(foto's: Jan Smets)

Ik was altijd de beste koorddanser.  Bij welke wereld hoorde ik eigenlijk?  Bij de gehandicapten, of bij de validen?  Soms voelde ik me meer als iemand met beperkingen, en soms weer niet... Balancerend op de koord...

Annick Verhaert vertelt het rustig.  Ze is één van de sterkste persoonlijkheden die ik ken: een vrouw met beperkingen - jawel - maar met nog méér capaciteiten.  Annick is een vrouw die gevochten heeft, met frustraties heeft geworsteld, ingestort is...  Maar ze is rechtgekrabbeld, en is geworden wie ze nu is: een intelligente, sociaal bewogen vrouw, met humor, een flinke dosis relativeringsvermogen en een verrassend positieve kijk op het leven.  Al 21 jaar is ze een overbekend Mechels 'gezicht'.  Al zo lang ook rijdt ze maar haar al even bekende 'driewieler' over de Mechelse kasseien.  Ja, ze is gelukkig.  Ze weet dat ze ondanks haar handicap ook kansen heeft gekregen die lotgenoten hebben gemist.  Daarvoor is ze dankbaar.  Ze koketteert niet met haar beperkingen, maar 'verstopt' ze ook niet.  Ze zet zich als vrijwilligster in in de Wereldwinkel in de Hoogstraat en bij de Lage Drempel.  Het is een bewuste keuze.  Annick wil de maatschappij die haar kansen geeft, ook iets terug geven.  En..., ze doet het ook voor allen die het niet kunnen, durven of er de kracht niet voor hebben...

(foto's: Jan Smets)

Als ik binnenkom zit hij achter zijn buro te werken op de laptop.  Aan de wand achter hem hangt een indrukwekkende verzameling ouwe koffers - restanten van het valiezenproject 'Op de Vlucht' tijdens de Levende Kerststal van vorig jaar...  Onafscheidelijke muts op het hoofd...: Pier De Kock, Gentenaar in zijn diepste vezels, maar sinds enkele jaren 'geadopteerd' in deze stad - Begijnhofbewoner, theatermaker en sociaal bewogen kerel...  Met 'Op!Sinjoor!' zet hij een nieuwe stap.  Op!Sinjoor' is een unieke sociaalartistieke werking - innoverend en emancipatief...  Hier is het de bedoeling om theater te maken om mensen opnieuw kansen te geven en ze terug te laten aansluiten bij de maatschappij.  Eén jaar lang is hard gewerkt.  Het resultaat van dit project is te zien op vrijdagavond 16 en zaterdag 17 oktober op een wel heel bijzondere locatie.  Blok 14 in de Varkensstraat is het decor voor een theaterevocatie die naar de keel zal grijpen...

Het begon allemaal met de vraag van schepen Koen Anciaux vanuit het Sociaal Huis...

(foto's: Jan Smets)

Het is één van de meest grijze en natste dagen van deze zomer.  Alles smaakt naar een te vroege herfst en kille mistroostigheid.  Maar dan verschijnt ze, en de dag krijgt kleur.  Een aanstekelijke lach, een spraakwaterval met pretlichtjes in de ogen.  "De regen deert me niet.  Zo slaap je 's nachts goed!"  Optimistisch, intelligent en sociaal.  Ja, het zijn etiketten die op haar passen.  Helemaal.  Mireille Schepers is al zo'n tien jaar Mechelse in hart en nieren - geboren in Congo, 39 jaar geleden, met Afrikaans, Nederlands en Pools-Joods bloed in de aders... 

Ze studeerde vergelijkende cultuurwetenschappen, was actief bij Artsen zonder Grenzen, behaalde een bachelor intercultureel management, en gaf in die hoedanigheid communicatietraining - aan de Thomas More Hogeschool en sinds maart op zelfstandige basis...  En naast dit alles is ze 'gewoon' moeder van drie opgroeiende dochters.  Haar identiteit is complex, maar al die facetten van haar roots heeft ze lief.  Overal voelt ze zich thuis, en ze heeft door haar voorgeschiedenis geleerd niet af te gaan op louter uiterlijkheden.  Mireille is van overal en nergens: een boeiende vrouw met een boeiend levensverhaal - te bewonderen om wat ze in het leven heeft bereikt, te bewonderen om wie ze is...

