(foto: J.Smets)

Ze mag dan al wel een hele poos in de sinjorenstad wonen, ze blijft graag naar haar geboortestad Mechelen komen.  Shamisa Debroey blijft eentje 'van ons'.  Deze talentrijke jonge kunstenares bulkt van talent.  Dat weten we al langer.  Ze weet ons al jaren positief te verrassen met haar prachtige creaties en projecten. 

Gisteren kwam ze haar pas van de drukpers gerolde kinderboek 'de allerbeste uitvinding van de hele wereld' signeren in boekhandel Salvator in de Befferstraat.

  (foto's: Jan Smets)

De Mechelse kunstenares Shamisa Debroey hoeven we wellicht niet meer voor te stellen.  Deze talentrijke illustratrice gooide enkele jaren geleden hoge ogen met haar debuutstrip: de graphic novel 'Verdwaald'.  Het album werd méér dan enthousiast onthaald en kreeg lovende kritieken.  Shamlsa maakte er naam mee en het werd de start van een boeiend traject.  In onze stad mocht ze tal van projecten uitvoeren en in het Mosselschelpstraatje (zijstraat Adegemstraat) mocht ze zich uitleven in een muurgroot kunstwerk: 'een mijl onder zee'. En herinner je je dat ze ook een collectorsfles van Het Anker vorm gaf?  Vandaag werd het gloednieuwe jeugdboek 'De toevallige tijdreis van Carlo Ganz' van Leen Vandereyken voorgesteld in boekhandel Salvator in de Befferstraat (waar Shamisa nog de mooie stoffen zakjes voor ontwierp).  Het is Shamisa die het boek op weergaloze manier illustreerde.  De cover oogt knap en maakt je benieuwd naar het verhaal van Carlo...  Beide dames signeerden hun boek en tussendoor mocht Shamisa nog het uitstalraam van de boekenwinkel 'bekladden' met een fantasierijke tekening van de held-van-het-boek...

  (foto's: Jan Smets)

Mechelen draagt de naam van 'Kinderstad' fier in het vaandel.  Dat weten we.  En wie aan kinderen denkt denkt aan uitbundige vrolijkheid, en spel en plezier - aan jong zijn en dromen.  En toch is wordt dit alles soms doorkruist door die bijzonder wrede ziekte die kanker noemt.  Dan staat de wereld plots stil.  Het voelt zo onnatuurlijk en onrechtvaardig aan.  Het is de ultieme angstdroom van elke ouder.  Het is een realiteit waar we soms mee te maken krijgen - of we willen of niet.  Jaarlijks sterven er in Europa zo'n 6000 kinderen aan deze ziekte en élk jaar worden 3500 nieuwe diagnoses gesteld.  Da's niet gering.  Gelukkig wint kanker niet steeds het pleit.  De teller van de overlevers aan kinderkanker staat ondertussen op 500 000.  En dat is een hoopvol cijfer.  Al die kleine maar toch zo grote helden die vechten of herstellen verdienen onze aandacht.  En Mechelen-Kinderstad neemt ook hier het voortouw.  Onze stad neemt dit thema ter harte en bekijkt hoe het dit alles nog meer in de kijker kan zetten.  Dit wil  Mechelen maar al te graag samen doen met de Kinderraad zegt preventie-en jeugdschepen Abdraham Labsir.  Hij kreeg vandaag - samen met burgemeester Alexander Vandersmissen én kinderburgemeester Camila Ladron De Guevara, het gouden 'strikje' opgespeld door SIOP Europa (professionele zorgverleners voor kinderkanker en de academische wereld).  Dit speldje staat symbool in de actie 'Shine gold' dat ons allen wil bewust maken dat kanker nog lang niet de wereld uit is...

