(foto's: Jan Smets)

Het is een mooie traditie geworden... Voor de vijfde keer op rij kreeg een Mechelse kunstenaar de kans om een 3 liter fles Gouden Carolus Classic op een artistieke manier vorm te geven.  Na streetart-artist Gijs Vanhee die de spits mocht afbijten, was het de beurt aan Simon Spruyt.  Shamisa Debroey mocht daarna een creatie uitwerken.  Vorig jaar kreeg Bruno Vergauwen die eer.  Deze middag stelde Dennis Kestelle in het Anker zijn fles voor.  De bescheiden 35-jarige kunstenaar is misschien een nobele onbekende voor velen.  En toch ben ik héél zeker dat de meeste Mechelaars al wel wat werk van deze grafische ontwerper onder ogen hebben gehad.  Dennis die samen met Charles Leclef trots met zijn fles poseert in de brouwzaal, heeft eerder al wat werk uitgevoerd voor Het Anker.  Het logo met het Maneblussers-mannetje is van zijn hand.  Recenter mocht hij ook al het succesvolle Mechelse Monopolyspel ontwerpen.  Ook de huidige vlaggen in onze winkelstraten werden gebaseerd op tekeningen van hem.  En Dennis hielp ook mee aan het ontwerpen van de nieuwe etiketten voor al de Ankerbieren.

(foto's: Jan Smets.  Boven: Gilbert Govaerts en echtgenote Romana Mousky)

Daar zat hij in de Katelijnestraat op een klein plooistoeltje - recht tegenover het huis waar hij woonde: 'De Witte Engel'.

En hij tekende...  Ik stond bij hem stil en keek hoe het potlood over het papier zweefde.  En op dat tekenpapier werd verval tot schoonheid verheven.

  (foto's: Jan Smets)

(Jeroen Van der Auwera en François Van der Jeught)

Ze hebben er aardig op gezwoegd, maar het resultaat mag er wezen.  150 jaar na de geboorte van de ooit zo populaire Mechelse kunstenaar Albert Geudens en niet minder dan 50 jaar na de laatste bijdrage handelend over zijn leven en werk, door Marcel Kocken, wordt heel binnenkort een gloednieuw en erg volledig werk over hem uitgebracht.  Historicus en directeur van het Atheneum Pitzemburg, Jeroen Van der Auwera en François Van der Jeught, actief als secretaris van de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn en bestuurslid van Toren en Beiaard (én al meerdere boeiende publicaties op zijn actief), hebben zich van de taak gekweten om het stof af te blazen van deze stilaan in de vergetelheid geraakte kunstenaar...

(foto's: Jan Smets)

Ik zit met hem in de mooie tuin van Galerie M in de Kanunnik De Deckerstraat, waar overmorgen 9 september, een expo van zijn werk van start zal gaan.  Tot 24 september valt de tentoonstelling daar te bekijken.  En dat het de moeite loont kon ik vandaag al vaststellen.  Met heel veel zorg en zin voor detail heeft galeriehoudster Marleen De Smet hier een knap geheel van gemaakt.  Toen Marleen haar vorige tentoonstelling rond Jan De Winter opzette, kwam ze toevallig bij Jans vriend, Marc Van Camp, in contact met het werk van Brice Heyndels.  Vanaf het eerste moment was ze gefascineerd door het grafische werk van Heyndels.   Het greep haar aan. "Het klopte". Niet verwonderlijk: zijn speelse en spontane, en erg verhalende kunstwerken zijn erg intrigerend en uitnodigend.  Brice Heyndels is dan ook één van de meest getalenteerde en verrassende hedendaagse Mechelse kunstenaars.  Het wordt een aangenaam gesprek met een innemende Brice - niet hoog van de toren blazend, maar erg bescheiden, rustig en behoedzaam pratend.  Hij geniet ondertussen van een glaasje wijn en een sigaretje.  Zijn ogen hebben pretlichtjes en een lach is nooit ver weg.  Het is een plezier om hem te fotograferen - expressief als zijn gezichtstrekken zijn...

  (foto's: Jan Smets)

Hij was één van die hedendaagse Mechelse kunstenaars die me oprecht wist te raken en ontroeren.  Eind van dit jaar zou hij 71 jaar worden.  Maar het heeft niet mogen zijn.  Nadat hij de laatste jaren te kampen had met gezondheidsproblemen is hartfalen hem uiteindelijk fataal geworden. Beniti Cornelis stierf in de nacht van zaterdag op zondag in het Imeldaziekenhuis.  Met Beniti verdwijnt één van de allergrootste beeldende kunstenaars van zijn generatie.  Enkele jaren geleden werd Beniti Cornelis nog eens ten tonele gevoerd op de boeiende overzichtstentoonstelling 'Niet van gisteren' in het Cultuurcentrum, en in 2014 zette het Hof van Busleyden hem in de kijker met de expo: 'Serendipity. De kunst van het onverwachte'.  De lyrisch abstracte werken van Cornelis gingen er in dialoog met jazzy muziek van Frank Vaganée: een gedurfd concept.  Het is toen ook dat ik de kans kreeg bovenstaand portret van de innemende kunstenaar te nemen...

