(foto's: Jan Smets)

We stomen in ijltempo naar de eindejaarsperiode.  Wat gaat alles toch snel...  Voor velen start de winterse feesttijd met de komst van de Sint op 6 december.  En daar kijken niet weinig kinderen reikhalzend naar uit.  Maar voor het zover is - en het is maar goed ook dat er ooit een 'Sintenpact' werd gesloten tussen de Goedheilige Spaanse gemijterde, Kerstman en Sinte-Mette - wordt in Mechelen alle hens aan dek gezet om op 11 november naar aloude traditie zingend van deur tot deur te gaan.  Complexloos en wars van alle commercialiteit: een warm en gezellig volks gebeuren.  Sinte-Mette van de rugenuchte is een onvervalst écht Mechels relict uit lang vervlogen dagen: immaterieel erfgoed van de bovenste plank; méér dan de moeite om het te bewaren voor het nageslacht.  De traditie is hiervoor ook erkend.  En dat geeft toch wel extra ondersteuning.  Onvermoeibaar heeft het Sinte-Mettegenootschap zich hier al jaren voor ingezet.  Dat zal dit jaar niet anders zijn.  Van Hombeek tot Muizen, en van Walem tot in de binnenstad: de jongste Maneblussertjes gaan (hopelijk) met velen op stap - met een in behangpapier geplooide mijter, een mantel-om-in-twee-te-snijden én een kabaske om het verzamelde snoepgoed in te verzamelen.  In scholen wordt het ouwe lied weerom aangeleerd want die 'koeien hebben staarten' zingen is helemaal uit den boze.  Gelukkig maar.  Traditie heeft haar rechten.  Dit lied met kleine variaties van wijk tot wijk en van dorp tot dorp is een schitterend muzikaal palimpsest - waarvan oorsprong en zinswendingen niet allemaal meer exact zijn te achterhalen.

Voor de tweede keer op rij wordt het Sinte-Mettegebeuren nog méér kleur gegeven door de aanwezigheid van twee reuzenkinderen die in stoet door de stad zullen trekken.  Ook onze Mechelse Reuzen zijn immaterieel erfgoed, en in die hoedanigheid ondersteunen deze twee tradities mekaar. 

(foto's: Jan Smets)

Nee - fraai was het weer niet te noemen.  Het was november-grijs en miezerig.  Maar zeg nu zelf: Sinte-Mette zou op een zomerse dag zijn mantel niet in twee hoeven te snijden hebben voor een noodlijdende kouwelijke bedelaar...  Aldus.  De voorspelde stortbuien bleven uit, en niks belette onze drie reuzenkinderen, Janneken, Klaasken en Noa om op stap te gaan door de Mechelse binnenstad, gevolgd door een grote stoet verklede kinderen.  Deze eerste editie waarbij de reuzen Sinte-Mette gingen zingen, was een voltreffer van formaat!  Een nieuwe traditie is geboren.  Twee aloude tradities reikten mekaar vandaag de hand.  Twee door Unesco erkende immateriële Erfgoedtradities vonden mekaar op deze elfde november.  Sinte-Mette is springlevend.  Misschien zag je in eigen wijk weinig zangertjes passeren?  Het kan.  In andere buurten was het dan weer op de koppen lopen.  Zo gaat dat nu eenmaal.  Maar dat de reuzenkinderen op flink wat aandacht konden rekenen vandaag, is een feit;  Voor herhaling vatbaar zou ik zeggen...

Het op Facebook aangemaakte evenement zorgde voor wat verwarring: velen verwachtten op 13 oktober laatstleden een heuse reuzenstoet door de stad te zien dansen.  Dat was echter niet het opzet van de 'Mechelse Reuzendag' die die dag plaatsvond in het Hof van Busleyden.  Bedoeling was wél om er met kandidaat-vrijwilligers van gedachten te wisselen over de uitbouw van de eerder dit jaar gelanceerde reuzenvereniging 'ReuzenMechelen' en over de toekomst van het Mechelse Reuzenerfgoed.  Zo gebeurde ook en... mét resultaat.  Er werden immers niet alleen een pak toffe ideeën uitgewisseld maar ook een eerste activiteit afgesproken: op 11 november gaan de kinderreuzen voor de allereerste keer mee Sinte-Mette zingen.