op 8 december heeft weer het offerfeest plaats, dit jaar echter is er omwille van een aantal factoren een tekort aan schaapjes.
Wie niet rap is is gezien luidt het.


Die dag zullen weer een aantal diertjes het leven laten ter ere van Allah.

U kent ze wel : De Dieren in Nesten op één (VRT). Iedereen smelt weg bij het zien van het wel en wee van de dieren, die hun huisadres hebben in Planckendael. En tevens krijgen we een blik achter de schermen waar, naast al die beestjes, ook mensen werken, want iemand moet nu eenmaal de boel proper houden en de beestjes voederen. Enfin, een reeks die die meesten van ons vermoedelijk wel kan bekoren. En daar hoort nu eenmaal een uniform bij, of de betere werkkledij, om de job naar behoren uit te voeren en om het onderscheid te maken tussen bezoekers en verzorgers.

Zondag 3 augustus, 14.00 uur. Ik rijd met enkele dappere vrienden fietsers over Heffen, Klein-Willebroek, Walem, naar Duffel en Lier.

Op zich is dat geen groot nieuws natuurlijk. Maar bij het verlaten van Mechelen aan de linkeroever, net voorbij het Keerdok, keek ik naar het Dijlewater en leek ik wel iets te zien opduiken. Hmmm. Nog eens kijken. Een zeehond ? Hm. Neen, dat kan niet. Even mijn makkers raadplegen. Verdorie niets meer te zien. Enfin, we rijden voort en er wordt wat smalend over gelachen.

Maar wat blijkt ?

Dag beste lezer,

ik hoop dat ik U weer éven nieuwsgierig heb gemaakt.
Néén,  ik ben geen papa geworden;
Leeftijdsgewijs zou dat een late roeping zijn ;-).
Maar toch: ik voel me een beetje 'peter'.

Er zijn zoveel kleine dingen in onze stad, dingen waaraan we dikwijls voorbij gaan.
Vanochtend heb ik de tijd genomen om een paar piepjonge (en dat mag U letterlijk nemen)
mechelaars te volgen bij hun eerste stapjes en vleugelklapjes in onze stad.

Vele jaren geleden toen ik nog jong was stond de meimaand gelijk aan meikevermaand.
We gingen in het weggetje naast onze thuis in de beukenhaag eens schudden en vonden onmiddellijk enkele prachtexemplaren vallend op de grond.