(foto's: Jan Smets)

Het is traditie dat na elke Hanswijkcavalcade een gedenkboek wordt uitgegeven.  Het oudste dat hier bij mij op de boekenplank staat, dateert uit 1888, en heeft nog geen foto's, maar wel mooie, nogal fantasierijke steendrukken.  Sinds die Cavalcade is er wel al wat water door de Dijle gevloeid.  Elk boek is een product van de tijdsgeest.  Nu is het boek van de laatste editie van de eens om de 25 jaar uitgaande Cavalcade van de drukpers gerold.  Het is een fraai werk geworden met tal van foto's van het processiegedeelte en de Ommegang die er op volgde.  Ook al de namen van deelnemers en medewerkers staan er in vermeld.  Als ik Frieda Van Vaeck - al jarenlang coördinator van de Hanswijkprocessie - ontmoet in een vergaderruimte van het Aartsbisschoppelijk Paleis, oogt ze opvallend ontspannen.  Dit was wel wat anders in de volle voorbereidingstijd van de Cavalcade.  Het voorbereiden en coördineren van dit massaspektakel is dan ook een huzarenwerk.  Na twee geslaagde en gesmaakte uitgangen was het dan ook hoog tijd om uit te blazen.  Dat heeft ze dan ook even gedaan.  Alhoewel...  Op 18 mei gaat immers weer een Hanswijkprocessie uit, en da's amper een achttal maanden na de jublileumeditie.  En..toch moest er dan nog tijd worden gevonden om dit gedenkboek -  samen met kanunnik Etienne Van Billoen, samen te stellen...

  (foto's: Jan Smets)

Ik kwam heel onlangs in het bezit van de gedenkboeken van de Hanswijkcavalcade van 1938, 1913 én 1888!  Het maakte me zo blij als een klein kind.  Gek is het dat in mijn verzameling nu alleen die van 1963 ontbreekt - de op twee na recentste Cavalcade.  Daar ben ik nog naarstig naar op zoek.  Maar goed.  Wie zoekt zal ooit wel eens vinden zeker?  Trouwens: beeldmateriaal van deze Cavalcade van 50 jaar geleden lijkt moeilijker te vinden dan van de vorige, oudere uitgaven. (of ligt dit aan mij?).  De gedenkboek van 1888 bevat nog géén foto's, maar wel steendrukken, waarvan hierboven eentje is toegevoegd.  Toen ik het boek van 1913 opensloeg, dwarrelde daar een klein, sterk vergeeld krantenknipsel uit...

(foto's:  Goedele Smets en Annemie Verreydt)

Het is weer rustig in de stad.  De tribunes zijn leeg - Intermezzo tussen wat was en wat komen zal.  De stad praat na over het gebeuren, en wacht op het orgelpunt.  Ik zit met Tom Kestens op een terras op de IJzerenleen.  We praten over de Cavalcade en de mythe die er rond hangt, en over dat 'Mechelen-gevoel', over traditie en erfgoed, over nostalgie en soldidariteit, over de kracht van vrijwilligerswerk en verbondenheid...  Eén van m'n dochters die afstevent naar 'midden de twintig', had me Cavalcadeheld genoemd met een zweem van milde spot, vaderliefde en fierheid in haar stem,  Palmenzwaaiend was deze pseudo-Jeruzalemmer haar voorbijgeschreden op de Veemarkt - in een bijbels tenue van overjaarse woestijnbewoner.  Tom lacht.  Hij begrijpt het.  "Moet je dit horen...", zegt hij me - en hij haalt zijn laptop boven.  "Ik heb een tekstje gepleegd...".  Hij begint te lezen, en er is zoveel herkenbaardheid...  Dat is het! Daarom doen we het:  Hossana Filio David of zeemansliederen zingend op het Schip van Oorlog, - in de voetstappen van vele generaties Mechelaars voor ons...

Naar aanleiding van de cavalcade heb ik op "you tube" de woorden "cavalcade" en "mechelen" ingetikt.

En onder andere hier een zeer merkwaardige film over Mechelen van 18 minuten die ik jullie niet wil onthouden.

