(foto's: Jan Smets)

Textielkunst is écht wel wat meer dan simpelweg 'crosjteren'.  En dat benadrukt in zijn woordje ook Hans Martens, directeur van onze Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten.  Wat het atelier Textiele Kunsten weet te presteren verrast me telkens weer.  Elke keer opnieuw sta ik positief versteld van de kunstige creaties die ze in erg knappe tentoonstellingen aan het grote publiek laten zien.  Ik zag in het verleden al mooie expo's in de vroegere matrassenfabriek Devis in de OLV-straat, in de vlietenkelder, in het Predikherenklooster...  Hoed af voor deze kunstenaars die deze kunstvorm weten te verheffen tot een meer dan hoog niveau.  Dat is deze keer niet minder.  Integendeel.  In de historische woning Bleekstraat 7, ging vrijdagavond de tentoonstelling 'In-Gevuld' van start.  De artistieke werken gaan hier op verbluffende wijze in dialoog met dit monumentale huis.  De kunstwerken van de afstuderende cursisten van het 5de jaar stonden er centraal.  De expo spreekt tot de verbeelding.  Van kelder tot zolder weet elk hoekje me te fascineren.  Wat een knappe symbiose tussen materie, vormgeving en kleuren. 

Het huis dat een eeuwenoude geschiedenis met zich meedraagt was sinds 1855 in bezit van een befaamd drukkersgeslacht uit Luik; de familie Dessain, die onze stad later nog een burgemeester en een kanunnik zou leveren die een legendarische voorzitter van Malinwa zou worden.  De drukkerij verhuisde in 1972 en het pand werd vijf jaar later beschermd als monument.  Nu zijn de bekende reumatoloog Johan Waes en zijn echtgenote eigenaars van dit bijzondere huis.  De man die tevens voorzitter is van de Reumaliga wou de 'meest zinvolle bestemming' voor zijn pand, en wou het ter beschikking stellen van mensen die artistiek en creatief bezig zijn in onze stad.  Hiervoor werd door hem de vraag gericht aan schepen Greet Geypen, en deze had meteen een idee voor de 'invulling'...

(foto's: Jan Smets)

Dat Mechelen en het gloednieuwe pareltje van een museum, Hof van Busleyden, bijzonder trots zijn op de unieke serie 16de eeuwse Besloten Hofjes is een open deur instampen. Als smaakmaker en bijzonder geslaagd extraatje bij de op 15 december van start gaande tentoonstelling waarin deze betoverende retabels in dialoog gaan met het werk van de hedendaagse kunsternares Berlinde De Bruyckere, tonen vanaf vandaag kinderen en volwassenen van de Academie en Studio Borgerstein hun interpretaties van deze kunstwerken.  De 10-jarige Eve Baert die school loopt in De Luchtballon, heeft onder leiding van Juf Line in de Academie, ook een werkje gemaakt.  Dat toont ze me met grote fierheid...

    (foto's: Jan Smets)

"Hoe zou het met Juffrouw Luciënne zijn?"  vroeg ik me af.  Luciënne Vanderwaeren was in een grijs verleden mijn eerste lerares in de Mechelse academie, waar ze les gaf aan de jongsten.  In 2010 bezocht ik haar in residentie Zonneweelde in Rijmenam, waar ze toen nog maar een halfjaartje verbleef.  Noodgedwongen, omdat haar partner hulpbehoevend werd.   www.mechelenblogt.be/2011/07/zij-leerde-mechelen-tekenen    Ondertussen is er veel veranderd.  Haar echtgenoot stierf al een hele poos geleden na een lang en pijnlijk ziekteproces.  Maar Luciënne nam de draad weer op.  Ik was in Zonneweelde waar ik oud-burgemeester Joris wou ontmoeten.  Daar zag ik haar terug: op haar 88ste is ze nog steeds een gracieuze verschijning. En...ze heeft tijd te kort.  Door haar mederesidenten wordt ze 'de kunstenares' genoemd.  En dat is ze nog altijd.  Ze schildert, tekent en maakt aquarellen, schrijft haiku's en houdt spreekbeurten voor de andere bewoners over onderwerpen die haar boeien, zoals kunst en Mechelen... Luciënne Vanderwaeren lijkt haar tweede jeugd te beleven.  In de hele residentie hangen werken van haar, en de gang waar haar appartement gelegen is, wordt al lachend de 'Avenue des Arts' genoemd...