(foto's: Jan Smets)

Met stip wint Samson de prijs voor beroemdste en populairste hond van Vlaanderen.  De pluizige publiekslieveling liet dertig jaar voor het eerst van zich horen op het kleine scherm - netjes gezeten naast 'omroeper' Gerd Verhulst, en hij werd hiermee de actuele versie van wat Kraakje Pluimstaart was van ons aller Tante Terry in lang vervlogen tijden.  Sinsdien zijn Samson en Gerd niet meer weg te denken.  Alom aanwezig zijn ze.  Niet alleen meer op televisie, maar ook in talloze shows, in strips enzoverder...  Studio 100 is groot geworden door het succes van dit duo.  Een begrip.  Talloze kinderen groeiden op met Samson.  En het ziet er naar uit dat dit nog een hele poos zal doorgaan.

Ons Mechels Speelgoedmuseum speelt maar wat graag in op deze verjaardag.  En dat doet ze in het kader van 'de Beeldbuiskinderen' - dat het jaarthema is waarmee het museum zich in 2020 in de vitrine zet.  Vandaag werd het startschot gegeven van '30 jaar dikke vrienden' - een expo die nog loopt tot en met 26 april.  En het moet gezegd: het is een leuke mini-tentoonstelling geworden.  Tof is ook dat er een doe-en zoektocht aan gekoppeld is voor het jonge volkje .  Zo wordt het een ware ontdekkingstocht.

In het Speelgoedmuseum had ik een ontmoeting met de 33-jarige superfan Bart Beerten uit Heusden-Zolder.  Hij was 3 jaar toen Samson en Gerd het levenslicht zagen. Bert wist een indrukwekkende verzameling met Samson & Gerd-attributen uit te bouwen.  Een deel van zijn collectie is nu in het museum te zien.  Net als hij deden ook 5 andere verzamelaars dat.  Zij werden allen geselecteerd door het Speelgoedmuseum na een oproep via Facebook...

  (foto boven: Jan Smets)

Een audiëntie met prinses Laura kreeg ik niet voor mekaar...Maar wel had ik daarstraks een leuke ontmoeting met de  jongeman die de enigszins 'stoute' en jongensachtige prinses met zich meetroont naar Muizen.  Sander Van den Broeck is de sympathieke kerel die dit gedaan wist te krijgen.  En dat zal Muizen geweten hebben!  Het is hij die met Theater De Kleine speeldoos uit Heist-op-den-Berg dit toffe toneelstuk voor de allerjongsten op de planken zal brengen in Parochiezaal 't Kranske in de Sint-Albertusstraat van Muizen.  En dat is toch een beetje 'thuiskomen' voor de jonge theatermaker.  Als je weet dat Sander tot de vierde generatie behoort van een ware acteursfamilie, waarvan de overgrootvader samen met enkele anderen in een grijs verleden de toneelvereniging 'Ik Dien' opzette: dan weet je genoeg!  'Ik Dien' hoeft in het Mechelse niet meer worden voorgesteld.  Als vele jaren lang brengt zij met veel enthousiasme en zin voor kwaliteit heel diverse stukken ten tonele.  De enkele jaren geleden grootvader van Sander - de onvergetelijke Jef Du Bin, bezieler van deze toneelvereniging - zou maar wat trots geweest zijn om zijn kleinzoon zo bezig te zien.  Maar even fier zijn de andere familieleden die haast allemaal gebeten zijn door de toneelmicrobe.  Heel zeker is dat zijn mama, Annemie Du Bin, die nu het voorzittersschap van Ik Dien op zich heeft genomen... Maar niet alleen langs moederskant kreeg Sander de passie voor theater mee.  Ook zijn vader Geert Van den Broeck, die professioneel acteur is, en met De kleine Speeldoos theater brengt voor alle leeftijden van kleuters tot volwassenen, heeft hier zijn aandeel in.  En vergeten we dan eveneens zijn andere grootvader Johan Cluytens niet die als regisseur ook al meer dan zijn strepen verdiende...

