(foto's: Jan Smets)

Deze morgen was ik bevoorrecht getuige van iets bijzonders hartverwarmend.  Een groepje van elf kinderen waarvan de meesten tienjarigen plus wat ouderen waren, repeteerde voor een toneelstuk dat zij morgen gaan opvoeren in zaal Moonbeat in de Oude Brusselsestraat.  Elf Mechelse kinderen wiens ouders een héél diverse achtergrond hebben, oefenden geduldig onder leiding van de regisseur, de Mechels-Ivoriaanse Marina Gnahoua, in het wijkhuis aan de Hamerstraat.  'Wereld zonder grenzen' heet het stuk, en het wordt opgevoerd ter gelegenheid van de 50-ste verjaardag van migratie.  Het Vlaams-Afrikaans huis nam hiervoor het iniatief, en kreeg de medewerking van de stad, de kinderwerking Otterbeek Noord en het Minderhedenforum. 'De mensen maken de stad'.  Een betere stad?  Deze kinderen maken ze alvast, en geven hoop op een betere samenleving.  Leven in diversiteit is niet steeds rozengeur en maneschijn.  Maar door samen de schouders onder iets te zetten lukt het wel.  Hiermee is dit toneelstuk niet zomaar een fait-divers, maar een statement. 

Voor een goedgevulde ‘De Zondvloed’ stelde het Mechelse Jeugdtheatergezelschap De Nietjesfabriek ‘Vergiet' voor, het boekje met de internationaal bekroonde theatertekst van de 25-jarige Mechelse auteur Freek Mariën. Het gelijknamige succesvolle toneelstuk heeft al honderd voorstellingen op de teller.

Vergiet is “een toneelstuk over dementie en fishsticks”. “Ik steek mijn hoofd in de diepvries. Dan blijft het langer goed .” Of hoe bedenker Freek Mariën de thematiek van dementie, gekruid met humor en knappe vondsten spitsvondig hertaalde naar een jeugdig of minder jeugdig publiek...