(foto's: Jan Smets.  li: Dirk Vander Eecken. re: Niels Donckers)

Dit seizoen ligt de focus van het Cultuurcentrum op fotografie.  Zo verwelkomde men onlangs topfotograaf Tim Dirven met de beklijvende expo 'Karkas'.  Opnieuw worden de schijnwerpers gericht op het werk van een andere Vlaamse grote naam in de wereld van de fotografie: Niels Donckers.  Vanavond werd zijn tentoonstelling 'Selected Works 1992-2017' geopend in De Garage.  Zijn werk gaat er in 'dialoog' met de wel heel aparte 'schilderijen' van Dirk Vander Eecken.  Bij het eerder recente werk van deze kunstenaar komt echter geen penseel of borstel aan te pas...  Verrassend. 'Disconditions' is een expo die je aandacht verdient!  Loop zeker eens binnen in deze galerie Onder den Toren...  Je krijgt hiervoor de kans tot en met vier maart.

(foto's: Jan Smets)

De tentoonstelling loopt nu al een paar weken.  Maar wees gerust: je kan hem nog steeds bezoeken tot 8 oktober.  En dat moet je beslist doen!  Het is een ommetje méér dan waard.  Ik ben altijd al geboeid geweest door het kunstambacht en heb grote bewondering voor de vakkennis en de creativiteit die je daar kan waarnemen.  Eén van die kunstambachten die in Mechelen wordt beoefend is juweelkunst.  In het IKA aan de Veemarkt  kan je hiervoor ook een opleiding volgen.  Vijf instituten uit het Vlaamse land hebben nu de handen in mekaar geslagen om een gezamelijke expo in mekaar te boksen waarbij ze de toeschouwer willen verbazen met de fraaiste resultaten van hedendaags sieraadontwerp.  Onder de titel 'Common Ground' toont men in 'de put van Busleyden' ronduit schitterende juwelen - heel uniek van vormgeving, gebruik van materialen en uitstraling...  Je kan de tentoonstelling elke donderdag van 17 uur tot 21 uur bezoeken, en op vrijdag, zaterdag en zondag van 11uur tot 18 uur.  Inkom is gratis.  Waarop wacht je?

  (foto's: J.Smets)

Het Cultuurcentrum lijkt wel een gonzende bijenkorf...  Sjarabang organiseert er weerom haar Kunstenfestival voor personen met een beperking.  Je komt er oren en ogen tekort.  Aanstekelijk en hartverwarmend om dit alles gade te slaan.  Maar ook in de tentoonstellingszalen boven is het alle hens aan dek.  Samuel Vanderveken, de kunstenaar met Mechelse roots die momenteel in Molenbeek woont en werkt, is er met een hele ploeg aan de slag om de meer dan twee maand lopende tentoonstelling 'Bright' op te bouwen.  Op 24 maart wordt deze geopend met een vernissage, en op 4 juni wordt er een punt gezet achter deze groepsexpo die wel héél veelbelovend is.  Er wordt getimmerd en geverfd... Samuel hangt ondertussen al enkele grote kleurrijke werken op.  En daar komt wel wat paswerk bij zien.

Toch heeft hij tijd om even enthousiast het project aan mij voor te stellen.  Samuel is geen onbekende in Mechelse artistieke middens.  In het verleden realiseerde hij al enkele projecten voor D.A.R.T. en een knappe muurschildering van zijn hand is te zien in de Varkensstraat...  Ook ver buiten deze stadsgrenzen heeft Samuel al langer zijn sporen verdiend...

  (foto's: Jan Smets)

De titel is onleend aan Paul Klee, maar verwoordt wonderwel het opzet van deze bijzondere tentoonstelling waarbij Studio Borgerstein in september mee naar buiten treedt.  En dat laatste mag je erg letterlijk nemen.  De Studio zal zowat 100 kunstwerken tonen in etalages van Hanswijkstraat, Graaf Van Egmontstraat, OLV-straat en Vijfhoek.

