(foto's:Jan Smets)

Aan alles komt een einde.  Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan.  Dit heeft men vandaag niet alleen in Washington gedacht, maar ook in ons eigen Mechelen.  Al ging het hier evenwel om totaal iets anders.  Vandaag werd een punt gezet achter een 80-jarige traditie.  En iets dat zolang heeft bestaan moet z'n sporen wel hebben verdiend.  Het Koninklijk Verbond der Mechelse Geburenkringen heeft inderdaad geschiedenis geschreven.  Maar tijden veranderen.  De loop van een rivier houdt men niet tegen.  Wat ooit zo bloeide leek stilaan ten dode opgeschreven.  En dit kan men jammer vinden.  Dat is het ook.  En toch past geen droefheid, maar eerder melancholie en een dankbaar gevoel om wat zovele jaren Mechelaars heeft samen gebracht.  Het bestuur van de geburenkringen heeft een moeilijk maar wijs besluit genomen.  Het is beter in schoonheid te eindigen dan een doodstrijd te rekken.  Vanavond werd dan ook geklonken op 80 hele mooie jaren.  Dit gebeurde in de Keldermanszaal van ons stadhuis.  Ze zat afgeladen vol.  Voor de allerlaatste keer werd de 'Verdienstelijke Mechelaar' gehuldigd.  Deze maal waren het er twee.  En niet van de minste.  De collega's bestuursleden besloten om hun voorzitter en opperdekenin in de bloemetjes te zetten voor hun jarenlange inzet.  Het warme, minutenlange applaus deed hen beiden heel veel deugd.  Met ontroering hebben Nini Tremerie en Jean Aerts de felicitaties in ontvangst genomen.  Weerom is een oude Mechelse traditie gesneuveld.  Maar ongetwijfeld gaat wat zo inspirerend is geweest in een andere vorm ooit weerkeren.  Laat ons dit alvast hopen.