Dit weekend houd het Instituut voor Kunsten en Ambachten, kortweg het IKA, een opendeurdag. Een ideale kans om eens een kijkje te komen nemen. Alle ateliers zullen open en in werking zijn.

Stel: je hebt 4 kwetsbare groepen (vluchtelingen, allochtonen, kansarmen en bejaarden) en die laat je "hun ding" doen...

Het lijkt wel een variatie op een oude grap...

Maar nee dus: je geeft die 4 groepen de kans om te experimenteren met een camera en zo beelden van zichzelf en van elkaar te maken. Het resultaat wordt gemonteerd in vier kortfilms.

Voor de vierde keer op rij organiseert de buurtwerking van deze gezellige Mechelese buurt, 'Kunst op het Groot-Begijnhof'.  Wie tijdens de vorige edities rondslenterde in de pittoreske straatjes van deze zalige enclave in de stad, en kennismaakte met de kunst die werd gepresenteerd in tal van privéwoningen én begijnhofkerk, weet dat hij dit evenement met stip dient te vermelden in zijn agenda.

(foto's: Jan Smets)

Dit weekend heb ik zo maar eventjes drie (!) tentoonstellingen bezocht in 'ons' Mechelen.  Over de expo in het aartsbisschoppelijk paleis kon je al wat lezen in een topic die ik eergisteren maakte.  In de crypte van de Hanswijkkerk, bewonderde ik grafiek van Lieve Pettens en sculpturen van Nora Van Wayenberghe...  Maar het meest verrassende en intrigerende 'artistieke evenement'  was toch wel 'In-ge-bed': een fascinerende 'onderdompeling'  in een wel héél aparte wereld... En de locatie is ronduit schitterend: de oude matrassenfabriek van Devis in de OLV-straat...

(foto's: Jan Smets)

Deze morgen bezocht ik de pas gisteren officieel geopende tentoonstelling in het Aartsbisschoppelijk Paleis aan de Wollemarkt.  Misschien heb je er gisteren in 'Terzake' op TV1  al iets over gezien?

'Schoonheid kan de wereld redden'  

Wanneer je een kerkgebouw zou loskoppelen van zijn religieuze functie dan hou je in veel gevallen een gebouw vol kunstschatten over. In de periode vóór het ontstaan van ons landje waren dit de echte openbare musea voor het volk.

(foto: Luc )

Héél onlangs maakte ik een boeiende rondleiding mee: 'Kunst in de Senaat'.  En groot was mijn verbazing, en nog trotster was mijn Mechels eergevoel, als ik in de zogenaamde 'Rookkamer' van deze Brusselse stulp, de zwierige handtekening van Maneblusser Willem Geets ontwaarde op één van de wandtapijten... (énne, wandtapijten in binnen-en buitenland bekijk ik altijd met een spiedend oog om er de afkomst van te ontdekken...)  En...na grondiger rondkijken, merkte ik dat de hele zaal was 'behangen' met tappiserie van de Mechelse grootmeester!  De tapijten werden geweven in het al even Mechelse atelier Braquenié (voorloper van de manufactuur De Wit). 

Een volledig Mechelse salon dus.  Dat kan tellen.

(foto: Jan Smets)

Morgen opent op de Kerkhoflei 'Opa Malyn'...

'Opa Malyn'?  vreemde naam... 

Ach ja, het is de 'verkorte versie' van 'Open Atelier Mechelen'.  't Klinkt gewoon wat pittiger.  Het iniatief gaat uit van de vzw met-die-naam én de Vlaamse Federatie voor gehandicapten.   Namen achter dit project zijn master in de vrije, beeldende kunst: Samuel Vanderveken (broer van Thomas Vanderveken, welbekend van het kleine scherm - én zoon van de reeds enkele jaren geleden overleden  Mechelse acteur Ugo Prinsen), en zijn moeder, Marleen D'Joos.  Deze laatste werkte vele jaren in Borgerstein, waar ik ze kende als collega.  (Borgerstein is de in St.-Katelijne-Waver gelegen voorziening voor mensen met een mentale handicap -  voor diegenen die het niet mochten weten...)

                 (Marleen D'Joos  -  foto VFG)

(foto: Jan Smets)

We zitten in de laatste sprint naar Kerstmis.  En dat zullen we geweten hebben.  Aardig is het om deze dagen eens een blikje te werpen op het religieuze erfgoed van onze 'Torens aan de Dijle', wat Kersttaferelen betreft.  Er is een uitstekende gegidste tocht uitgestippeld (maar dat wist je ongetwijfeld al...), maar ook op eigen houtje zijn er er ontdekkingsreisjes te maken.  In deze post zet ik de schijnwerpers op twee 'Kerst-werken' van twee Mechelaars - tante en neef - Maria en Lucas Faydherbe.

Eén van de bekendste en meest markante gebouwen van New York is de Woolworth Building. Deze neogotische wolkenkrabber van 241 meter hoog, gebouwd tussen 1910 en 1913 voor de Woolworth Company, een winkelketen van de miljonair Franklin W. Woolworth, was gedurende enige tijd het hoogste gebouw ter wereld.  

Louis Royer (1793-1868)
Vierge à l'enfant avec le petit saint Jean-Baptiste, 1826
Marbre - 44,5 x 37 cm
Malines, Stedelijke Musea

Op deze herfstige dagen kan je in Mechelen van de ene expo de ander inwandelen.  Nog maar gisteren berichtte Koen over een boeiende tentoonstelling in de Cellekens, en ik wil je zaterdag 1 november meenemen naar een kleine expositie van de fantasierijke Franse schilder Jean Delêtre, in het Houten Geveltje in de Hanswijkstraat.

(foto's: Jan Smets.  Galeriehoudster, Monique Van Sebroeck, die grotendeels in Frankrijk woont, ontdekte ginds deze kunstenaar, en wou hem de kans geven in Mechelen te exposeren...)

Waarover praten drie Mechelaars met grote liefde voor deze stad, als ze bij mekaar zitten?  Herman Smet, de onvolprezen fotograaf én creatieve wederhelft van de zo mogelijk nog creatievere Mariëtte Teugels, de eeuwig jonge beeldhouwster en 'redster' van de Cellekens; Peter Meuris, stadsgids en 'burgemeester van de Melaan'; en ikzelf...blogger en betiteld als 'Flickr van 't stad'...? 

Nee - er zijn niet enkel 'gecraqueleerde' Madonna's te vinden in onze stad.  Zopas is er zelfs eentje prachtig gerenoveerd.  Op de hoek van Gerechtstraat en Augustijnenstraat werd de 'afgebladderde Moeder-Gods' weer in het nieuw gestoken.  En het moet gezegd: in haar kleurrijke outfit springt ze dadelijk in het oog!

(foto's: Jan Smets)

Voor en na: het resultaat mag er zijn!