(foto's: Jan Smets)

Hij kwam s'avonds thuis van zijn werk en had zijn laatste beet nog niet binnen of hij trok naar de zolder.  Aan zijn weefgetouw.  Het was gewoon zijn passie.  Veel zagen we hem dan niet meer.  Midden in de nacht riep ons moeder dan naar hem: "Henri! wanneer komt ge nu slapen?"

Zo herinnert het zich, Monique Van de Werf.  Zo herinnert ze zich haar vader, Jan Hendrik Van de Werf.  Hij werkte lang bij de de bekende Mechelse firma's Braquenié, Geets en later de Manufactuur De Wit.  Daar oefende hij het beroep van tapijtwever uit.  En hij was érg goed in die stiel.  En hij leefde voor zijn vak.  Hij kon er gewoon niet mee stopppen.  Eénmaal thuisgekomen deed hij verder.  Urenlang.  Voor zijn kinderen, Pierre en Monique...  Amper zestig jaar oud overleed hij.  In 1960. Monique was nog maar net twintiggeworden.  Haar broer elf jaar ouder.

Het was heftig.  En tien weken later stierf ook onze moeder.  Ik was pas uit de rouw.  Ik ben zwart blijven dragen.  Zo ging dit in die tijd.  Emotioneel was het erg zwaar.

Ik praat met Monique in haar woning aan de Tervuursesteenweg in de Hanswijkenhoek... Zelf is ze nu ook weduwe geworden.  Mille, haar echtgenoot, ontviel haar twee jaar geleden.  Kinderen heeft ze niet.  Bij de pakken is ze niet blijven zitten.  Ze wil onder de mensen blijven komen, haar hobby's blijven beoefenen, handwerk... , Femma...  Moedig als ze is slaat ze zich er door...

(foto's: Jan Smets)

De tentoonstelling loopt nu al een paar weken.  Maar wees gerust: je kan hem nog steeds bezoeken tot 8 oktober.  En dat moet je beslist doen!  Het is een ommetje méér dan waard.  Ik ben altijd al geboeid geweest door het kunstambacht en heb grote bewondering voor de vakkennis en de creativiteit die je daar kan waarnemen.  Eén van die kunstambachten die in Mechelen wordt beoefend is juweelkunst.  In het IKA aan de Veemarkt  kan je hiervoor ook een opleiding volgen.  Vijf instituten uit het Vlaamse land hebben nu de handen in mekaar geslagen om een gezamelijke expo in mekaar te boksen waarbij ze de toeschouwer willen verbazen met de fraaiste resultaten van hedendaags sieraadontwerp.  Onder de titel 'Common Ground' toont men in 'de put van Busleyden' ronduit schitterende juwelen - heel uniek van vormgeving, gebruik van materialen en uitstraling...  Je kan de tentoonstelling elke donderdag van 17 uur tot 21 uur bezoeken, en op vrijdag, zaterdag en zondag van 11uur tot 18 uur.  Inkom is gratis.  Waarop wacht je?

  (foto's: Jan Smets)

Als ik in binnen-of buitenland ergens Mechelse kunst ontdek, dan doet dit mijn Maneblussersbloed net wat sneller kloppen.  Soms weet ik wat ik zal te zien krijgenbij het bezoek van één of ander museum of kerk.  Maar af en toe is het een toevalstreffer.

Van Madeira tot Wenen of van Malta tot Rome... Op vele bekende plaatsen in de wereld kan je Mechels kunstambacht vinden.  Niet weinig gaat het om wandtapijten, schilderijen, goudleer, of...houtsnijwerk.  Onze 'Mechelse popjes' waren gegeerd en ik kwam ze dan ook al regelmatig tegen.

Niet zo erg ver van huis - in Namen - kwam ik onlangs in aanraking met drie mooie werkjes die in de 17de eeuw in onze stad werden vervaardigd.  Drie knappe tableautjes in albast.  En ook dit was een Mechelse specialiteit.  Het is iets minder bekend wellicht: maar toch blonk Mechelen hierin uit.  Niet verwonderlijk dus dat het een product was dat je nog buiten de stadgrenzen kan aantreffen.  Ik ontdekte ze in het Diocesaan museum en schatkamer van de Saint-Aubainkathedraal van de Waalse hoofdstad.  Kijk je even mee over mijn schouder?