(foto's: Jan Smets)

Het heeft méér met doorzettingsvermogen te maken dan met talent.  Met hard werken. Héél hard werken.  En ondernemingszin.  Dat is eigen aan onze familie: initiatief nemen en de zaken durven aanpakken.  Er voor gaan!  Talent wordt zo opgeklopt ...

Frank vertelt het zonder valse bescheidenheid.  Hij méént het.  Frank Vaganée mag dan een uiterst begaafd jazzmuzikant zijn, saxofonist, fluitist en artistiek leider bij het Brussels Jazz Orchestra én met een palmares om 'U' tegen te zeggen: hij blijft er nuchter bij.  Hij blijft de Mechelse volksjongen.  Zijn één jaar jongere broer Guido beaamt de uitspraak van Frank.  Ook hij heeft dat muzikale in zich, maar de laatste jaren kwam hij vooral in het nieuws als burgemeester van Bonheiden-Rijmenam...

Het heeft ook veel te maken met organisatorisch talent. En anderzijds moet je je grenzen kennen.  Wat je niet kan moet je kunnen doorgeven aan anderen.  Je moet talenten opsporen bij mensen en ze kansen geven. Je moet je medewerkers kunnen laten scoren.  Je moet weten wanneer je moet spreken of zwijgen en weten wanneer je moet doorduwen. Misschien zijn wij wel psychologen op alle niveau's...  De ploeg moet je op één lijn houden.

En dat doen en deden ze, de beide broers.  Elk op hun terrein.  Frank als bezieler van Het Brussels Jazz Orchestra en Guido de voorbije zes jaar als burgervader.  Ondanks het feit dat hij de meeste voorkeurstemmen wist binnen te rijven, moet hij nu de sjerp doorgeven.  Zo gaat dat wel vaker in het politieke spel.  Dat was even slikken, maar Guido is niet de man die bij de pakken blijft zitten.  Hij geeft zichzelf nu de ruimte en tijd om nieuwe dingen aan te pakken.

Ik zit lekker doorgezakt met de Vaganée-broers in de zetels van SAVA, waar we urenlang praten over hun jeugdjaren en werken.  In heel dat verhaal belanden we op onwaarschijnlijk veel plaatsen in en rond Mechelen.  "Ons vader was immers een 'Bohemer' "lachen ze...

Ze geraken er zo moeilijk uit, onze Vrienden van de Grote Politiek.  Blijkbaar zijn onze provincies te duur, te weinig efficiënt en eigenlijk niet (meer) nodig.  Er was het "probleem" met de naamgeving : provincie Antwerpen moest provincie Midden-Brabant gaan heten, maar dit was eigenlijk maar windowdressing (of was het een uitschuiver, een losse flodder of een giller-à-la-Geert-Hoste).  En lang daarvoor werd ook al eens de vraag gesteld om de provincies gewoon op te heffen, want alles gebeurt of wordt toch beslist op Vlaams (en Waals) niveau.

En enkele dagen geleden kwam er opnieuw een idee uit één of andere koker : laten we opnieuw fuseren.

DS : Liesbeth Homans - Deadline voor fusies heeft praktisch nut met oog op verkiezingen

Met de nodige mapjes en veelkleurige kaartjes werden de nieuwe fusies netjes gepresenteerd, met o.a. een uitbreiding van ons Mechelen.

Enkele dagen geleden stond volgend bericht op de website van DeRedactie.be : Kortrijk opent nieuw vlasmuseum “Texture”.

Een blik op het nieuwe vlasmuseum "Texture" in Kortrijk

In a nutshell geven ze, in de reportage, de lange geschiedenis weer van vlas en vlasbewerking, zowel in en om Kortrijk, maar ook in heel Zuidwest-Vlaanderen en de Leiestreek.  Tevens krijgen we een weergave van de economische impact op de mensen en de industrie.

En vlas blijft hip want niet enkele diende het bij de fabricatie van linnen.  Tegenwoordig is het natuurlijke product ook te vinden in bijv. surfplanken en blijkt het geluidswerend, wat goed is bij isolatie in huizen.

En dan vraag je jezelf af of eenzelfde industrie ook bestond in of rond Mechelen.  Want Mechelen is nu eenmaal gekend voor zijn... laken, kant en (gebiesde) stoelen.