(foto's: J.Smets. Wijlen Bodo Vandevoorde legt gedenksteen aan Herten Aas)

De laatste jaren van zijn leven woonde de bekende en eigen-zinnige Mechelse cafébaas enkunstenaar Frans Croes in die al even eigen-zinnige en charmante negorij tussen vaart, Zenne en Dijle: het Zennegat.  In deze uithoek van Battel had hij zijn atelier en wijdde hij zich helemaal aan de kunst.  Ook tal van kunstenaars heeft hij hier opgeleid. 

'Paps Kabouter' - zoals Frans Croes genoemd werd, is een Mechelse legende.  Een icoon uit de hippieperiode van onze Dijlestad.  Noem hem gerust een cultfiguur.

Tien jaar geleden overleed hij.  Op 19 maart.  En dit feit mocht best herdacht worden vond men.  Dat vertelt me Marc Van Camp...

(foto boven: Jan Smets)

Gisterenavond zag ik hem nog getuigen in het eerste deel van de zesdelige CANVAS-reeks 'De Kinderen van de Kolonie' (overigens onder eindredactie van de onvolprezen Mechelse historicus Geert Clerbout!).  Vandaag ontmoet ik hem in 't Ankertje aan de Dijle voor een lange babbel.  Kan ook moeilijk anders: Etienne Mylemans is een bijzonder boeiend  verteller met een ongelooflijk rijke schat aan verhalen.  Wellicht is hij wel dé beste archivaris van een tijdperk dat voorgoed voorbij is, en waar den Herten Aas en aanverwante geschiedenissen een hoofdrol in hebben.  De hippie van ooit is hij al lang niet meer.  Maar deze, naar eigen zeggen, bijzonder creatieve periode heeft hem gemaakt tot de mens die hij nu nog altijd is.  De vorm is gewijzigd.  Etienne mag straks 74 kaarsjes uitblazen.  Toch kijkt hij nog alle dag met verwondering naar alles om zich heen.  Het vroegere enthousiasme is gebleven.  Cynisch is hij nooit geworden - ondanks de tegenslagen die hij in het leven moest incasseren.  Zelf noemt hij zich een pessimistische optimist.  Als groene jongen ziet hij hoe onze planeet naar de verdoemenis dreigt te gaan door de wijze waarop wij met ons milieu omgaan.. De verontwaardiging hierom is groot. Daar ageert hij ook tegen.  Anderzijds laat dit alles zijn levenslust niet bederven.  Hij houdt van het leven en de mensen.  Etienne is en blijft een gevoelsmens.  Zijn jeugdjaren verbleef hij in Kongo, hij was Kabouter van het eerste uur, hij reisde maandenlang door nu als onveilig betitelde landen, maakte meubels voor het Hof in Saoedi-Arabië, beklom de stellingen van Sint-Romboutstoren aan de buitenzijde, leefde in commune en was milieu-activist toen de goegemeente daar nog echt niet mee bezig was.  Hij was en deed dit allemaal.  Zijn leven is één avonturenroman.  Misschien moet hij dat boek ooit wel schrijven waarop velen bij hem aandringen...  Vandaag mag ik even meesurfen op zijn herinneringen...

  (foto's: Jan Smets)

Heel onlangs ben ik de gelukkige bezitter geworden van een bijzonder kunstwerkje: een ets uit 1972, van niet minder dan de legendarische Ferre Grignard.  Misschien zegt zijn naam de jongste generaties weinig of niks, maar Ferre die in 1982 overleed op de leeftijd van 43 jaar, was wel een iconisch figuur.  Vooreerst was hij een briljant muzikant.  Maar daarnaast was hij een 'typisch product van zijn tijd': een zachte anarchist, tragisch, veelzijdig... , rebel én genie.  Niet alleen op muzikaal gebied was hij spraakmakend, maar ook als beeldend kunstenaar had hij overduidelijk talent.  Dit facet bleef lang wat onderbelicht.  Maar daarover zo dadelijk meer...

Wat het werkje dat ik in handen kreeg voor mij wel een meerwaarde geeft is de handgeschreven boodschap op de achterkant.  Ferre Grignard richt de boodschap aan...jawel: Frans Croes: Mechelse evenknie - al even erg product van zijn tijd - kabouter en artistiekeling, én kroegbaas van den 'Herten Aas' aan de Haverwerf.  Ferre kwam er al eens meer over de drempel.  Het was daar aan de Dijle dan ook een laboratorium voor kunstenaars, dichters, muzikanten, trotskisten, alternatievelingen, provo's, hippies en wereldverbeteraars.  Een bont allegaartje.  En Croes stond er achter de tapkast.  Ook die andere bekende Mechelaar, dichter Herman De Coninck kwam er vaak. Hij betitelde Frans Croes als de 'Godfather van de Mechelse subcultuur'.  Geen wonder dat Ferre Grignard het goed met Croes vinden kon.  Op de achterzijde van de ets schrijft hij: 'Harte-Aas-lijk gefeliciteerd Frans!'