Donderdag, valavond.
Dreigende luchten, een schrale wind, af en toe wat regen, even een mager zonnetje.

Dag beste lezer,

dit is al de 10 episode van "Magisch Mechelen": m'n eigen -vaak héél persoonlijke - visie op onze stad en haar omgeving...

Beste lezer,

zoals elke rechtgeaarde mechelaar (en menig bezoeker) volg ik de stadsvisioenen met interesse.
Ik lees, ik bezoek, ik kijk rond...en ik ervaar dat onze stad VOL visioenen zit.

Voor elk van ons zijn deze indrukken en ervaringen ànders, maar samen vormen ze een enorm creatief potentieel. 
Ik bedoel hier niet alleen de "officiële" evenementen, maar onze eigen, persoonljke perceptie.

Beste lezer,
het is al een poos geleden, dus: een blogje màg wel.
Uiterst origineel en overwacht (voor de kritische lezer: dit is ironisch bedoeld..) : Stadsvisoenen.

Op 23 oktober 2008 verscheen op deze blog een prachtige foto van Onze Lieve vrouw Over de Dijle... Ik vond 'm erg mooi, en vertelde in een blogcommentaartje dat deze kerk een van m'n (teken) favorieten is.
Dat is ze nog steeds.
Religie (los van welke overtuiging dan ook..) maakt deel uit van 'magisch Mechelen'.
En daarom de eerste reeks: Onze Lieve vrouwe Kerk Over de Dijle.

Dag beste lezer, de zomer is alweer voorbij, en het wordt stilaan tijd voor wat meer huisvlijt...
Regelmatig zie ik hier prachtige foto's verschijnen (en heel af en toe een mini-polemiekje daaromtrent :-)
Ikzelf  mag graag tekenen met de computer.
In de  combinatie van foto, bewerking en tekst kan ik me 'uitleven'.
Ik bespaar u even de tekst, en beperk me tot de tekeningen...

Dag beste lezer,

ik hoop dat ik U weer éven nieuwsgierig heb gemaakt.
Néén,  ik ben geen papa geworden;
Leeftijdsgewijs zou dat een late roeping zijn ;-).
Maar toch: ik voel me een beetje 'peter'.

Er zijn zoveel kleine dingen in onze stad, dingen waaraan we dikwijls voorbij gaan.
Vanochtend heb ik de tijd genomen om een paar piepjonge (en dat mag U letterlijk nemen)
mechelaars te volgen bij hun eerste stapjes en vleugelklapjes in onze stad.

Ik pleeg af en toe een stadswandeling te maken...

Zo'n wandeling nodigt uit tot bezinning, tot ontspanning, tot jezelf komen...
Tenminste dat dàcht ik tot op die vrijdagse 2-mei-morgen.
Op een gegeven moment zag ik een voorwerp dat duidelijk afweek van het beeld van ons rustige middeleeuwse kader.
Iets met strakke vormen, eenvoudige lijnen.
Ik werd nieuwsgierig en ging op zoek of er nog zo'n objecten onze stad waren binnen gedrongen.
 

Zondagmorgen, omstreeks halfnegen.
De zon schijnt...

En dàt is meteen het mooiste dat er is: de stad die nog op één oor ligt de slapen, de kleine stille straatjes, en dan de zon.


Ik geef toe : het is geen mediterraan licht,
niet dat warmgele avondlicht uit het zuiden.

19 februari 2008: Dinsdagmorgen halfzeven.
Zoals de meesten onder ons moet ik voor m'n werk het huis uit.
In mijn geval: met de fiets dwars door de stad.
Het is nog donker, het is mistig. Het is koud.
En toch...



En toch hoop ik, dat u ook deze keer met me meerijdt.
En toch zijn er mooie dingen te zien, gewone dingen weliswaar: maar in magisch licht.

Zondag 17 februari 2008.
Zoals vele Mechelaars ga ik op zondagmorgen naar de bakker.
Een schijnbaar onschuldige uitstap, maar....ik beken schuld : als het winterzonnetje zo fel schijnt zijn m'n gedachten eerder bij licht en gedicht dan bij brood en koffiekoeken.