  (foto's: Jan Smets)

(foto boven: Paul Contryn met foto van vader Louis)

Het Mechels Stadspoppentheater heeft geschiedenis geschreven.  Da's een waarheid als een koe.  De familie Contryn heeft deze specifieke vorm van theater tot een hoger niveau getild.  Drie generaties lang hebben zij hun stempel gedrukt op iets wat nu - breder - als 'figurentheater' wordt betiteld.  Stichter Jef Contryn legde de fundamenten waarop zoon Louis die in 2014 overleed, verder bouwde.  Nu is kleinzoon Paul (°1961) nog steeds actief in Beeldsmederij De Maan.  En dat doet hij met een ongelooflijke creativiteit.  Tussen haakjes: misschien is hij wel een geknipt figuur om ooit stadsartiest te worden?  (pure suggestie, nietwaar?).  Een paar generaties Mechelaars zijn opgegroeid met de legendarische Tijl en Luppe.  Maar ook vele andere producties waren spraakmakend.  Het Mechels Stadspoppentheater was heus niet alleen bekend en vermaard in eigen stad.  Ook ver buiten de stadsgrenzen was de faam groot.  Zeker toen ook de televisie hiervoor belangstelling kreeg.  Wij Maneblussers mogen terecht trots zijn op wat hier verwezenlijkt werd.  Veel is geëvolueerd.  De poppen kwamen uit de kast, en het theater werd hoe langer hoe meer een totaalspektakel, dat niet alleen kinderen weet te boeien, maar ook volwassenen.  Maar daar gaat het nu niet over.  Feit is dat nu héél dringend wordt gezocht naar een nieuw onderkomen voor zo'n honderden historische theaterpoppen.  Stad Mechelen zoekt hier samen naar op aangeven van CEMPER, het Centrum voor Muziek-en Podiumerfgoed.  Bestaat de kans dat deze waardevolle collectie Mechelen verlaat?  Dat zou pas écht jammer zijn...

  (foto: Jan Smets)

Of er binnenkort een nieuwe burgemeester zetelen zal in het stadhuisgestoelte is voorlopig nog effe koffiedik kijken.  Afwachten maar.  Maar van één ding zijn we wél zeker: we weten alvast wie kinderburgemeester zal zijn voor dit jaar.  Ze draagt de welluidende naam van Camila Ladron de Guevara Espindola.  En da's een hele mond vol.  Die prachtige  naam heeft deze tienjarige meid meegekregen van haar vader Arturo die Mexicaanse roots heeft.  Pit heeft ze alleszins.  En hiermee misstaat deze straffe jongedame niet in het rijtje van een aantal illustere voorgangsters.  Want het moet gezegd: onze jeugdige vrouwelijke 'politici' weten van wanten.  Deze stad is in goeie  jonge vrouwenhanden.  Dames met klasse... weet je wel!  Jong geleerd is oud gedaan.  De Kinderraad geeft Mechelse jongeren de unieke kans om ervaring op te doen en om op speelse wijze kennis te maken met de het voeren van een beleid en hoe men belangrijke thema's op de agenda kan zetten...  Ze leert hen hoe men kan samenwerken en compromissen maken, en hoe men een zaak verdedigen kan.  Met mondige Camila komt dit heus goed.  Vorig jaar verdiende ze haar sporen als kindersecretaris in de Raad, onder voorzittersschap van burgemeester Jaan Roelens.  Nu worden de rollen omgekeerd...

(foto's: Jan Smets)

Op de kalender van Mechelen-Kinderstad is de jaarlijkse Speeldag een niet te missen hoogtepunt.  En deze keer deed het thema ons wel heel erg watertanden... Het werd een spetterend toffe dag die het jongste volkje niet snel vergeten zal!  Een fotoreportage...

