Deze week werden er in Mechelen enkele scenes opgenomen voor de verfilming van de roman ‘WIL’ van studiemakker Jeroen Olyslaegers. We deelden in een ver verleden al de passie voor het woord en literatuur in de aula’s van de UFSIA Antwerpen waar we ons trachtten te bekwamen in de Germaanse Filologie. De één al met beter resultaat dan de andere …

© Aberkane Brahim 

  (foto boven: Jan Smets)

Een paar jaar geleden maakte ik voor Mechelenblogt een reportage over de laatste vier zusters Nobertienen die huizen in het klooster in de Bleekstraat.  Ondertussen is de oudste zuster van dit kwartet - zuster Cecilia (re) overleden.  Heel toevallig kwamen Nederlandse studenten van de Amsterdamse Hogeschool voor Kunsten hierop terecht.  Ze waren immers op zoek naar een klooster waar ze een kortfilm zouden kunnen draaien.  Gecharmeerd door de zusters die ik portretteerde in het artikel 'Wie doet het licht uit' namen ze met hen contact.  De vraag werd gesteld of ze enkele dagen mochten verblijven in het klooster om het reilen en zeilen vast te leggen in wat de schitterende kortfilm 'Traag naar de Hemel' zou worden.  Het werd een eerlijke, levensechte, soms humoristische, maar nooit karikaturale schets van het leven in dit Mechelse klooster.  De reacties logen er niet om: nadat de prent ook op TV werd uitgezonden klonken de stemmen unaniem lovend.  En nu volgde de kers op de taart!  de knappe kortfilm kreeg in Amsterdam de publieksprijs voor beste eindwerk.  De makers van de film noemen het een gigantische eer, want alle projecten hadden een extreem hoog niveau.  En zo komen onze drie uiterst sympathieke Mechelse zusters op hun ouwe dag nog eens in het nieuws.  Want ere wie ere toekomt: zoals zij heel naturel en ongedwongen figureerden in een film over hun alledaagse leventje...!

(foto's: Jan Smets)

Drie jaar geleden was ik bij hen te gast voor wat een méér dan aangename babbel zou worden.  Toen waren ze nog met vier: de zusters Bernadette, Norberta, Benedicte en Cecilia.  Cecilia, de oudste van het kwartet, die toen al 91 lentes telde, is ondertussen overleden.  Ooit was dit een grote en bloeiende kloosterorde.  Nu blijven ze nog met drie over. De laatste der Mohikanen.  Zuster Norberta, 78 jaar, en de jongste, grapte toen nog: "Wie van ons zal hier het licht uitdoen?". 

Goeie herinneringen heb ik aan deze verrassende en bijzondere ontmoeting in hun klooster in de Voochtstraat, waar deze zusters Norbertienen wonen in een nu grotendeels leeg pand, met historische kapel die aan restauratie toe is en een grote tuin grenzend aan de Bleekstraat.  Het klooster herbergt vele herinneringen.  Hier voel je het voorgoed voorbij verleden.  Maar ook was niet alles wat het lijkt.  Je zou deze nu bejaarde zusters gemakkelijk kunnen typeren als wereldvreemde vrouwen - vroom anachronistisch  met deze huidige tijd - wat verbitterd om wat verloren is gegaan.  Niets is minder waard.  Ik was verbaasd over hun optimisme en hun levenskracht.  Ik zag hen als vier kranige, steeds hard gewerkte zusters, die trouw op post bleven en praatten over hun roeping, hun werk en hun dagelijkse bezigheden.

Voorbije maand december maakten ze nog wel iets héél bijzonder mee!  Toen streek een achtkoppige Nederlandse filmploeg neer in het klooster, en niet minder dan een dag of tien verbleven ze bij de zusters.  Men was hen op het spoor gekomen na het lezen van mijn interview en men nam met de zusters contact op.  Het contrast kon niet groter zijn: drie oude zusters en een trits jong geweld uit de Grachtenstad - studenten van de Film & TV-academie, onderdeel van de de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten.  Ze draaiden er een film van een halfuurtje in het kader van hun afstuderen.  Dit gebeurde in coproductie met de EO.  Nu, zondag 4 augustus, komt deze film onder de titel 'Traag naar de Hemel' op het kleine scherm...

  (foto's: Jan Smets)

De Heffense filmmaker Willy Verworst mag dan al 73 kaarsjes hebben uitgeblazen op zijn verjaardagstaart: hij weet van geen ophouden!  Filmen is zijn grote passie - een uit de hand gelopen hobby...  Hij opereert al zowat 45 jaar in het amateurcircuit, maar zijn werk is kwalitatief sterk, en dat krijgt hij regelmatig te horen van professionelen.  Zopas werd zijn derde 'grote' film uitgebracht.  14 dagen geleden werd hij in kleine kring vertoond, maar op 23 maart komt hij op het scherm op het Filmfestival van de Videoclub Vilvoorde, waar Willy al langer in actief is.  In het cultureel centrum 'Het Bolwerk' zal men dan kunnen genieten van 'Moord op bestelling'...