(foto's: Jan Smets)

(foto's: Jan Smets)

  (foto's: Jan Smets)

(vlnr: directeur Hans Martens, winnaar Marc Fierens, Eric Vandamme, Marc Macq en schepen Frank Nobels)

Telkens ik in de academie kom denk ik aan die zondagochtenden in lang vervlogen dagen dat ik er les volgde: de geur van verf, het bezige gegons, de blote klassieke beelden in de gangen... en tijdens de pauze op het binnenplein de beiaardklanken...Het was een wereld van creativiteit - een jeugdherinnering die op mijn harde schijf - onwisbaar - is opgeslagen.  Gisterenmiddag was ik er weer.  Opendeur.  Maar er was méér: de Prijs Jules Bernaerts voor schilderkunst 2012 werd uitgereikt, en dit was tevens de start van een tentoonstelling die zal lopen tot en met 3 maart.  Marc Fierens mocht de prijs in ontvangst nemen, maar aangezien de kwaliteti van de inzendingen zo hoog was, werd door de jury besloten om nog twee eervolle vermeldingen toe te kennen aan Marc Macq en Eric Vandamme.  Terecht. 

(foto's: Jan Smets)

Wie het beeld maakte?  Ik moet het antwoord schuldig blijven.  Wanneer werd het gekapt en wanneer?  Ik zou het écht niet weten...

Zou het 'vergankelijkheid' noemen, of 'zomerrust' misschien?  Het blijft gissen...

Ik trof het aan in de binnentuin van de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten.

                         (foto: Jan Smets)

Zij leerde generaties Mechelse kinderen tekenen...  Misschien is deze boutade niet hélemaal correct.  Want zij wist als geen ander dat er sowieso heel wat creatief talent zit in kinderen. 'Kinderen zijn kleine kunstenaars'.  Je hoefde hen 'het' niet te leren.  Je moest alleen maar mogelijkheden scheppen om hun talenten te laten ontplooien.  Luciënne Vanderwaeren heeft er een levenswerk van gemaakt om deze kansen te geven aan jonge Maneblussertjes.  Ik was ooit één van de eersten in haar klasje in de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten. Nu, véle jaren nadien ga ik bij haar op de koffie.  En nog steeds is deze boeiende vrouw een dame met klasse:  elegant en mooi ouder geworden, een bescheiden vrouw die barst van talent.  Ze heeft bij mij een onuitwisbare indruk nagelaten als kind.  De bewondering is gebleven.  Vandaag had ik een heel aangename ontmoeting met mijn juf-van-toen...

(foto's: Jan Smets)

Op deze hoogdag van floristen, patissiers en pralinenverkopers, liep ik de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in de Minderbroedersgang binnen, om me te laten onderdompelen in de zinnelijke wereld van de kus...

Het schooljaar loopt nu écht op z'n laatste benen.  De kaarten zijn gelegd.  De eerste studenten weten hun uitslag al - de meesten moeten nog nagelbijtend afwachten.  De stad loopt vol met jong geweld, die de inspanningen van blokken en examens nu van zich proberen af te schudden...

Ook in de Academie voor Beeldende Kunsten, het Conservatorium en het IKA, wordt het schooljaar afgesloten...  Maar eerst zetten ze alle drie nog de deuren wagenwijd open!

(foto: Jan Smets)

In de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten staan een boel ouwe beelden opgeslagen, waarvan 'n aantal zullen 'verdwijnen' in de toekomst...
Welke zullen de opruimactie overleven?
Welke zijn 'gewenste en ongewenste intimiteiten'?
Deze mag blijkbaar behouden blijven! ;-)


(foto: Jan Smets - 'behouden'...)
Maar deze mag beslist weg!