(foto's: Jan Smets (links zelfportret Coxcie op z'n kopie van het Lam Gods))
Voor velen is hij een nobele onbekende, en voor een trits Mechelaars is Coxcie niet meer dan een straatnaam. Nochtans was Michiel Coxcie één van de allergrootste schilders van de Lage Landen in de zestiende eeuw. Hij werd zelfs de Vlaamse Rafaël genoemd! En dat is méér dan zomaar een eretitel. Deze Maneblusser had talent in overvloed, en maakte de haast perfecte synthese van Italiaanse en Vlaamse schilderkunst. Toch is zijn naam en faam - vreemd genoeg - wat weggedeemsterd. Hoe is het mogelijk dat deze invloedrijke meester, die Hofschilder was, en aan het hoofd stond van een groot atelier dat tal van opdrachten uitvoerde in onze gewesten, in de vergetelheid is geraakt?
93 jaar werd hij. En dat is héél oud voor die tijd. Op die leeftijd klom hij op een stelling in het Antwerps stadhuis voor de restauratie van een schilderij. Hij donderde per ongeluk naar beneden... Op een kar geladen bracht men de onfortuinlijke schilder naar zijn geboortestad Mechelen, waar hij drie dagen later overleed... Het licht ging uit voor een genie.