(foto's: Jan Smets)

Het 'grote' schoolfeest komt er binnenkort aan, maar vandaag - op vaderkesdag - vierde basisschool Sint-Jozef-Coloma haar patroon.  En dat gaat altijd gepaard met heel wat leuke activiteiten.  Het werd vandaag een reuzedag!  Prille lente hing in de lucht, en dat was mooi meegenomen.  Volksspelen als touwtrekken en zaklopen stonden op het programma... En dat was nog maar één onderdeel van deze supertoffe schooldag.  Want niet minder dan een paar weken na het hoog bezoek van koningin Mathilde kreeg deze basisschool uit de Hanswijkenhoek wéér hooggeplaatste gasten op visite!  En dat woordje 'hoog' mag je echt wel letterlijk interpreteren.  Coloma verwelkomde deze namiddag drie van de vijf Mechelse reuzenkinderen.  Klaaske, Mieken en Noa vertegenwoordigden hun familie die verder nog bestaat uit broertjes Janneken en Amir, vader en moeder en grootvader Reus.  En het was Maxim Croon uit het vijfde leerjaar die hier hoogspersoonlijk voor zorgde.  Als winnaar van een kleurwedstrijd die bij het laatste Sinte-Mettefeest werd georganiseerd door ReuzeMechelen (toen de reuzenkinderen voor de allereerste keer Sinte-Mette gingen zingen in de Mechelse straten...), won hij voor zijn school dit bezoek van het wel erg bijzondere trio!  De jonge held stond vandaag dan ook in de kijker en was best trots met de persaandacht.  Terecht.

(foto's: Jan Smets)

Zowat 1000 leerlingen waaronder ook lagere-schoolkinderen en kleuters begeleid door hun leerkrachten stapten vandaag op in een ludieke maar kordate optocht door het stadscentrum.  Sommigen maakten gewag van 1500 deelnemers.  Hun boodschap was  niet mis te verstaan.  De Mechelse jeugd trekt heel bewust de kaart van het klimaat.  In navolging van de optochten van spijbelende studenten in de hoofdstad en vandaag ook in Antwerpen, kwamen ook onze jongeren de straat op in een eerste klimaatmars nadat al eerder op woensdagnamiddag een actie was gevoerd door een 500 leerlingen.  Ze werden vanmorgen ook gesteund door een aantal volwassenen, waaronder 'Grootouders voor het klimaat'... 

  (foto's: Jan Smets)

Ze zegt me dat ze altijd al te weinig zelfvertrouwen had...  Ik frons mijn wenkbrauwen.  Ik kan het haast niet geloven.  Maar ze meent het.  Twee uur lang hebben we een boeiende babbel over van alles en nog wat - over samenleving, over politiek en heel wat meer.  Ze komt vlot voor haar mening uit en ik zie in haar een sterke vrouw die altijd haar mannetje wist te staan.  Annemie Claes is juriste van opleiding; is 61 lentes jong en heeft eindelijk iets gedaan waar ze misschien haar hele leven al zin in had: ze bracht een boek uit!  Nooit was het er van gekomen al zat het schrijven in haar bloed.  Ze zegt me dat ze een laatbloeier is.  Maar hoe oud je ook mag geworden zijn: je kan het roer steeds omgooien.  Je moet geloven in je eigen capaciteiten.  Plus est en vous.  Dat zegt ze me.  Overtuigend.  En toch...toch joeg de publicatie van haar eerste boek haar angst aan.  Bang voor de publicatie?  Dat gebrek aan zelfvertrouwen?  dan toch...?

(foto's Jan Smets)

Wie weet?  Misschien is met haar de toekomst van Mechelenblogt wel verzekerd?  Want ze gaat er voor: Olivia Ladron de Guevara uit de Willem Geetsstraat.  Die mooie lange naam heeft ze van haar vader Arturo die Mexicaanse roots heeft.  Ze is 11 jaar en loopt school in Villa Zonnebloem.  In dit laatste jaar van het basisonderwijs kregen zij en haar medeleerlingen de opdracht om een eindwerk te maken.  En dat kon héél divers zijn.  Olivia die altijd al graag schreef had het idee om een blog op te starten.  Van Mechelen.  Na de Kerstvakantie is ze er mee van start gegaan en ze contacteerde me om wat tips.  Maar eerlijk: zelf is ze al aardig op weg om er iets boeiends van te maken.  Ik luister geamuseerd toe.   Ze interviewt me.  Haar vraagjes heeft ze netjes voorbereid.  En ik?  Ik doe hetzelfde.  Zij voor haar blog.  Ik voor het onze.  Olivia: beslist een meid met pit! 

