(foto: Jan Smets)

Eindelijk is het gestopt met regenen.  Langzaam wordt het droger.  De herfst kleurt mooi in het bosrijke Rijmenam, waar ik een ontmoeting heb met acteur Jaak Van Assche.  Decennialang woont hij hier nu - samen met zijn echtgenote Heddie Suls.  Ooit ontvluchtten ze Mechelen waar ze huisden in de Lange Schipstraat en nadien in de Bleekstraat om uiteindelijk hier neer te strijken.  Eerst vonden ze een stek in naburig Bonheiden. 

"Ik ben dan wel in Londerzeel geboren, maar ik was een jaar of twee toen we verhuisden naar Mechelen.  Mijn jeugdjaren bracht ik er door.  Ik liep er school, stond jarenlang op de planken van het MMT en vele jaren gaf ik les in het stedelijk conservatorium.  Maar toenmaals was het een trend om naar 'buiten te trekken'.  Mechelen liep leeg.  De stad verkrotte en verloederde.  Zo zijn we hier terecht gekomen.  De stad was ons te druk.  We wilden naar het groen.  Mijn sociaal leven speelt zich hier grotendeels af, en 18 jaar ben ik in deze gemeente schepen geweest.   Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen ben ik niet meer opgekomen voor mijn partij, de N-VA.

Vader Frans Van Assche die eigenlijk afkomstig was van Hombeek (zijn vader - de grootvader van Jaak -  was er dorpsdokter) gaf les in de Tuinbouwschool aan de Antwerpsesteenweg. Het gezin woonde op dezelfde steenweg - niet zo gek ver van deze school.  Toen Jaak geboren werd in juli 1940, was zijn vader krijgsgevangen in Oostenrijk. 

  (foto's: Jan Smets)

"Zoek in alles het positieve!"  zei hij altijd.  "Hij was zéker een gelukkig man.  Vake focuste op de mooie dingen in het leven. In zijn kinderjaren liep hij een aantal kwetsuren op.  Zijn moeder stierf in ht kraambed toen hij een jaar of zeven was.  Maar daar wou hij later allemaal niet te veel bij blijven stilstaan.  Vake was een levensgenieter en een sociaal bewogen man.  Zo wil ik hem ook altijd blijven herinneren.  Niet alleen als de bekende en getalenteerde acteur maar vooral als 'groot mens'....  Hij was een levend voorbeeld voor mij"

Veerle De Vos praat rustig en met veel liefde over haar vader.  Samen halen we herinneringen op aan Mandus.  Ik zit met haar en met 'moeke' Godelieve Van den Broeck, zijn weduwe, in de gezellige woonkamer van het appartement in de Bleekstraat. Mandus De Vos heeft ook nog in deze blok gewoond, maar wél in een ander appartement.  Na zijn plotse dood kon Godelieve het emotioneel niet meer aan om daar te blijven.  Ze blééf geconfronteerd met de plek waar hij stierf.  De herinneringen verhuisden mee, maar kregen een andere 'plaats'.  Dat lukte beter zo.  Ook Mandus kreeg een andere 'plek' in hun leven en dat van Koen, zijn zoon.  "Dood ben je pas als je bent vergeten..." herhaalt Veerle de bekende woorden.  Zo is het.  "Mandus komt nog regelmatig bij ons over de vloer, hoorde ik onlangs zeggen door een aantal mensen op de viering van het zestigjarig bestaan van MMT-t'Arsenaal en het afscheid van directeur Michaël De Cock. Zijn naam zou geregeld vallen in een gesprek.  Dat doet me deugd!" vult Godelieve aan.  Op 19 augustus zal het reeds twintig jaar geleden zijn dat Mandus - op zijn zestigste - heel onverwacht stierf aan de gevolgen van een hartaderbreuk.  Twintig jaar reeds.  Ik sta er zelf versteld van dat het al zo lang geleden is.

Terwijl ik deze woorden tik zie ik op de scheurkalender dat één van de heiligen van deze dag Bonaventura is... 

In de nieuwe zaal onder de 'hof' van het Hof van Busleyden kan je nog tot 8 maart 2015 terecht voor de tentoonstelling 'Uw toren is niet af'. Je krijgt er een steeds wisselende staalkaart te zien van het cultuurhistorische patrimonium van onze stad en kunt er zelf ideeën aanreiken voor het nieuwe stadsmuseum dat er tegen 2018 zal worden uitgebouwd.  Bovendien biedt de Erfgoedcel er dezer dagen ook een hele reeks randactiviteiten rond de vele aspecten van onze stad.  Vrijdag 23 januari kon je er zo gaan luisteren naar een unieke lezing rond de 60ste verjaardag, volgend jaar, van een Mechels monument van formaat: het Mechels Miniatuur Teater.