(foto's: Jan Smets - LucVan Balberghe)

Deze dagen tussen Oud en Nieuw staan bol van nostalgie, traditie en oude verhalen...  Familiegeschiedenissen worden opgerakeld en mensen die reeds lang het tijdelijke met het eeuwige wisselden worden weer even mensen van vlees en bloed.  Het is goed dat er zo één periode is in het jaar dat we ons onderdompelen in wat ooit was - dat we het stof van wat was afblazen.  In het gedempte licht van deze tijd, flonkert het verleden soms mooier dan het was.  Dat wel.  Laat ons op de drempel van het nieuwe jaar focussen op wat komen zal - En toch - toch waag ik  het even om m'n pen te laten aquaplannen in de stroperige nostalgie van de folklore.  Voor mij ligt een dun boekje van de Mechelse folklorist Jozef van Balberghe.  Vorig jaar december was het 100 jaar geleden dat hij werd geboren.  Ook hij is stilaan verdwenen in de plooien van de tijd.  Zo gaat dat.  Ik leer uit het boekje over aftelrijmpjes dat er in onze stad niet alleen de traditie bestond om te zingen met Sinte-Mette, maar ook met Kerst en Nieuwjaar, ook al is dat gebruik al héél lang verdwenen..

  (foto's: Luc Van Balberghe)

"Wie schrijft die blijft" , zegt men wel eens.  En dat is misschien wel juist.  Toch is het zo, dat de namen van 'al wie schrijft' vaak in de vergetelheid terecht komen - hoe groot hun verdienste ook moge geweest zijn.  Natuurlijk doe de naam van Jozef Van Balberghe nog wel een belletje rinkelen bij de wat oudere Mechelaars, en bij hen, die geboeid door de geschiedenis van onze stad, veel opzoekwerk doen.  Vroeg of laat kom je dan immers in aanraking met zijn omvangrijke natatenschap.  Want Jozef heeft zijn hele leven zorgvuldig en met een onstuitbare ijver de historie én folklore van Mechelen proberen te vatten in ontelbare boekjes en artikels.  Van Balberghe was een belezen man - intelligent en gepassioneerd door geschiedenis, maar ook een autodidact die met ernst en geduld te werk ging.  Zonder deze - misschien wat oneerbiedeig uitgedrukt - 'boekhouder' van onze Mechelse geschiedenis en folklore, zou veel van dit alles voorgoed in de nevelen der tijd verdwenen zijn.  En dat is dé grootste verdienste van deze bescheiden minnaar van onze stad en zijn verleden.  Iets meer dan honderd jaar geleden werd hij in deze Dijlestad geboren - op 15 december 1913, in een Mechelen waar peis en vree nog heersten en de Groote Oorlog nog veraf leek, als kind in wat men een begoed en gerespecteerd burgergezin pleegt te noemen...