(foto's: Jan Smets.  Rechts: Luc Michiels en Production manager Björn Andren)

Het is niet zo ongewoon dat een filmploeg in onze stad neerstrijkt.  Integendeel.  Met de regelmatig van een klok is onze stad de laatste jaren het decor voor één of andere productie.  Maar dat een internationaal team een hele week haar tenten opslaat in Mechelen voor een méér dan groots project als dit, is eerder uniek te noemen.  Vanaf gisteren wordt er gefilmd in en rond huis De Clippel, het historische huis op de Korenmarkt, waar al generaties lang de bekende  torenuurwerkmakersfamilie Michiels woont en werkt.  Wie ooit de kans had om het atelier in de tuin van dit huis te bezoeken weet dat dit een magische plek is - een wonderlijk stukje Mechelen - erfgoed om te koesteren... En dat is iets wat de filmploeg versteld liet staan.  Dit was hét geknipte decor voor een deel van de opnames.  De beelden dienen voor een reeks van 26 episodes van 26 minuten.  'Find me in Paris' is een productie dat op Disney Channel zal verschijnen.  Disney is trouwens één van de partners van dit project.  Samen met Cottonwood Media, BE films en het Duitse ZDF blikken ze deze indrukwekkende serie in.  Zo maar eventjes 15 miljoen euro wordt hiervoor neergeteld. Niet minder dan een veertigtal medewerkers zijn deze dagen in Mechelen aan de slag, waaronder een viertal acteurs...  Tot en met vrijdag is de ploeg hier aan de slag.  Luc Michiels staat er bij en kijkt er naar.  Het brengt een hoop drukte mee, maar het is toch wel een mooie bladzijde in de familiegeschiedenis dat hier wordt geschreven...

(foto's: Jan Smets)

Zoals steeds zit hij er afgeborsteld uit - en het 'decor' van de Gouden Vis zit hem even perfect gegoten als zijn jasje.  Goed van snit en om door een ringetje te halen: Gustave Min.  In Mechelen is hij nét door dit fin-de-siècle-imago een opgemerkt figuur.  Ik vraag hem of hij het niet jammer vindt dat hij meer dan honderd jaar te laat geboren is?  Maar dat nuanceert hij.  Naar eigen zeggen staat hij met beide voeten op de grond én in deze tijd.  Maar...de interesse voor al wat met de Belle Epoque te maken heeft is groot.  Erg groot.  Geschiedenis heeft hem altijd al geboeid, en dit tijdperk draagt zijn bijzondere belangstelling weg. 

Het is dan ook een godsgeschenk dat Gustave nu een rolletje heeft gekregen in een kostuumdrama dat zich in die tijd afspeelt.  Nee: niet zomaar een film!  Onze Mechelse jongeman werd gecast voor 'The Happy Prince' - een prent geregisseerd door de bekende Britse acteur Rupert Everett die trouwens ook de hoofdrol speelt.  De film die zal gelanceerd worden in Cannes handelt over de laatste vijf jaar van de in Ierland geboren Oscar Wilde - dé upper-dandy, estheet, dichter, schrijver..  Hij was een opgemerkt societyfiguur in zijn tijd: bejubeld, verguisd, 'schuin' bekeken...  Zijn levenswandel had decadente trekjes en door zijn homofiele geaardheid kwam hij in dat streng Victoriaanse tijdperk in de problemen terecht.  Het zou zijn ondergang betekenen.  Wilde ontvluchtte Engeland om zijn laatste jaren in Frankrijk te slijten.  Armoede en een tanende gezondheid tekenden die levensperiode waarop ook de film focust.

Gustave maakte een aantal draaidagen mee, en dat was een prachtervaring voor de jonge Maneblusser, die er enthousiast over vertelt...

(foto's: Jan Smets)

Vandaag ging de langverwachte film 'Stapelgek van M' in Lamot in première!  De rode loper werd uitgerold voor deze feelgood-movie in een regie van Mechelaar Pita Saïd - Aghassaiy.  Het werd een enorm succes!  Twee maal zat de aula vol - en dat betekent dat al 600 Maneblussers de prent bekeken

(foto's: Jan Smets)

Eindelijk is het bijna zover: de fim 'Stapelgek van M' is bijna ingeblikt.  Zondag worden de laatste scènes ingeblikt.  Saïd 'Pita' Aghassaiy, het creatieve brein achter deze film voor en over Mechelaars, zegt een tikkeltje spijt te hebben dat het afgelopen is.  Hij leerde zijn geboortestad tijdens het maken van de film nog beter kennen en waarderen.  Pita had het idee voor deze film al in 2006, maar nu is het er uiteindelijk van gekomen.  Na enkele tegenslagen bij de opnames is alles nu zowat rond zodat de film in première kan gaan op 29 oktober in Lamot.  En daar wordt door heel wat Mechelaars reikhalzend naar uitgekeken.  Enorm veel bekende en minder bekende Maneblussers hebben een rolletje in de film: van burgemeester Bart Somers, tot de Assyrische gemeenschap en de outlaws...  'Stapelgek van M' toont een stad in al zijn diversiteit.  De film wil alle Mechelaars verbinden.

https://www.youtube.com/watch?v=T_YIpUfJ7bE&feature=youtu.be

Met dank aan Bert Vannoten van TV-Mechelen voor het maken van dit filmpje over mijn boek.  Eveneens mijn dank aan interviewer Frans De Wachter.

