De zoetgevooisde stem van Marva contrasteert scherp met het rauw geborsteld portret van een handvol buren in een doodgewone straat. Het eiland in groen en blauw botst met de onderhuidse en groezelige ellende van het bestaan in de Pruimelaarstraat. Niets is wat het lijkt achter de gevels. Misschien zou alles met de mantel der liefde bedekt zijn gebleven mocht de straat niet geconfronteerd geworden zijn met één van de meest tot de verbeelding sprekende moordzaken van de tweede helft van vorige eeuw. Explosief spat de leugen als een zeepbel uit mekaar, en menselijke verhoudingen worden ongenadig door mekaar geschud. In een zowel eenvoudig als uiterst suggestief decor - een betonnen tuinmuur en wasdraden met lakens - passeren de hoofdrolspelers de revue. In dit simpele maar zo herkenbare kader zijn we zowel toeschouwer als gluurder. De lakens vallen als sluiers één voor één af...ook de maskers vallen. Laag voor laag toont zich een harde werkelijkheid - Wellust, verloren dromen, afgunst... De Pruimelaarstraat grijpt naar de keel, en de acteurs weten stuk voor stuk te overtuigen, tot de lichten doven na het dramatische orgelpunt. Met de Pruimelaarstraat,naar het boek van Louis Van Dievel, zet Voor Taal en Kunst een topprestatie op de planken, die beslist kan wedijveren met de versie van het Arsenaal enkele jaren geleden...
Recente reacties
36 weken 6 dagen geleden
1 jaar 13 weken geleden
1 jaar 32 weken geleden
1 jaar 51 weken geleden
2 jaren 3 weken geleden
2 jaren 5 weken geleden
2 jaren 6 weken geleden
2 jaren 9 weken geleden
2 jaren 9 weken geleden
2 jaren 10 weken geleden