(foto's: Jan Smets)

De liefde voor een stad kan ver gaan.  Om hun trots op dit mooie Mechelen uit te dragen hebben twee Maneblussers een uiterst knappe postkaartenreeks uitgegeven, die nu vers van de pers gerold is.  Vroeger was het traditie om bij elke Cavalcade een gloednieuwe serie uit te brengen.  En om dit gebruik een hedendaagse toets te geven, gingen Pieterjan Franck (27) en Sven Van Haezendonck (36) aan de slag.  Het resultaat is een reeks van twintig kaarten, die nu al te koop wordt aangeboden bij UIT, in 'Het Mechels Souvenierke' aan de Steenweg, in boekhandel Salvator in de Befferstraat, en in tabakshop Sint-Pieter aan de Veemarkt...

(foto's: Jan Smets)

Van 'de Zingende Engelen' tot de dansende Reuzen: op alle fronten van de Cavalcade wordt duchtig gerepeteerd.  Alle hens aan dek!  De laatste weken gaan in.  De klok op de Grote Markt tikt de uren en minuten weg.  De voorbije maanden heb ik regelmatig verslag gebracht van al waar die ontelbare beroepsmensen en vrijwilligers mee bezig zijn.  Vandaag breng ik een drieledige reportage.  Ik bezoek het naai-atelier van Maria Resseler die de touwtjes stevig in de hand heeft;  Met wagenontwerper Stef Ringoot werp ik een goedkeurend oog op het voorlopige resultaat, en ik ontmoet 'Rumoldus' en 'Gummarus' die zich volledig in hun rol proberen in te leven...

 (foto's: Jan Smets  -  ontwerptekening en Paul met poppen in de maak...)

Hij is de jongste telg van een heuse dynastie - om het in de sfeer van deze dagen te houden.  De familie Contryn maakte dat poppenspel en Mechelen in één naam worden vernoemd.  Paul die van het bouwjaar 1961 is, heeft het een dimensie méér gegeven.  De Maan staat voor uiterst kwalitatief hoogstaand figurentheater.  Twee dagen was ik te gast in het atelier van Paul in de Minderbroederskerk, waar hij samen met een paar medewerkers aan de slag is.  Paul legt voor zichzelf de lat hoog.  De creatieve duizendpoot die hij is, kan zijn scheppingsdrang kwijt in niet weinig realisaties voor de Cavalcade.  Draak, eenhoorn en walvis - de verdwenen onderdelen van de Ommegang -  krijgen nieuw leven door de kunstenaarshanden van Paul.  Maar ook voor het eerste deel van de Hanswijkcavalcade - het historisch-religieuze deel - heeft hij verrassende dingen op stapel staan...  Geboeid volg ik het proces van denken en doen, en sta ik in bewondering voor de fantasie en professionaliteit van Paul Contryn...

't Is momenteel een drukte van jewelste bij de voorbereidingen voor de nu snel naderende Cavalcade en Ommegang.  Ook de reuzenfamilie en met name haar dragers maken zich stilaan klaar voor de historische tweedaagse, op de zondagen 25 augustus en 1 september. Terwijl de reuzenkinderen Janneke, Mieke, Klaeske, Amir en Noa samen met hun dragers de pasjes instuderen voor een heuse Reuzendans, vond gisteravond aan een loods naast de Nekkerhal - een beetje stiekem, dat wel - de eerste oefening plaats voor de dragers van de 'volwassen' reuzen en het Ros Beiaard.  Reus-op-rust Opsinjoor gaf present om het rondwandelen met zo'n gigant op je schouders eens aan de lijve te kunnen ondervinden...

  (foto's: Jan Smets)

Moeder Sürreya straalt terwijl haar zoontjes onder het spervuur van fotografen naar de woorden van de burgemeester luisteren...  Ze is bijzonder trots dat haar kinderen zijn uitverkozen om deze zomer twee maal het Ros Beiaard  te mogen berijden tijdens de Hanswijkcavalcade.  Het Ros is één van de meest tot de verbeelding sprekende onderdelen van de historische Ommegang van onze stad.  Het is dan ook een grote eer dat Michel (15j), Jacob (12 j), Samuel (8 j) en Lucas (6j) Adikti te beurt valt.  De vier maken deel uit van de Assyrische gemeenschap van onze stad. 

(foto's: Jan Smets.  Onderaan Thomas Van Loo van JVL)

Wie niet weet dat binnenkort de Cavalcade door de Mechelse straten zal trekken, woont zeker op een andere planeet....  In de laatste rechte lijn naar dit grootse evenement, wordt er hard gewerkt op vele fronten.  Héél hard gewerkt.  Zo kon ik één van de vorige dagen een kijkje nemen in een loods in naburige gemeente Sint-Katelijne-Waver, waar de praalwagens voor de Hanswijkcavalcade worden gebouwd...

