(foto's: Jan Smets)
Het heeft méér met doorzettingsvermogen te maken dan met talent. Met hard werken. Héél hard werken. En ondernemingszin. Dat is eigen aan onze familie: initiatief nemen en de zaken durven aanpakken. Er voor gaan! Talent wordt zo opgeklopt ...
Frank vertelt het zonder valse bescheidenheid. Hij méént het. Frank Vaganée mag dan een uiterst begaafd jazzmuzikant zijn, saxofonist, fluitist en artistiek leider bij het Brussels Jazz Orchestra én met een palmares om 'U' tegen te zeggen: hij blijft er nuchter bij. Hij blijft de Mechelse volksjongen. Zijn één jaar jongere broer Guido beaamt de uitspraak van Frank. Ook hij heeft dat muzikale in zich, maar de laatste jaren kwam hij vooral in het nieuws als burgemeester van Bonheiden-Rijmenam...
Het heeft ook veel te maken met organisatorisch talent. En anderzijds moet je je grenzen kennen. Wat je niet kan moet je kunnen doorgeven aan anderen. Je moet talenten opsporen bij mensen en ze kansen geven. Je moet je medewerkers kunnen laten scoren. Je moet weten wanneer je moet spreken of zwijgen en weten wanneer je moet doorduwen. Misschien zijn wij wel psychologen op alle niveau's... De ploeg moet je op één lijn houden.
En dat doen en deden ze, de beide broers. Elk op hun terrein. Frank als bezieler van Het Brussels Jazz Orchestra en Guido de voorbije zes jaar als burgervader. Ondanks het feit dat hij de meeste voorkeurstemmen wist binnen te rijven, moet hij nu de sjerp doorgeven. Zo gaat dat wel vaker in het politieke spel. Dat was even slikken, maar Guido is niet de man die bij de pakken blijft zitten. Hij geeft zichzelf nu de ruimte en tijd om nieuwe dingen aan te pakken.
Ik zit lekker doorgezakt met de Vaganée-broers in de zetels van SAVA, waar we urenlang praten over hun jeugdjaren en werken. In heel dat verhaal belanden we op onwaarschijnlijk veel plaatsen in en rond Mechelen. "Ons vader was immers een 'Bohemer' "lachen ze...