(foto's: Jan Smets.  Tom Kestens en Elke Du Bin)

Stil geworden ben ik weer naar buiten gegaan, namijmerend over wat ik allemaal vanmorgen hoorde in 't Kranske in de Muizense Sint-Albertusstraat.  Daar werd immers het boek 'Anders Nabij' voorgesteld, met de ondertitel 'De stille kracht van ouders na de dood van hun kind'.  Het was berekoud, en toch bekroop me een wat moeilijk te omschrijven warm gevoel.  Heel intens -  met een grote emotionele geladenheid vertelden vijf ouders - twee vaders en drie moeders - over het verlies van hun kind. Sterke getuigenissen.  Soms met de krop in de keel, maar eerlijk, zonder franjes - met stil verdriet.  Ze deelden hun herinneringen, maar vertelden ook hoe ze de draad van het leven weer proberen op te pakken.  Het greep naar de keel.  Leven en dood, liefde en hoop... Het ging door in de 'thuishaven' van het gezin van Johan en Elke Muyldermans - Du Bin.  6 jaar geleden verloren ze na een ziekteproces van 7 weken hun dochter Harte.  Overleden aan de gevolgen van een hersentumor.  Het verhaal is gekend.  Dit onmetelijke verdriet hebben ze proberen om te zetten in iets positief. Ze richtten vzw Prinses Harte op dat ridder-en prinsessenpakketten aan kinderen met kanker schenkt.  Net op deze dag was het 6 jaar geleden dat de uitvaart van Harte plaatsvond.  Elke vertelt dat het pijn doet om te beseffen dat haar dochtertje er nu al langer niet meer is, dan dat ze ooit in hun midden vertoefde.... Tom Kestens die tussen de getuigenissen een drietal erg gevoelige Nederlandstalige luisterliedjes bracht (uit zijn nieuwe cd 'De Bron') wist het zo te verwoorden: "Haar afscheid in Mechelen is de verwerking van ons allen geworden.  Hier wil ik een ode brengen aan de kracht van de vriendschap...".  Tom kreeg het even moeilijk, overmand door de emoties.  "Zingen lukt me beter..." herpakte hij zich.  Met 'ik mis je' waren niet weinigen die met een krop in de keel zaten of een traan voelden opwellen.  Het hoorde er allemaal bij.  Het thema is moeilijk.  We vinden vaak de woorden niet.  Misschien helpt dit boek om ons aarzelend maar zeker te leren omgaan met wat niet te vatten is: het leven na de dood van een kind.

(foto's: Jan Smets)

Gelukkig dat er deze eindejaarsperiode nog wat goed nieuws te rapen valt.  In tijden van toenemende polarisatie en verzuring kan je zoiets wellicht catalogeren als melig of naïef..  Maar ik focus hier graag op.  Gewoonweg omdat het hartverwarmend is en weet te verbinden.  Gewoonweg ook omdat drie toffe kinderen met een groot hart hun beste beentje willen bijzetten voor vriendjes ver weg, in een land waar het op zijn zachtst gezegd niet overloopt van peis en vree.  In het kader van de Warmste Week zullen Simon (11j.), Anna (9 j.) en Felix (6j.) Op de Beeck van Mechelen naar Leuven...én terug (!) fietsen, uit solidariteit met de Palestijnse circusschool.  Er zijn véle goede doelen.  Heel zeker.  En allen verdienen ze onze steun... Maar deze drie Mechelse kinderen die school lopen bij de Ursulinen, hebben hier wel een bijzondere band mee..  En dat leggen ze me graag uit.  Ik heb met hen, en hun mama, Lieve Jaspaert, afgesproken, net na school, in Bokes&co...  Enne: ze hebben me overtuigd om hiervoor een duit in het zakje te doen!  Want deze sportieve prestatie is een lovenswaardig initiatief!  Bravo!  Mijn respect... Steun je deze kapoenen ook?