(foto's: Jan Smets)
En toch blijven sommigen hardnekkig beweren dat in Mechelen 'nooit iets te doen is' en dat onze stad op zondag leeg lijkt. Het is natuurlijk een fabel. We weten wel beter. Mechelen beleefde op dit zonnige septemberweekend weer hoogdagen. Kiezen is verliezen. Er was gewoon té veel te beleven. Kuieren op de braderie, genieten van al de mooie muziek op unieke locaties, in onze binnenstad met het onvolprezen evenement Jazzathome, de optocht van het Gildenjuweel, het traditionele klokkenwerpen...én natuurlijk met Open Monumentendag: de hoogmis voor al wie ook maar een beetje belangstelling heeft in ons erfgoed. En Mechelen heeft op dat gebied veel te bieden. Het werd een feestelijke editie en de opkomst was fenomenaal! Vaak was het drummen geblazen. Deze dertigste Open Monumentendag werd gestart met lintje-knippen. Immers vandaag werd ons gloednieuwe toerismehuis geopend! En wellicht is dit wel het mooiste van Vlaanderen! Bovendien is het te vinden in het oudst bewaarde stadhuis van dit landsgedeelte: het zogenaamde Schepenhuis. Het 13de eeuwse monument is heel centraal gelegen. Een betere plaats om ons toerismekantoor in onder te brengen is niet te vinden. En na geklonken te hebben op deze opening, was het tijd geworden om de talrijke monumenten te bezoeken die vandaag de deuren wagenwijd openzetten. Ik klom op de stellingen van de kathedraal aan het Nieuwwerk, liep binnen in de Oude Stadsfeestzaal, en werd gecharmeerd door het verhaal van een huis met trapgevel in de Augustijnenstraat, dat een prachtig 'verhaal vertelde'... Maar, ik stel voor: loop even met me mee...
(foto's: Jan Smets. vlnr: Wim Devos, Guido De Coninck, Chris Van Herck, Herman De Winter en Yvonne de Rue van CAR)
Wie zondag Open Monumentendag in zijn agenda heeft gezet, moet beslist een ommetje maken langs het Paardenstraatje. In dat unieke voormalige straatje met 19de eeuwse arbeidershuisjes heeft de Mechelse Vereniging voor Stadsarcheologie haar vaste stek. Het pand werd een aantal jaren geleden grondig gerenoveerd en hierbij kwamen flink wat oude bouwsporen boven water. Het verenigingslokaal, het Bouwarcheologisch Centrum (BAC) is zondag te bezoeken. Boeiend! Maar dat is zéker ook wat we er nog allemaal kunnen bewonderen. Want de nu 25 jaar bestaande MVSA heeft een wel erg interessante expo opgezet. Deze tentoonstelling geeft nog wat extra kleur aan de jubilerende vereniging. Op de benedenverdieping van het huis kunnen we spectaculaire vondsten aanschouwen die opgegraven werden op de Sint-Janssite. Een archeologieprojectenbedrijf vond er heel wat Antwerps majolica-aardewerk terug dat kan gedateerd worden in de scharnierperiode tussen 16de en 17de eeuw. Die dingen werden natuurlijk al eerder op andere plaatsen opgegraven. Wat de vondst in Mechelen zo bijzonder maakt is het feit dat het over véél voorwerpen gaat en dat ze nog vrij compleet of intact waren. Bovendien heeft het aardewerk verschillende functies, zoals borden, papkommen, zout-en zalfpotjes, én zelfs een wijwatervat...
(foto's: Jan Smets - boven: Janneke en Klaasken. Onder: de eerste dragers op Erfgoeddag in T-shirts met het nieuwe logo)
Onze Mechelse Reuzenfamilie is eeuwenoud en is méér dan te koesteren erfgoed. Honderden jaren stappen ze al mee als onderdeel van de Mechelse Ommegang. En zélfs in deze moderne tijden weten ze - hoe onwaarschijnlijk ook - nog velen te verbazen en ontroeren. De laatste keer dat de hele familie door de Mechelse straten liep, ligt weerom een poosje achter ons. In 2013 ging toen immers de Cavalcade uit: de eens om de 25 jaar door Mechelen trekkende Jubelprocessie van Hanswijk, gevolgd door de praalwagens en de reuzen. Alles werd toen héél vakkundig gerestaureerd. Het resultaat mocht gezien worden. Zo jammer vonden toen een een aantal vrijwillige dragers dat de reuzen nu weer zo lang 'op stal' dienden te gaan. Daarom kwamen ze met het idee op de proppen om een reuzenvereniging op poten te zetten. In vaktermen noemen dragers van reuzen zich pijnders. De koppen werden bij mekaar gestoken met de mensen van de Erfgoedcel, want met door Unesco als erfgoed erkende reuzen loop je nu eenmaal niet zomaar rond op elke pensenkermis. Ook moet je er niet te pas en te onpas mee naar buiten komen natuurlijk. Maaaar: er zijn beslist meer momenten dat de reuzen door de straten zouden kunnen dansen. Er werd duchtig wat rond vergaderd om een plan uit te werken, en een reuzendragersvereniging onder de vleugels van de Erfgoedcel werd boven de doopvont gehouden. In april werd een eerste promotiecampagne gevoerd op Erfgoeddag. Een aantal reuzen stonden toen opgesteld in de Kruidtuin. Bedoeling was om een nieuwe reuzendragers te ronselen... Een aantal enthousiaste Maneblussers ging hier graag op in...
