(foto's: Jan Smets)

Al vijf minuten voor het afgesproken uur staat ze op post voor de deur van haar woonst in de De Langhestraat.  Ze is duidelijk in haar nopjes, want hier heeft ze lang naar uitgekeken.  Het was haar beloofd toen ik haar levensverhaal optekende voor Mechelenblogt.  Ze vroeg me toen of ik ik geen zin had om met haar een 'toereke' te doen met 'die fiets' van stadsgids Peter Meuris.  Dat leek haar wel wat.  'Maar gaat uw madam noa ni jaloes zèn?', had ze nog voorzichtig geopperd.  'Moan madam' was niet jaloers en zo werd de overeenkomst beklonken.  Ondertussen liep er nog heel wat water door de Dijle, en in die tussentijd selecteerde ik ook haar verhaal voor opname in mijn boek 'Mechelen. Een stad vertelt'.  Daar is ze reuzetrots op, en ze vertelt het aan al haar bekenden.  "Op blz.114 sta ik!'" 

"Wilt ge me noa is heulpe mè m'n oerbellekes...  'k kroag ze ni goe in...".  Aan haar voordeur, wachtend op Peter, kwijt ik me van die opdracht en ook haar bijpassend halssnoertje mag ik even later aandoen.  Kwestie van mooi op de foto te staan.  Daar staat ze op.  Ze houdt van foto's, en in haar 'sjakos' zit ook een kleine camera.

Het voelt aan als de kriebelende spanning bij aanvang van een schoolreis.  Maar dan draait Peter met zijn gidsfiets haar straat in...  Het vraagt op deze bloedhete dag enig aanpassingsvermogen van hem.  Mechelen lijkt vandaag, op Maanrock-zaterdag,  een belegerde stad, en hij zal een alternatief aantrekkelijk parcours moeten zoeken.  De tocht is moeilijk; maar de gids is ervaren...  Marie-Louise Windels straalt.