  (foto's: Jan Smets

boven:  Gerardo Salinas en Tine De Pourcq van de Interactieve campagne, en projectcoördinator Sarah Kaerts)

Dit jaar wordt niet alleen WO I herdacht - ook al lijkt het daar soms wel op.  Nee: ook 50 jaar diversiteit wordt binnenkort in de schijnwerpers gezet.  50 jaar geleden verschenen immers de eerste Marokkanen in Mechelen, en sinsdien is onze stad diverser dan ooit.  Dit feit wil Mechelen in de kijker plaatsen onder de inspirerende titel: 'de mensen maken de stad'.  Heel binnenkort wordt het startschot gegeven van deze campagne die met een groot slotfeest op 21 september haar orgelpunt zal krijgen.  En met dit evenement zal het hopelijk 'allemaal' niet stoppen.  21 september mag géén eendagsvlieg worden.  Al de inzet, al het samendenken en samen praten en doen moet meegenomen worden naar de toekomst.  Niet het event op zichzelf is het doel - wél het proces om hier naartoe te werken.  Alle Mechelaars samen - van welke origine ook - schrijven samen het verhaal van deze stad.  Ieders verhaal is uniek en bijzonder.  Dat is mooi, en dat is verrijkend.  Alle Mechelaars samen geven vorm aan deze stad.  Mechelen telt 128 nationaliteiten.  Ze maken allemaal deel uit van de stad.  Zonder al deze mensen blijft ze louter decor.  Bewust is gekozen om niet enkel te focussen op de Turks - Marokkaanse migratie, maar het project open te trekken naar alle Maneblussers.  Da's beslist een goeie keuze.  Vanmorgen werd het project voorgesteld...

Laten we hopen op een zonnige dag nu zondag 23 maart!
De deuren van onze plaatselijke handelaars staan open voor het Warm Welkom Weekend en ook verschillende ambachtslui gunnen je een kijkje achter de schermen tijdens de Dag van de Ambachten.

Onder hen ook Alexandra Jacquet met Belighted Interior. Bij haar kan je zélf aan de slag en via een praktisch, eenvoudig systeem je eigen persoonlijke lamp maken. 

(foto's: Jan Smets)       

Ik sta met Mimmo Di Taranto in de Lange Nieuwstraat.  Mijmerend.  Zijn blik zoekt het verleden.  Hier woonde hij ooit: het kleine Mechelse Italiaantje...   De Lange Nieuwstraat is nu een wat rommelige straat in het Mechelse centrum, met een heel heterogene mix van rijhuizen uit verschillende tijdperken, en een paar braakliggende stukjes grond die verworden zijn tot zielloze parkeerplaatsen.  Er zijn geen winkels of horecazaken (meer) te vinden in deze straat.  Ooit was het anders...

  (foto's: Jan Smets)

Ik ontmoet hem in het wijkhuis van de wijk Arsenaal in de Hamerstraat.  Hij is er actief in de wijkraad: Nieki Cyprien, dertiger en Congolees van geboorte - 'nieuwe Mechelaar' met een droom en de ambitie om die ook waar te maken.  Nieki is een vriendelijke man, met pretlichtjes in de ogen.  Hij is sociaal geëngageerd en wil iets doen voor zijn gemeenschap.  Maar ondanks die grootse plannen, en ondanks dat hij het boegbeeld van de Congolese gemeenschap is in onze stad, blijft hij bescheiden. Het is Nele Bleuzé, die met hem meegekomen is, die bevestigt wat ik zie en voel: Nieki heeft capaciteiten en de sociale vaardigheden om te realiseren waarvan hij droomt.  Nieki Cyprien voelt de nood aan van zijn mensen.  Het Afrikaans Huis dat hij wil, moet mensen dichter bij mekaar brengen.  Het wil en moet een 'Afrika binnen Mechelen' worden.  De gemeenschap moet zich goed voelen in dit huis, maar wil tevens de dialoog met Mechelen aangaan... Het wordt een boeiend gesprek met een man met een visie; een vrijwilliger die zijn handen uit de mouwen wil steken voor een 'beter Mechelen' en de integratie van 'zijn' mensen binnen deze stad.

  (foto's: Jan Smets   -  bovenaan de ploeg die het magazine maakte.  boven: Lisa Van de Velde, Maarten Cloets, Ellen Cuypers en Emma Kareman.  Onder: Péter Smets en Leen Hufkens)

Ze zijn terecht trots dat ze de klus geklaard hebben.  Ze mogen fier zijn: het derde nummer van het magazine 'living in Mechelen' oogt fraai.  De lay-out is knap, de artikels zijn vlot en gevarieerd.  De laatstejaars studenten van Thomas Moore - richting print journalistiek leverden een werkstuk af dat vele Maneblussers zal weten aan te spreken...  Vandaag lanceren ze het magazine - nog naar de drukinkt ruikend - op de Veemarkt.  Alle voorbijgangers krijgen het in de handen gestopt.  Binnenkort is het boekje dat op vierduizend exemplaren werd gedrukt te verkrijgen in een boel Mechelse openbare gebouwen, zoals Huis van de Mechelaar, bib, en nog op veel meer plaatsen...