(klik om het te bekijken op bovenstaande link)

(foto: Jan Smets)

Het lijkt wel of we hier gezellig aan een Venetiaans kanaaltje zitten.  Maar niks is minder waar.  Vergeet het gedobber van deze gondel in de laguna van de Dogenstad.  Met Bert Vannoten heb ik het over heel wat noordelijker gelegen watertjes: ons Mechels rivierengebied.  En dat is misschien éven boeiend!  Want we beseffen het soms té weinig: onze stad is omringd door mooie en waardevolle natuurgebieden.  We maken er vaak een bocht rond, en we kennen ze niet altijd even goed. Voor Bert is dat helemaal anders.  Hij  kent het Mechels Broek als zijn broekzak.  Als meer dan verdienstelijk amateurkineast maakte hij reeds in 1992 een film over dit uitzonderlijke gebied.  De casette van toen is grijsgedraaid bij Natuurpunt.  'Kapotgespeeld' noemt hij het zelf.  Maar wat hij nu gefilmd heeft is helemaal topklasse.  Bert die nooit tevreden is met half werk heeft de lat weer bijzonder hoog gelegd.  Bijna twee jaar lang filmde hij in de natuurgebieden die Mechelen omringen.  Het Mechelse rivierenland toont zich op z'n mooist - in vier seizoenen - in een prachtige film van zowat 12 minuten.  Diegenen die het resultaat al konden bekijken, zijn laaiend enthousiast...  En ook Bert zélf kijkt tevreden terug op het afgewerkte product...

(foto's:J.Smets-W.Verworst)

Willy Verworst is niet aan zijn proefstuk toe.  De nu bijna 70-jarige Heffenaar is méér dan een verdienstelijk amateur-cineast, en doorzwom al heel wat watertjes op filmgebied.  Vorig jaar kwam 'Lisa' uit - een oorlogsfilm, die hij samen met zijn collega's van het productiehuis - 'M.A.F.I.A.' (Mechelse Amateurfilmers In Actie) - draaide.  Dit productiehuis werd door hem, Hedwig D'Huyvetter, Johan Leemans, en Fred Lamon  opgericht. Vorige week ging een gloednieuwe kortfilm in prémière.   Al de aanwezigen in 'het écht Mechels theater' waren bijzonder enthousiast over het product.  Nu wil men 'Het Spook van 't Zennegat' (want dat is de titel van de fim) graag op zoveel mogelijke Mechelse locaties vertonen. De film is gedraaid in de omgeving van het Zennegat en het Broek van Blaasveld, en vertelt een bloedstollend verhaal.  Haast de volledige cast bestaat uit acteurs van het Mechelse theatergezelschap.  Met de film keren we terug naar de jaren dertig van vorige eeuw...

(foto's: Jan Smets)

Amper 15 jaar is hij - maar hij weet perfect wat hij wil worden later.   Rédouan is een jonge, toffe kerel met een droom, en voor die droom wil hij volop gaan.  Ooit hoopt hij een succesvol filmregisseur te worden.  'Een jongensdroom' kan je meewarig denken.  En toch geloof ik hem.  Hij spreekt met kennis van zaken, maar vooral met enthousiasme.  Overtuigend.  Hij heeft m'n sympathie.  Jonge mensen als Rédouan verdienen het om even in de kijker te staan.  Daarom dus krijgt hij vandaag van mij zijn stekje op Mechelenblogt.  Rédouan Muyldermans maakte heel onlangs een bijzonder mooi filmpje waarin hij Mechelen ten tonele voert: kort, maar vloeiend, estetisch en technisch knap in mekaar gebokst!

(foto's: Jan Smets)

De laatste tijd valt er héél wat te beleven in 'de put' van Busleyden.  De proef-tentoonstelling 'Uw toren is niet af' is sowieso het bekijken overwaard, en geeft een voorsmaakje van hoe het defenitief afgewerkte stadsmuseum er zou kunnen uitzien in de toekomst.   Maar het is niet louter een 'kijkstuk'.  Het is véél meer.  De Maneblusser kan zélf participeren.  En...: je kan er workshops meemaken, lezingen bijwonen... Zondag wordt het weer over een andere boeg gegooid.  Wie belangstelling heeft in oude en iets minder oude  filmpjes over onze stad (en dat zijn er beslist niet weinigen), moet zondagnamiddag om 15 uur zeker afzakken naar Busleyden.  Twee uur kijkplezier gegarandeerd!   Wie me hiervoor enthousiast probeert te overtuigen is Guido De Coninck, voorzitter van Mecina, de Mechelse Ciné-en Videoclub die onlangs haar 65ste verjaardag vierde...