Maneblussers

Torenbrand

  (foto's: Jan Smets)Helemaal stil werd ik er van.  Ik zag de vlammen.  Ik voelde de onmacht.  Ik zag hoe de vieringtoren als een brandende toorts brak en in brokken viel.  Zwijgend en vol ongeloof - met verbijstering staarde ik naar iets wat onwerkelijk leek, maar helaas bittere ernst was.  Ik zag de tranen van de Parisiens aan de boorden van de Seine. En ik begreep.In 1972 had dit tragische lot ook 'onze' toren kunnen treffen.  Gelukkig bleef de schade relatief beperkt.  Het had véél, véél erger kunnen zijn.  Je mag er niet aan denken.  Maar gisterenavond kwam het terug in mijn herinnering.  Ooit waren we Maneblussers en gingen we een waanbeeld te lijf.  Beschaamd dropen we af toen we de waarheid ontdekten.  Maar beter dit dan de nachtmerrie écht te moeten ondergaan...  En ook aan die nacht, toen we aan onze spotnaam kwamen die we nu trots als geuzennaam dragen, dacht ik gisterenavond toen de Notre-Dame, zinnebeeld van de Lichtstad, van héél Frankrijk - maar ook werelderfgoed - en dus van ons allemaal - ten onder dreeg te gaan in een niets ontziende brand.Ik dacht aan 27 januari 1687 onzes Heren... 

Van Maneblussers en Boeren...

Een tijdje geleden vierde een groep leutige Mechelaars nog het feit dat ze al zo lang 'Maneblussers' worden genoemd.  Sven van de Gazet zorgde zelfs voor een gratis vat - dat hopelijk niet voor nieuwe zinsbegoochelingen heeft gezorgd die avond.  Hoe plezant het (ongetwijfeld) ook werd, het moet sommige Mechelaars doorheen de geschiedenis toch niet zo lekker hebben gezeten dat er met hen de spot werd gedreven, door de schuld dan nog van één benevelde tooghanger...

Torenbrand

  "De toren brandt!"  
Syndicate content