Deze namiddag hebben de mensen van het wijkonderhoudsteam nog de Bankstraat helemaal proper gekeerd en geveegd. De voorbije dagen zijn vele straten in Hombeek netjes gemaakt. De aanplantingen werden gesnoeid, gewiet en geharkt. Mooi werk! 

In dat nette propere en vooral mooie Hombeek zijn  dit weekend twee grote activiteiten.

Zaterdag organiseert de Gezinsbond zijn tweede tweedehandsbeurs voor vooral kledij maar ook al het andere  wat kinderen aangaat. Vorig jaar was het een overrompeling. Dit jaar zal men er vroeg moeten bij zijn.

Zaterdag 23 maart vond de eerste nationale Akabe-dag plaats in onze stad.  De Akabe-werking is een tak binnen scouts en gidsen Vlaanderen die zich richt tot kinderen en jongeren met een beperking. Afgelopen zaterdag verzamelden deze tak in Mechelen voor een nationale dag vol spel, zang, dans en vooral gezellige samenhorigheid!

Er werd afgesproken op de Grote Markt waar een sfeervolle namiddag plaats vond waar zo'n 700 leden verzamelden met hun leiding.

  (foto's: Jan Smets)

Het is bijtend koud als ik vanavond het gloednieuwe Vlaams-Asyrisch Huis in de Generaal De Ceuninckstraat binnenstap.  Maar ik krijg gastvrij een kop koffie aangeboden.  Melikan Kucam  heet me welkom.  Zijn familie was de eerste die hier, vanuit het bergdorp Hassana in onze stad neerstreek - in 1983.  Zijn verhaal en de geschiedenis van zijn volk werden opgetekend in het boek 'Mechelen aan de Tigris' van August Thiry.  Ondertussen zijn we vele jaren verder.  De Assyrische gemeenschap in onze stad telt ondertussen  zo'n 3000 mensen, en is na de Marokkaanse de grootste van Mechelen.  Zondag wordt hun Vlaams-Assyrisch Huis officieel geopend... 

Sinds ekele dagen waren de wandelpaden rondom de rozentuin in het Vrijbroekpark afgesloten voor alle wandelaars. Enkele nadars sloten te toegangswegen af.
Ik hoorde wel dat er werkzaamheden gaande waren, maar had geen idee wat er in die groene omgeving moest veranderen.
Dit weekeinde werden de nadars open gezet, maar wat mij betreft hadden ze die beter gesloten gehouden. Ik werd niet vrolijk van hetgeen ik te zien kreeg.

Toen rond 17 uur eindelijk het sneeuwen stopte, heb ik zoals enkele buren het fietspad voor ons huis proper gemaakt. Terwijl we bezig waren kwam op het fietspad aan de overkant  een kuisploeg van de stad. Een sneeuwschepper, daarna een borstelmachine met een zoutstrooier, beiden begeleid door een camionette met de voorrad zout.

Een kwartier nadat wij met de schop en de bortstel klaar waren werd ons werk grondig overgedaan door de mensen van de stad.

Zo had Hombeek erg snel na de sneeuw terug enkele kilometers mooi onderhouden fietspaden.

(foto's: Jan Smets)

Lieve Dupont van de Oude Liersebaan kookt voor de buren.  En op andere momenten koken de 'buren' voor haar...  En deze jonge vrouw is beslist niet de enige in onze stad die aan de slag is met de kookpotten in dit toffe, én snelgroeiende intiatief.  Lieve kan er alvast niet over zwijgen.  Zij gelooft sterk in dit project dat mensen dichter bij mekaar brengt, en bewuster leert omgaan met voedsel...  Vanmorgen had ik een babbel met haar.

Vanochtend op de website van GVA staat volgend artikeltje:

Voor de derde keer in korte tijd heeft een auto zich aan het Huis ten halve in Hombeek (Mechelen) vastgereden in de Zepstraat. De vroegere afslag is recent een doodlopend stukje straat geworden, en veel bestuurders blijken dat nog niet te weten.

Omdat de straat erg smal is, bestaat het risico dat bestuurders zich vastrijden in de modder. Een buurtbewoner had daar in onze krant al voor gewaarschuwd. "Je zou het probleem nochtans gemakkelijk kunnen oplossen door op die laatste strook van een tiental meter ook klinkers te leggen", zegt toekomstig gemeenteraadslid Jan Verbergt (N-VA).