De Studio is een vijftal jaar geleden ontstaan binnen de werking van vzw Borgerstein die toch wel stevige banden met Mechelen heeft.  Ze is dan ook immers nét buiten de stadsgrenzen, aan het IJzerenveld in Sint-Katelijne-Waver, gelegen.  Studio Borgerstein is een artistiek atelier waar mensen met een verstandelijke beperking kunstenaar zijn.  In het atelier ontwikkelen ze, onder begeleiding, hun eigen beeldtaal en leren ze omgaan met verschillende materialen.

Om de twee jaar organiseert de Studio zélf een tentoonstelling, naast al de andere expo's waaraan men deelneemt in de eigen regio, maar ook ver daarbuiten.  Vorige keer werd een expo met 70 werken opgezet in het IKA aan de Veemarkt, en toen al wist het tentoongestelde aangenaam te verrassen door zijn kwalitatieve sterkte, creativiteit en authenticiteit.  Outsiderkunst werd lang als minderwaardig aanzien.  Onterecht.  En dat zal de tentoonstelling die in september doorgaat, en die vrij te bezoeken is langs een leuk wandelparcours ten volle bewijzen.  Ik had een toffe babbel met drie van de 16 kunstenaars die zullen deelnemen, en Jef, Palmer en Bianca vertellen met veel enthousiasme over hun werk...

(foto's: Jan Smets)

Vanavond ging met een gebruikelijke vernissage de gloednieuwe tentoonstelling 'Een Hollander in Mechelen' van start in het Hof van Busleyden.  's Morgens was ik al even langsgelopen in de in opbouw zijnde expo-ruimte, waar conservator Bart Stroobants en zijn medewerkers nog druk de laatste voorbereidselen troffen.  Het was er nog alle hens aan dek, en er hing een al even gebruikelijke 'spanning' in de lucht.

Ondanks het feit dat nog niet alles in orde was, was ik toch al erg onder de indruk van het concept én de originele scenografie.  De hele museumzaal is immers omgeturnd tot een gestilleerd stadsplan uit de periode dat onze stad behoorde tot het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden.  Duidelijk herken je het stadssilhouet en de overblijvende stadspoorten.  De expo bezoekend, voel je je als het ware een citytripper.  Gewapend met een zowel handige als compacte 'reisgids' kan je door de straten van de Dijlestad lopen.  Mechelen bekeken door een oranje bril - 200 jaar terug gekatapulteerd in de tijd - wandelen door een boeiende en wervelende periode: het kan vanaf nu tot en met 26 juli.  Schiet in je schoenen en jas, en vertrek samen met mij...

  (foto's: Jan Smets)

Nog maar een paar jaar geleden kwam ze voor het eerst voor het voetlicht: de jonge Mechelse kunstenares Shamisa Debroey.  Dat deze illustratrice talent te koop heeft, was van meetaf duidelijk.  Sinds haar debuut, de schitterende graphic novel 'Verdwaald' die hoge ogen gooide, heel wat persaandacht genoot, en een stevig waarderingscijfer kreeg van kunstkenners, is ze nooit helemaal weg geweest.  Enkele maanden geleden kreeg ze de vraag van stadskunstenaar Gijs Vanhee om mee te stappen in zijn project om een aantal muurschilderingen te maken in de binnenstad.  Voor Shamisa was dit weerom totaal iets anders: ze ging - enig onzeker bij aanvang - aan de slag.  Nu diende ze de veilige grenzen van het blad papier te verlaten en 'in 't groot' te werken.   Maar wie de muurschildering in het Mosselschelpstraatje al mocht bewonderen, is enthousiast.  Dat is Jo Cooymans van de nog nieuwe kunstgalerij SOUTMAN in de Adegemstraat misschien nog meer.  Het kunstwerk staat op 'zijn' muur -  op de hoek van beide straten.  Deze maand stelt Shamisa in deze galerij 'ouder' en nieuw werk tentoon.  Gisterenavond werd de expo geopend...

