(foto's: Jan Smets.  Onderaan: cultuurschepen Björn Siffer en gids Karine Decoster)

Het was bijzonder guur toen vanmorgen de gloednieuwe groepswandeling werd voorgesteld.  Maar ondanks de snijdende wind en het feit dat af en toe de paraplu diende te worden opengevouwen verveelde de tocht géén moment.  Het thema is dan ook erg boeiend en met deze 'Bourgondische wandeling' zet Mechelen haar verleden onder de Bourgondische hertogen wel heel dik in de verf.  Terecht.  Onze historische kunststad kan de Bourgondische geschiedenis met recht claimen, vertelt schepen van Cultuur en Toerisme, Björn Sifffer.  En dat zal je geweten hebben.  Ons stadsmuseum Hof van Busleyden dat na lange tijd op 17 juni opnieuw de deuren opent, zal deze belangrijke episode uit onze geschiedenis meer dan ooit uitspelen.  Met deze nieuwe wandeling wordt het Bourgondische profiel van Mechelen nog verder aangescherpt.   We gingen op stap met Karine Decoster, de voorzitter van de Mechelse gidsenbond, die met grote deskundigheid ons door deze geschiedenis loodste...

Een volgende aflevering van het Sint Romboutskerkhof...

Onze geschiedenis fanaten hebben weer een stuk dieper, hoewel ze werken nu weer in recentere lagen, in de geschiedenis van de Mechelse mensheid gespit. Men is nu bezig aan het grote stuk in het midden van het plein en zijn nu bij onze over-overgrootvaders.

De laatste lagen van de eerste opgraving....We zitten nu in de 12e eeuw en op "den harde", "den hétte" oep ze Mechels... Dieper wordt er dus niet meer gegraven. Wat steeds opvalt is de zeer goede conservering van de geraamtes, ze zijn werkelijk in een zeer goede staat.

 (foto: Jan Smets - detail spotprent in Prinsenhof in Delft)

Als kind al was ik uitermate geboeid door geschiedenis, en de 'Vaderlandse historie' las als een spannend vervolgverhaal - van de Vadsige Koningen tot de goedmoedige Maria-Theresia..., van Kruisvaarders en Beeldenstormers, van ontdekkingsreizigers en Keizer-kosters, van sansculotten, Boerenkrijgers, Goedendag-meppers en andere Jannen-zonder-Vrees; van stoutmoedige Bourgondiërs stroppendragers, het hoofd verliezende graven en van het paard vallende hertoginnetjes en krankzinnige koningsdochters...  En één van de markantste figuren uit deze 'strip der eeuwen', was voor mij die duistere Hertog van Alva - don Fernando de Toledo - oprichter van de Bloedraad of Raad van Beroerten...  En in mijn jongensfantasie kleurde ik deze historische figuur nog boeddorstiger en wreder in dan hij misschien ooit geweest was...  Alva -  een poging tot een nieuwe schets...  zovéél jaren later...   Wie was de man, en wat vrat hij uit in Mechelen?

                                                     (foto: Jan Smets - glasraam kerk Battel)

Gisteren kwam de naam Empain weer even in het nieuws naar aanleiding van de verkoop en herbestemming van de prachtige art-déco-villa aan de rand van het Zoniënwoud, van baron Empain - de steenrijke Belgische industrieel die in de adelstand werd verheven, en wiens naam ook wel met dat kleine stukje Mechelen - Battel, is verbonden...

(foto's: Jan Smets)

In een nu al spraakmakende en bijzonder gesmaakte reeks, bracht 'Soirée Lamot' vanavond weer een boeiende vertelling uit de coulissen van het Mechelse Erfgoed.  Waar vorige keer de focus werd gelegd op de stadsfotografie uit de grijze beginperiode, werd nu het oog gericht op 'relieken.  Echt of vals?'.  Mark Van Strydonck van het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium nam ons mee op sleeptouw.  Vorige keer zat de Dijlezaal in Lamot bomvol - een tikkeltje onverwacht.  En vanavond was dit niet minder.  Integendeel.  Gelukkig werd er uitgeweken naar de grotere zaal op de vijfde verdieping...

