(foto's: Jan Smets)
Ze sprak het uit met een breekbare stem - maar de woorden getuigden van een sterke liefde... Clémentine Janssens. In dat wonderbare jaar van de Expo - 1958 - huwde ze met Jan De Winter die net het jaar voordien afgezwaaid was uit legerdienst. Da's nu 60 jaar geleden. Maar beiden kennen mekaar al vanuit de kleuterschool in Coloma. Ze was een mooi meisje met blond haar. Dixit Jan. Zoveel jaar later zijn ze nog altijd samen. Verknocht. Ze kunnen mekaar niet missen. Ze kijken liefdevol naar mekaar en ik zie de hand van Jan beschermend rusten op de knie van Clémentine.
De laatste jaren werden ze geplaagd door heel wat lichamelijke kwaaltjes. En alles verloopt veel moeizamer dan ooit. Maar hun band is onverbreekbaar gebleven en wellicht nog veel intenser geworden. Ze wonen nog zelfstandig in hun huis aan de Grote Nieuwendijkstraat. En dat kunnen ze nog steeds omdat ze omringd worden door de beste zorgen van kinderen en mantelzorgers.
Jan De Winter werd één van de grootste Mechelse kunstenaars van zijn generatie. Een baanbreker ook. In de jaren zestig was hij één van de boegbeelden van artiesten-en hippiecafé Den Herten Aas, die protesteerden tegen het in hun ogen verstarde cultuurbeleid van Mechelen. Zo stak hij ooit als protest tegen het feit dat een kunstenaar geen sociaal statuut had, een schilderij in brand vlak voor het Cultureel Centrum.
Met zijn onafscheidelijke pet en zijn schouderlange grijze haren roept hij het beeld op van een overjaarse hippie. Een lieve man - zacht pratend - zijn zinnen met humor doorspekt. Zijn drie kinderen organiseerden vandaag voor het 'bruidspaar' een feestje in 't Kranske aan de Tervuurstesteenweg - naast de Colomakerk. Vlak hierover woonde Jan in zijn kinderjaren. Hier hield zijn moeder een textielwinkeltje open: 'In 't Schortje'.... Vandaag kwamen Clémentine en Jan weer 'thuis' in hun Hanswijkenhoek...
