Hoewel er achter de schermen nog steeds druk voor geijverd wordt, is het de laatste tijd weer wat stiller geworden rond de mooie droom van een groep Maneblussers om de wijzerplaten op onze toren weer te reconstrueren.  

(foto's: Jan Smets)

Pieter Janssen is onze nieuwe torenwachter.  Sinds een weekje is de jonge Maneblusser - hij telt 29 lentes - de opvolger van Nick Vanhaute.  De job van iemand invullen die dit met sterke vakkennis en met grote liefde (zeg maar passie)  heeft gedaan is géén sinecure.  Dat beseft Pieter ook wel.  Hij wil niet 'zomaar' in iemands voetsporen lopen, maar hij ziet het zitten.  Hij start zijn taak naar eigen zeggen 'met veel goesting'!  Ik tref hem in de uurwerkkamer...

  (foto's: Jan Smets)

Misschien merkte je het reeds?  Hoorde je het vrolijke en aloude wijsje van het Reuzenlied al klinken vanuit de galmgaten van Sint-Rombout?  Ja?  Dan heb je goed geluisterd.  Inderdaad: sinds enkele dagen 'zit' deze melodie op de speeltrommel van de oude beiaard.  Elke jaar worden de pinnen op deze trommel verstoken.  En da's een heus geduldwerk.   Met veel ijver worden tijdens de 'stille' Goede Week voor Pasen de melodietjes gewijzigd....

    (foto's: Jan Smets)  

Vandaag hadden we voor de laatste keer de kans om onze Sint-Romboutstoren in Kerstsfeer in de avonduren te beklimmen : een sfeervolle tocht met toch wel verrassende elementen..

Klik hier voor de videoreportage:  http://youtu.be/w3bVo9mVv7k     

(foto's: Jan Smets)

Vanavond werden de jonge slechtvalken die huizen op Sint-Romboutstoren geringd.  Mechelenblogt was er bij, en was getuige van een bijzonder boeiend spektakel...

  (foto's: Jan Smets)

Ik ben nog niet lang terug van 5 dagen heerlijk uitwaaien in zonnig Zeeland, waar de zee 't groene land innig omhelst - dat platte land met verre einders waartegen 'n eenzame boerderij en windmolen contouren tekenen...  En de boer: hij ploegde voort.  De zee striemde en zalfde dit land. Meeuwen schrijven sierlijke lijnen in de strakblauw gewassen lucht.  Daar ligt ook dat alleraardigste stadje Zierikzee - op Schouwen Duiveland: historisch stadje op mensenmaat - oude huisjes en mosselboten op 't water.  Een stadje op het ritme van seizoenen en klanken van het carrillon.  En daar staat ook die toren - de Dikke Toren, noemen ze hem: de Sint-Lievensmonstertoren.  Bij de aanblik gaat zo'n schok van herkenning door deze Maneblusser. Deze gotische toren die niet tot 'wasdom' is gekomen, lijkt héél erg sprekend op onze Sint-Rombout... Té veel om zomaar toeval te kunnen zijn...

(Jan Smets)

Hij stond met opengesperde ogen te kijken - de neus tegen het stoffige treinvenster geplakt...

"Sint-Roemmes!, daar, ginder, Moe!"  Met kinderlijk enthousiasme sloeg zijn stemmetje over.  En toen keken ze allen in de richting van de statige monoliet die met zijn imposante aanwezigheid zijn contouren stempelde tegen de grijsblauwe lucht...

(foto's: Jan Smets : Belleman, architect Jos Roosemont, torenwachter Nick Vanhaute, Luc Michiels...)

(foto's: Jan Smets)

Indrukwekkend!  Als het verzamelde brons van onze toren zijn luidste stem deed horen na méér dan 90 jaar, stonden we haast met ontroering en kippenvel - met oordopjes in - te luisteren...  De  zwaarste luidklokken van ons land weergalmden boven Mechelen...  En mijn Maneblussershart klopte in de keel.  Van trots.

Wie vrijdagavond 29 juli rond 18 uur in de binnenstad toefde, spotte het ongetwijfeld: plots was ze daar: niét de geel-rode Mechelse maar wel de groen-gele scoutsvlag wapperde dapper op Mechelens trots. Een speciale dag voor de oud-scouts van Sint-Rombouts die voor hun jaarlijkse huldiging bovenop Sint-Rombouts de scoutsvlag mochten hijsen.

(foto's: Jan Smets)

Elke zich respecterende toren in binnen-of buitenland (of tenminste toch een flink deel onder hen), heeft op zijn spits of top een haantje staan, dat zich gedwee in de richting laat wijzen die de wind-van-de-dag streng aangeeft.  Niet zo op onze eigenzinnige en trotse Sint-Rombout.  Geen verguld pluimvee duldt ons Mechels Statussymbool op zijn waardige hoofd.  Géén haantje, maar wél: een vaantje... En da's toch nét wat anders. 

Vrijdag 14 juli, de klokken van de Sint-Romboutstoren slaan net vijf uur, als enkele jongeren hun springkoord boven halen. Op hun T-shirt prijkt onze eigen toren met daarboven: Rom Skippers. Ze staan klaar voor een indrukwekkende demonstratie rope skipping op elk niveau van de Mechelse Sint-Romboutstoren.

(foto's: Jan Smets)

Ze had zich ervoor gewapend om sterk te zijn.  Maar het wordt haar te machtig alsdaar plots, fijn en virtuoos,  dwarrelend, de zoooo bekende klanken van 'Margrietje' door de Mechelse klokken van de oude beiaard worden voortgebracht...  'De rozen zullen bloeien - ook al zien we elkaar niet meer weer...'.  Dan blinken de ogen van Connie.  Haast wellen de tranen...

(foto: Dirk Van Van de Velde)

Vorige week nam Dirk Van de Velde deze merkwaardige en boeiende foto, op onze Sint-Romboutstoren...

Pasen komt dichterbij. De klokken staan op het punt om naar Rome te vertrekken. Maar niet onvoorbereid, en dat dankzij de kinderen die meededen aan ‘Museumkamp’. Zij hielpen de torenwachter om de klokken van een veilige vlieguitrusting te voorzien voor de verre reis.

Vanmiddag, vrijdag 15 april, werden de klokken aangekleed. En Mechelen Blogt was erbij.