(foto: Jan Smets - Brussel gezien vanop Sint-Romboutstoren)
Dan ben je amper een weekje het land uit, en bij thuiskomst merk je dat je stad plots op ander grondgebied lijkt te liggen. Nu is dit misschien wel een liederlijke overdrijving - dit geef ik grif toe. Het is niet zo dat de grenzen van onze stad weggegomd werden en dat een vreemde heerschappij het stadhuis overgenomen heeft. Laat ons wel wezen. De Mechelse stadsvlag hangt nog even fier te wapperen en Sint-Romboutstoren verwelkomde ons reeds van ver - robuust en trouw. En toch. Ik verslikte me haast bij het vernemen van het nieuws dat onze Nekkerhal, waar menig Maneblusser al ettelijke duiten heeft toe bijgedragen - vele jaren lang - nu eensklaps werd herdoopt tot 'Nekkerhal-Brussels North'. Sorry als jullie dit nieuwtje al gecatalogeerd hebben en verwerkt, maar bij mij is deze naamsverandering nog té vers om te archiveren. Eerlijk: ik voel hier plaatsvervangende schaamte bij die ik moeilijk kan onderdrukken. Hoe verregaand kan je je identiteit verloochenen? Hoe ver kan je gaan met je broek af te steken voor ambitie en geld? Want daar draait het toch allemaal om. Stedelijke fierheid wordt even opgeborgen voor de wetten van de economie (?). De Nekkerhal wordt niet langer beheerd door de stad (en daar kan ik me wél in vinden. Dit is geen absolute kerntaak voor een stedelijke overheid); maar waarom consessiehouder Artexis nu in hemelsnaam moet overgaan tot deze bizarre naamswijziging, is voor mij totaal onbegrijpelijk.... Néé: begrip kan ik hiervoor allerminst opbrengen. En hoewel dit een persoonlijk standpunt is, merk ik dat ik dit deel met velen!...