  (foto's: Jan Smets)

Een kunstenaarsatelier is een wonderlijke wereld.  Hier zie je zijn vormgegeven werken, voel je zijn inspiratie - ontdek je de resultaten van zijn creatieve geest...

Ik sta in het atelier van Ward Dijck, achteraan in zijn tuin in de Elfenstraat waar hij woont met zijn echtgenote Virginia.  Aan de muren hangen zijn schilderijen, met rondom de beelden die getuigen van tientallen jaren werk en het uitpuren van een gedachte.  Hier staan ze in dialoog bij elkaar: figuratief en abstract: de beelden van vroeger en nu.

Ward is een zoeker en onvermoeibare creatieveling.  Een kunstenaar die nog veel in zijn mars heeft.  Hij bruist van ideeën - nog steeds. Ondanks zijn 80 jaar is hij nog alle dagen actief.

(foto's: Jan Smets)

Misschien kan je me het best omschrijven als een soort van artistiek archivaris van het verleden...

Ik zit met  Willy Van Eeckhout (°1943) op het terras van het onlangs geopende café Kuub op het Cultuurplein in de Minderbroedersgang.  Het is steeds aangenaam en boeiend praten met deze gedreven veelzijdige kunstenaar die zijn sporen al heel langgeleden verdiende.  Nog altijd bruist de man van creatieve ideeën.  In het kader van het aankomende groots opgezette stadsfestival OP.RECHT.MECHELEN, naar aanleiding van de 400ste verjaardag van de oprichting van de Mechelse Grote Raad, draagt Willy zijn steentje bij.  En dat 'steentje' is wel héél bijzonder en intrigerend.  In de hal van het Cultuurcentrum creeërde Van Eeckhout een installatie met de naam 'Tribunal de Malines'.  Als dit je ook nieuwsgierig maakt, moet je er beslist eens binnenlopen.  Vanaf 14 september tot en met 6 november kan je de installatie bekijken. 

Het begon allemaal met een dramatische brand in het Gerechtshof van Mechelen in het jaar 1995...

(foto's: Jan Smets - Frank Renette)

Het gebruik lijkt in een aantal gemeenten stilaan opgedoekt te worden, en andere 'formules' komen in zwang.  Maar Mechelen houdt gelukkig deze mooie traditie in ere.  Bij elk officieel bezoek wordt in het stadhuis het Guldenboek van de stad plechtig aangeboden aan de eregast, die het dan mag tekenen.  Het huidige Guldenboek dat op het stadhuis bij de dienst Protocol bewaard wordt, dateert van 1974 nadat het vorige exemplaar dat voor de eerste keer werd voorgelegd in 1891 vol was.  Dat boek is terug te vinden in het stadsarchief. Het tegenwoordige Guldenboek heeft een mooi rood lederen kaft met een Mechels wapenschild en heeft goudopdruk.  Het is de Mechelse kunstenaar Frank Renette die de eer heeft om het telkenmale te illustreren.  En dat doet hij met heel veel vakkennis en heel minitieus.  Zijn vuurproef kreeg hij bij het bezoek in 2013 van het kersverse koningspaar Filip en Mathilde aan onze stad ter gelegenheid van de Cavalcade...

  (foto's: Jan Smets)

Jan De Smedt, de in 1954 op 49-jarige leeftijd overleden Mechelse kunstschilder en beeldhouwer wordt op vrijdag 20 en zaterdag 21 mei volop in de schijnwerpers gezet.  Immers: die zaterdag zullen heel wat unieke werken van hem per opbod worden verkocht.  En da's misschien wel de enige en laatste  kans die je hebt om een waardevol kunstwerk aan te schaffen van deze Mechelse artiest.  Ik had vandaag een boeiend gesprek over Jan De Smedt met Axel Vaeck en Herwig De Lannoy, respectievelijk secretaris en voorzitter van de Koninklijke Kring voor Oudheidkunde, Letteren en Kunst van Mechelen.  Ze poseren maar al te graag bij het beeldje 'Jeannine' dat op het Jan Se Smedtplein staat - het officieus zo genoemde pleintje in de Varkensstraat..

Mijn eerste kennismaking met het werk van De Smedt was in 1979.  Toen ging een retrospectieve van deze kunstenaar door in het Cultureel Centrum.  Mijn grootoom Staf Weyts, de nu in de vergetelheid geraakte bekende Mechelse schrijver, die goed bevriend was met Jan, nam er het woord.  Ik herinner me vooral ook de grote en haast aandoenlijke adoratie die zijn zoon Raphaël had voor zijn vader.  Raphaël die een paar jaar geleden overleed, en eveneens actief was in de Oudheidkundige Kring, heeft zijn hele leven gewijd aan de artistieke nalatenschap van zijn vader, en bracht ze voortdurend in de aandacht.