(foto's: Jan Smets)

In aanwezigheid van zo'n driehonderdtal Mechelaars,  Maneblussers actief in het culturele middenveld, beleidsmakers en andere genodigden, mochten burgemeester Bart Somers en schepen Frank Nobels (in één van zijn allerlaatste officiële taken als schepen) het lintje doorknippen van de try-out-expositie 'Uw toren is niet af', waarover ik hier al een paar dagen eerder iets schreef.  www.mechelenblogt.be/2014/11/museum-testfase-doet-uitkijken-naar-nieuwe-...   Het werd een feestelijke opening van een tentoonstelling die al laat proeven van wat het nieuwe stadsmuseum ooit zou kunnen worden... 

(foto's: Jan Smets)

Of hij doelde op het ontbreken van spits of leuzze, of dat de uitspraak eerder symbolisch moet opgevat worden laat ik in het midden.  Feit is dat de woorden die Paus Johannes Paulus II in 1985 uitsprak in onze stad in het collectieve geheugen van de Maneblusser staan gegrift.  "Uw toren is niet af".  Deze legendarische woorden zijn nu opgepikt als titel voor een proefexpo in de ondergrondse ruimte van Busleyden.  In 2018 zal het volledig vernieuwde stadsmuseum zijn deuren openen.  Mechelen kijkt er naar uit.  Er is al veelvuldig en grondig nagedacht hoe dit nieuwe museum er moet uitzien.  Met tal van Mechelaars is er al een flink traject afgelegd. en werd al duchtig gebrainstormd.  Want een stadsmuseum anno 2018 mag niet langer een muffe verzameling van erfstukken zijn, die te pronk worden gezet zonder meer.  Het moet méér zijn.  Het boeiende verhaal van de stad moet er te lezen zijn; het moet aanzetten tot nadenken, tot dialogeren...  Met een creatieve 'uittest-expo' die op 2 december van start gaat, en zal lopen tot en met 2 maart, wordt al een tipje van de sluier gelicht hoe het mogelijke nieuwe Busleyden er zou kunnen uitzien.  Met één ticketje van 8 euro kan je gedurende de hele periode wanneer je maar wil binnenstappen, want er zal telkens wat anders te zien zijn op deze tentoonstelling-in-beweging.  En dat is razend boeiend.  Gisteren kon ik al een kijkje nemen in de ruimte.  En het moet gezegd: het oogt allemaal fraai, modern en uitnodigend.  Maar niet alleen de creatieve uitwerking is erg geslaagd: de inhoud is dat zéker. 

Vandaag, zondag 27 juli, opende in pop-up gallerij 'Witte Rook' in de Onze-Lieve-Vrouwestraat een expo rond muraliste Milu Correch, één van de genodigden van Gijs Vanhee's 'Mechelen Muurt'-project.

De Argentijnse muraliste werkt aan een muurschildering in de De Langhestraat. Zolang de werkzaamheden duren, loopt ook de expo. Mechelen Blogt ging op de eerste dag van de expo alvast een kijkje nemen en had een fijne babbel met Milu Correch.

(foto's: Jan Smets)

De tentoonstelling loopt al een poosje - van 30 november om precies te zijn.  In het Hof van Busleyden kan je deze unieke expo beleven.  'Serendipity' of ' De kunst van het onverwachte' is niet alleen een streling voor het oog, maar ook voor het oor.  In een gelaagd vormexperiment tonen twee Mechelaars van de hedendaagse kunstscène het beste van hun kunnen.  Ik zakte ook 'in de put' van Busleyden af om te kunnen ervaren wat beloofd werd.  En het moet gezegd: verrassend was het alleszins.  Boeiend ook.  Beniti Cornelis is dan ook een beeldend kunstenaar wiens werk me weet te raken.  Toch moet ik aanstippen - maar dit is een louter persoonlijke opmerking - dat ik de gigantische ruimte té 'ruim' en té leeg vond.  Buiten de werken aan de muren en een aftandse sofa was de exporuimte akelig sober.  Ik was bovendien de enige toeschouwer, naast de suppoost die geduldig rondjes draaide terwijl ik rondkeek...  Gelukkig was er de muziek van Jazzmuzikant Frank Vaganée die het vacuüm opvulde met meeslepende en sfeervolle klanken.  Al bij al een gedurfde scenografie.  Je hebt nog tot 26 januari de kans om de expo te bezoeken...

