Vrijdagochtend zette ik zoals vaak mijn fiets in het fietsenrek aan het Mechelse station. Nog snel even mijn twee fietssloten vastklikken, eerst zo’n hoefijzerslot, gemonteerd op het fietskader, en dan nog een extra metalen beugelslot aan het fietsenrek vastgelegd. En dan snel naar de trein, richting werk...

 

Diezelfde vrijdag in de vooravond stapte ik van de trein en wandelde naar het fietsenrek om mijn ijzeren ros op te halen. Maar waar had ik mijn fiets ook weeral vastgelegd? Het was toch hier? Neen, misschien een rij verderop. Of toch niet...? Stilaan bekroop mij het gevoel: ”Het zal goddomme toch niet waar zijn!” Maar het was wél waar: mijn fiets was gestolen, hoewel hij dus dubbel was vastgelegd.