(foto's: Jan Smets)

'Super-Sis' hebben ze hun collega herdoopt.  De mensen van Sjarabang, de Mechelse vereniging die kunst-en cultuurparticipatie van mensen met een verstandelijke of meervoudige beperking wil bevorderen, dragen Sis Vermuyten op handen.  En super is hij wel écht.  Al van bij het begin van zijn loopbaan zet Sis zich in voor mensen met een beperking - de laatste jaren als vrijwilliger bij Sjarabang.  Met zijn muzikale en technische achtergrond is hij dé geknipte man om alles achter de schermen van een leien dakje te laten lopen.  Zelf is hij de bescheidenheid zelve en zoekt hij de spotlights niet op.  Maar dat hij méér dan gewaardeerd wordt door velen is een zekerheid.  En zoiets is ook het Koninklijk Verbond der Mechelse Geburenkringen niet ontgaan.  In het jaar dat Sis 60 kaarsjes mag uitblazen, werd hij gisterenavond in Cultuurhuis Leliëndael in Hombeek gehuldigd tot Verdienstelijk Mechelaar 2015.  Een verdiende erkenning voor zijn engagement is dit.  Hij mocht de medaille ontvangen uit de handen van Opperdekenin Nini Tremerie, voorzitter Jean Aerts en schepen Katleen den Roover... Het werd een gezellige en op sommige momenten zelfs ontroerende avond...

(foto's: Jan Smets)

Twee handen op één buik zijn ze.  Dat voel je gewoon.  Je ziet het aan hun oogcontact - hoe ze naar mekaar kijken...; hoe ze met en over mekaar praten...Een vader en dochter - Sis en Nathalie Vermuyten.  De relatie tussen een vader en dochter kan mooi zijn.  Sis heeft als alleenstaande vader zijn dochter haast alleen opgevoed.  Twee maal heeft hij consequent promotie geweigerd.  Het leek hem een logische keuze, want hij wou er zijn voor haar.  Sis is trots op haar, en op wat ze heeft verwezenlijkt.  En Nathalie is even fier op hem.  Dit is een hartverwarmend verhaal dat gaat over een dochter-vader-relatie, over vallen en weer opstaan, over doorzettingsvermogen en...over de liefde voor muziek.  Want die delen ze.  Sis heeft zijn hele beroepsloopbaan op en achter de schermen van ontelbare podia gewerkt.  De laatste 25 jaar werkt hij bij VTM - setdressing en rekwisieten - nadat hij vele jaren ook studiomeester was bij talrijke programma's.  In Mechelen was hij duivel-doet-al bij het MMT (nu 't Arsenaal) en Figurentheater de Maan.  De appel valt niet ver van de boom: Nathalie heeft het in de genen.  Met een diploma communicatiewetenschappen op zak  en een leerkrachtenopleiding achter de rug, is ze nu aan de slag op de nieuwsredactie van VTM-radio. 

Muziek is voor Sis altijd een passie geweest.  En toch leek het op een bepaald moment niet zo evident meer om een muziekinstrument te bespelen.  Sis is pijnpatiënt, en met pijn wordt hij elk moment van de dag geconfronteerd.  Hij heeft een bindweefselziekte en fybromyologie maakt het er ook niet eenvoudiger op.  En toch.  Zijn moedige mantra luidt: "Ik heb er me bij neergelegd dat ik nooit zal genezen, maar aanvaard het niet dat ik alle dagen ziek zal zijn...".  Het tekent zijn doorzettingsvermogen. 

Op een dag greep hij terug naar de gitaar - het enige instrument dat hij nog behouden had na de rest verkocht te hebben, omdat hij het niet meer zag zitten ze te bespelen.  Het klonk Nathalie vertrouwd in de oren - klanken en herinneringen uit het verleden.  Ze begon te zingen.  Dit was een héél emotioneel moment, en beiden weenden.  Het kon dus!  het kon!  Beperkter misschien, maar het lukte.   En toen rijpten de plannen...