(foto's: Jan Smets)
De armenkerk werd ze wel eens genoemd... Het kleine broertje (of is het 'zusje'?) van die andere grote monumentale kerken die haar omringen. En toch is de Katelijnekerk héél bijzonder. Ze heeft een erg intiem en familiaal karakter. Al eeuwenlang staat ze als bescheiden juweeltje in de straat die haar naam draagt: een straat waar kunstenaars huisden; in een buurt waar de amere stadsgenoten woonden. Op 30 augustus werd de Sint-Janskerk feestelijk heropend na een grondige restauratie. Vanavond was het de beurt aan Sint-Katelijne om haar herwonnen schoonheid te tonen. Greet Geypen noemt zich een erg gelukkige schepen van Monumentenzorg. Ik kan me er wat bij voorstellen. Na de Hanswijkbasiliek, de Sint-Petrus-en Pauluskerk en Sint-Jan heeft Mechelen er weerom een pareltje bijgekregen. Ik kijk al uit naar de voltooiing van het het interieur vande Begijnhofkerk. Nog effe. Laat ons maar niet te ongeduldig worden. We worden deze dagen immers al héél erg verwend in onze steeds fraaier wordende stad...