(foto's: Jan Smets)

Er bestaat natuurlijk zoiets als 'tijdloosheid'.  Jazeker.  Maar deze man was beslist 'bij de tijd'.  En dan heb ik het natuurlijk over de illustere Jacob Willmore, al denk ik dat deze man bij de meesten toch een nobele onbekende is.  Maar als ik vertel dat deze rond 1670 in Engeland geboren Jacob naar onze stad uitweek en als uurwerkmaker voor eeuwig en altijd zou verbonden worden met ons legendarische torenuurwerk: dan gaat wellicht een lampje branden.  Jacob Willmore vervaardigde inderdaad het reuzegrote uurwerk van Sint-Romboutstoren, met vier wijzerplaten die de grootste waren van de hele wereld.  Een huzarenstuk!  Nu ga ik niet de 'uurwerkstrijd' van 2014 oprakelen.  Of zeker al niet de discussie oppoken.  Het is wat het is.  Een referendum besliste over het al dan niet reconstrueren van deze wijzerplaten.  De pleiters van 'Rombout wordt wijzer' dienden de duimen te leggen.  54 procent van 'dé' Mechelaars wilden de platen niet meer terug.  Het is wat het is.  Ik heb me gezworen daar in het openbaar de eerste honderd jaar  geen woord meer over  te reppen.  Over de maker wil ik het wél eens hebben.

In het julinummer van 'Uurrologisch nieuws' wordt flink wat aandacht geschonken aan deze geadopteerde Engelsman die in Mechelen zijn leven zou uitbouwen.  En met jou wil ik samen dit uitstekende artikel bekijken.  Het  tijdschrift is een initiatief van het Uurwerkgezelschap dat in 1999 als niet-commerciële vereniging voor liefhebbers en verzamelaars van tijdmeetinstrumenten en uurwerken werd opgericht.  De vereniging ijvert er voor dat de kennis op het gebied van uurwerken en de aandacht hiervoor in Vlaanderen aanwezig blijft.  Hiervoor organiseert het tal van activiteiten en geeft men dit tijdschrift uit...