Het boekwerk "Basses danses de Marguerite d'Autriche" is een waardevol historisch document uit de geschiedenis van de dans, en heeft uiteraard een direct verband met Mechelen.

Al een tijdje werd het aangekondigd en nu is de kogel door de kerk. Het Sint-Romboutskerkhof krijgt, net als voorheen de Grote Markt en de Veemarkt, een ondergrondse parkeergarage.

Gezichten op een stad met aanzien. Onze vroegere residentiestad van landvoogdes Margaretha van Oostenrijk werd al een paar keer dankbaar als decor gebruikt in één of ander stripverhaal. Hec Leemans (Bakelandt) en Paul Geerts (Suske en Wiske) verwerkten enkele Mechelse hoekjes in hun verhaal.  

 

Vaak als ik op stap ben, gewapend met mijn fototoestel, in welke stad dan ook, maak ik er een sport van om mooie, opvallende of merkwaardige gevelstenen te ontdekken. Op vele locaties lukt dat en de collectie groeit. Onlangs liep ik rond op de IJzerenleen in Mechelen en stootte ik ook op enkele gevelstenen, waarvan enkelen mij en jullie reeds bekend. Maar ik kwam ook uit op 'nr. 37', het pand genaamd "In Den Rooden Leeuw".`

Dat er tot voor kort (of nog?) "'t Koffiehoekske" zat/zit, dat was/is me bekend. Maar wat ik me nu afvroeg: wat zou de oorspronkelijke bestemming van dit gebouw geweest zijn? 

Maar misschien betreft het een heel recente gevelsteen?
Iemand een idee? Googlen maakte me nog niet veel wijzer, maar er zijn misschien wel bloggers die het antwoord kennen!

(foto: Jan Smets)

Margareta van Oostenrijk is onlosmakelijk verbonden met onze stad.  Als géén ander heeft zij deze stad naam en faam gegeven.  En wij, Mechelaars blijven haar tot op de dag van vandaag trouw.  Ze is 'ons aller Margriet'.  Zoveel is zeker! We 'zien haar graag'!

De beeldhouwer Tuerlinckx heeft haar persoonlijkheid schitterend weten te kappen in steen: trots, schrander en vorstelijk.  Maar...ik ontdekte haar enkele dagen geleden ook in...Gent, waar ze in één van de nissen staat van het stadhuis aan de Botermarkt.  Ze draagt hier niet de tradionele weduwenkap, die ze steevast droeg na de dood van haar geliefde Filibert (en zoals ook Van Orley, en later Tuerlinckx en Geets haar hebben uitgebeeld), maar vestimentair komt ze er net een tikkeltje anders naar voor als in de bekendere iconografie...

Nu we toch enkele raadselkes aan het oplossen zijn: ik stuitte gisteren op een ander raadsel. Iedereen kent natuurlijk wel de PIDPA. Al was het maar van de ezel met de rekening van de PIDPA in zijn zak op het begin/einde van de Merodestraat:

(Foto Hans VDB)

PIDPA is natuurlijk de huidige watermaatschappij.

(foto: Jan Smets)

Het klinkt als een goedkoop griezelverhaal of een thriller van bedenkelijk allooi...  Sorry mensen - in deze komkommertijd moet een blog soms aan klantenbinding doen, en dan is een titel als deze natuurlijk een ideale kapstok!  Of niet soms?   ;-)

Nee, alle gekheid op een stokje...

Onlangs kwam ik deze prent tegen. 



Een weergave van het eerste treinstation in Mechelen met vermelding 1836.  Groot, gedetailleerd en een echt pareltje.

(Een beetje klein voor Flickr, maar groot genoeg voor deze blog)



A walk through Memory Lane oftewel een blik in het niet-meer-zo-recent verleden van Mechelen.

Hebt U het nog meegemaakt ?

:-)