“Beelden spreken. Schilderen is verhalen vertellen. Zo was het al bij de Vlaamse Primitieven. Ik maak de verhalen maar het is aan de bezoeker om een eigen invulling te geven. En toch is er een thema: lijnen. Wat je ook doet of probeert, je loopt uiteindelijk steeds binnen de lijnen...”.

Aan het woord is  Luk De Caluwé, Sinds vandaag exposeert de beeldend kunstenaar met  ‘Over De Lijnen’ in het Maurus Moreelshuis. Lijnen zijn ook treffend aanwezig in de werken van de kunstenaar: mensen die in een bepaalde richting lopen, geleid, door lichten en lijnen of alwetende verlichte gidsen...

Zaterdag 14 september start het nieuwe cultuurseizoen bij kunstencentrum Moonbeat. Terugblikkend op de succesvolle voorbij seizoenen sinds de oprichting in 2011 pakt het Mechelse kunstencentrum opnieuw uit met een erg gevarieerde en evenwichtige affiche voor jong en oud. Er staat Stand-up comedy, theater en muziek op het programma. De muziekoptredens gaan telkens gepaard met een expo van een beeldend kunstenaar.

Behalve gastproducties programmeert Moonbeat ook een aantal eigen producties. Met een eigenzinnig en gevarieerde programmatie wil het kunstencentrum de toeschouwers behalve goede optredens memorabele momenten bezorgen. "De mensen moeten genieten!", zo luidt het.  Een mooie ambitie. We overlopen het aanbod...

(foto's: Jan Smets)

Ik was nooit een grote fan van kunstschilder Prosper De Troyer.  Waarom?  weet ik veel.  Ik had géén affiniteit met zijn werk.  Het kan heiligschennend klinken als opener van een artikel over hem.  Tja.  Toch moet ik zeggen dat de expo in Lamot die nu van start is gegaan, me toch nét een veelzijdiger beeld geeft: een welgekomen aanvulling op mijn gebrekkige kennis van het werk van De Troyer - in zoverre dat ik toch heel wat meer waardering krijg voor zijn artistiek talent.  Niet élke stijlperiode weet ik even erg  te smaken.  Maar toch krijgt Prosper 'eerherstel' in mijn ogen.  'Prosper De Troyer. Schilder in beweging' is een knap opgezette expo die de Mechelse kunstenaar en eigenzinnige modernist alle eer aandoet.  Kleinzoon, TV-icoon Mark Uytterhoeven haalt herinneringen op aan zijn beroemde grootvader...

(foto's: Jan Smets)

Mechelen bulkt van jong artistiek talent.  Dat weet ik al langer, en die wetenschap werd de laatste dagen nog sterk bevestigd.  Het is fijn om vast te stellen dat dit talent in deze stad ook de nodige kansen krijgt.  Eén van die namen die steeds terugkeert is Samuel Vanderveken van vzw Opa Malyn.  Zijn eigen-zinnige creaties weten al geruime tijd vele kunstkenners te boeien.  Samuel heeft een jaartje in het voormalige Oostduitse Leipzig verbleven waar hij aan de slag was met een internationaal kunstproject.  Hij leerde er vele jonge kunstenaars uit de gehele wereld kennen, en ...toen rijpte bij hem het idee om een aantal van die gemaakte vrienden uit te nodigen in Mechelen.  Gek idee?  Toch niet voor Samuel.  Hij is er in geslaagd ook.  En vandaag vertoeven in onze Maneblussersstad dertien kunstenaars uit de vier windstreken, die samen een expositie opzetten in de voormalige winkelruimte van De Monte op de Korenmarkt...

Samen met de start van de Paasvakantie, gaat bij Speelgoedmuseum Mechelen een nieuwe tentoonstelling van start: ‘Van poeslief tot beresterk’. De knuffel was en is vaak de beste vriend én ultieme troost van elk kind. Wie sliep er niet met een teddybeer of andere dierbare knuffel? En wat was afscheidnemen, eens ouder, soms nog moeilijk. Herkenbaar? Ja, dat kan!  Vanaf 30 maart kun je tal van speelgoeddieren komen bewonderen in het Speelgoedmuseum en ja dan neen herinneringen ophalen.