(foto's: Jan Smets)

Ik hoop uit heel mijn hart dat ik er met deze Cavalcade bij kan zijn....

...zegt ze heel nadrukkelijk.  Joanna Devos wil geen toeschouwer zijn, maar als figurant meedoen.  Op zich is dit niet zo'n opmerkelijk nieuws.  Maar als ik zeg dat deze dame 93 jaar is, dan klinkt dit verhaal al heel anders...

(foto's: Jan Smets -  De belangrijkste partners in het Cavalcade-gebeuren...)

Enkele maanden scheiden ons nog van de Cavalcade, en laat ons hopen dat al het hemelnat dan al naar beneden gekomen is, en dat deze unieke optocht mag schitteren in de zomerzon.  Tijd om de koppen bij mekaar te steken, en de stand van zaken uit de doeken te doen voor de Mechelaars die nu al reikhalzend uitkijken naar hét topevenement van het jaar!  In de kolommenzaal verzamelden zich al de partners zich voor de pers...

  (foto's: Jan Smets)

Het gaat allemaal om het 'Mechelen-gevoel'.  Als Mechelaars mogen we wat meer chauvinistisch zijn, en mag de Cavalcade ons niet onberoerd laten.  Het is een stukje eigenheid van ons erfgoed dat we niet verloren mogen laten gaan en dat we moeten koesteren...

 Als er één iemand dat 'Mechelengevoel' belichaamt is het wel Jean Aerts, de gedreven voorzitter van het 'Koninklijk Verbond der Mechelse Geburenkringen'.  Op deze veel te koude en natte dag zit ik met hem bij Muske Pitter in de Hanswijkstraat - het kleinste hotelletje van de stad - vlak over de ingang van de basiliek.  Binnen enkele maanden gaat de Hanswijkcavalcade uit, en met een bevlaggingsactie wil men dit evenement ondersteunen...

(foto's: Jan Smets)

Nogmaals 'dat Ros' zal je denken... Inderdaad.  Vandaag werd de pers (en bij uitbreiding Mechelenblogt)  door de project-en communicatiecoördinatoren van de Ommegang uitgenodigd voor een leuke foto-en infoshoot rond het Viergebroederspaard.  Het Ros zal in de Ommegang gedragen (!) worden door vertegenwoordigers van de twee Mechelse voetbalploegen.  Een tof idee!  Jammer genoeg was de kleine 'happening'  enkel groen-wit gekleurd.  Om één of andere reden lukte het de spelers van KV-Mechelen niet om de gemaakte afspraak na te komen.  Als de lenzen op de spelers konden gericht worden om 16u30, was de rood-gele delegatie al vertrokken.... Buiten RTV visten pers en fotografen achter het net.  Maar goed: laat ons maar focussen op het schitterende idee van deze sportieve 'invulling' van dit Ommegang-onderdeel....  Hiervoor leg ik het oor te luisteren bij Michaël De Cock - artistiek leider van het Arsenaal, en als regisseur betrokken bij de Ommegang...

(foto's: Jan Smets en 'archief' familie De Jonckheere)

Het Ros staat voorlopig nog op stal.  Maar ik vraag of ze willen poseren voor het 'opgeworpen' Opsinjoorke - dat andere oer-populaire onderdeel van onze Mechelse Ommegang.  De vier broers De Jonckheere - bijeengetrommeld door Bart, de broer die ik voor dit artikeltje contacteerde, doen dit graag.  En zo staan ze dertien jaar na het gebeuren dat hen heel hun leven zal bijblijven, nog eens voor de schijnwerpers in deze Maneblussersstad.  Ze hebben een map bij, met zorgvuldig bijgehouden foto's en krantenknipsels.  Ik bekijk ze als we neerstrijken op het terras van de Ierse pub.  En dan luister ik naar hun verhaal.  In 2000 ging de Ommegang voor de laatste keer uit.  Sindsdien kwam het Ros Beiaard niet meer uit de stal.  Toen hij in 2000 uitging, was dit al zo'n beetje uniek.  Niet dat de Ommegang niet losgekoppeld van de Cavalcade kan uitgaan: het is toch eerder een uitzondering op de regel.  Maar voor de vijfhonderste verjaardag van 'ons' Kareltje - de illustere Keizer Karel V, mocht deze oude stoet als exclusief toemaatje door de Mechelse straten trekken