werd de expo geopend door schepenen Marina De Bie (Mondiaal Beleid), en Walter Schroons (Financiën en Sport)en directeur Handicap International in Brussel, Jean Van Wetter.  Opvallende aanwezige was de sinds bijna twee jaar in onze stad verblijvende Syrische vluchteling Mohamad Jarkas uit Aleppo...

(foto's: Elly Vanhoomissen en Jan Smets)

Mocht je zin hebben in een tof Afrikaans feestje met alles erop en eraan, met heerlijk dampende Zuiderse schotels en muziek met opzwepende ritmes: dan moet je op zondag 23 april beslist in Den Deigem te zijn!  De Karmelietenstraat is die dag hét centrum van Afrika-in-Mechelen.  En als je weet dat je hiermee ook solidair bent met een dorpje in Mali: dan is dat hélemaal iets dat je over de streep kan halen.  Niet?  Maneblussers met een warm hart zeggen niet 'loop naar de pomp!', maar steunen op 'plezante' wijze dit kleine stukje Afrika.  Ook de stad doet met 'Mechelen Mondiaal' een duit in het zakje.  Met de opbrengst van dit alles zal men in Sanankoroba-Wassoulou, op zo'n 200 km van hoofdstad Bamako een waterpomp installeren die werkt op zonne-energie, en met een vat van 2000 liter. Dit geeft het dorp permanent water en er dient niet meer handmatig gepompt.

Het is de Vlaamse vroedvrouw Sofie Thys (die nu met haar gezin in Chiny woont) die ons het project leerde kennen.  Al jaren zet ze zich in voor het Malinese dorp. Ze wist hiervoor enkele Mechelaars warm te maken, waaronder haar ouders, Wil en Lief Thys-Jacobs (Lief ken je misschien als vrijwilliger van de Wereldwinkel in de Hoogstraat?). Iemand die ook gebeten is door dezelfde microbe is Dirk Van Ranst uit de 12-Apostelenstraat.  Hij was trouwens al eens op bezoek in het dorp, en hij zet ook zijn schouders onder de 2de editie van dit solidariteitsfeest.  Met Dirk heb ik een toffe babbel op een zonnig terras.  Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk...

(foto's: Jan Smets.  vlnr: Vera Carlier (Mechelen Solidair) voorzitter van De Lage Drempel Hedwig De Saeger, ik en Dominik Lybaert)

Bonheidenaar Dominik Lybaert mocht zich gisteren een gelukkig man noemen.  Zich inzetten voor een goed doel geeft een warm gevoel.  En dat heeft Dominik dan ook ten volle gedaan.  Zelf is hij de bescheidenheid zelve, maar dat grote hart: dat hééft hij.  Al jarenlang is hij de grote promotor van het werk van de overleden Mechelse kunstenaar Staf of August Gillé, die hij persoonlijk vrij goed gekend heeft.  Onverdroten zet hij zich in om de artistieke nalatenschap van deze Maneblusser in de kijker te zetten.  In die zin mag hij zich een ware kunstliefhebber maar ook kunstkenner noemen.  Enkele maanden geleden kwam Dominik op het idee om een virtuele kunstveiling op te zetten, en hij wou de opbrengst bestemmen voor mensen die in de Mechelse regio in de armoede verzeild zijn geraakt.  Zo kwam hij bij mij terecht, wetende dat ik me samen met een aantal anderen inzet voor Mechelen Solidair die met een jaarlijkse soep-en cakeverkoop op de Kerstmarkt geld probeert in te zamelen voor Mechelse armoedeverenigingen.  Hij wou wel eens weten waar de opbrengst van de geplande veiling het best naar toe zou kunnen gaan.  Het leek ons evident: De Lage Drempel had net voordien een serieuze opdoffer gekregen nadat bleek dat de voormalige penningmeester er met bijna 100 000 Euro van door was gegaan...  Deze Mechelse armoedevereniging die haar stek heeft in de OLV-straat zat hiermee in zak en as en moest spartelen om te overleven.  Nu nog moet geroeid worden met de riemen die men heeft.  Men is nog lang niet uit de zorgen.  Gelukkig kwam er een heuse solidariteitsactie op gang.  Fijn!  Zo kan de werking toch doorgaan.  Heel wat Mechelaars die het moeilijk hebben om de eindjes aan mekaar te knopen vinden in De Lage Drempel een warme thuis.  En het is net voor deze mensen dat velen hun hart lieten en laten zien....  Het is net voor deze mensen dat Dominik zijn originele actie op poten heeft gezet.  En hij deed dat met een bijzonder grote inzet. Het resultaat mag er wezen!  Gisteren kon een cheque met de mooie som van 3400 euro worden overhandigd aan de bestuursleden van de vzw, die dit in volle dankbaarheid hebben aanvaard.