Boek

Mechelen inspireerde Rita Goyens tot haar debuutroman 'Ferdinand'

met categorie:  

 

(foto's: Jan Smets)

Onze stad charmeert én fascineert haar.  Nochtans is Rita Goyens géén Mechelse.  Geboren in Waarloos woonde ze een tijdlang in Duffel voor ze nog later verhuisde naar Westerlo.  Maar Mechelen was wel de stad waar ze in haar jeugdjaren vaak kwam winkelen of uitging.  Een hele poos kwam ze minder op bezoek in onze stad.  Goeie herinneringen hebbend aan Mechelen was ze toch positief verrast toen ze Mechelen 'herontdekte'.

"De stad heeft werkelijk een metamorfose ondergaan.  Ze komt van ver.  Ik was onder de indruk.  Mechelen zag er veel mooier en opgefrist uit.  Het is een fantastische stad. Ik was 'verkocht', en ben veel beginnen lezen over de stad en haar geschiedenis.  Het inspireerde me tot het schrijven van mijn debuutroman 'Ferdinand' die midden juni van de drukpers rolde..."

Schrijven zat Rita in het bloed.  Als kind zat ze al onder tafel 'Chinese' letters te tekenen op papier toen ze nog niet lezen of schrijven kon.  En later haalde ze goeie punten voor haar opstelletjes.  Maar een drukke loopbaan maakte dat dat schrijver eerder hobbymatig werd beoefend.  Ze runde immers vele jaren een kinderkribbe in Westerlo: 'De Broekventjes' - en daar liepen zo'n veertien ukjes rond.  Veel tijd schoot er dus niet over.  Pas toen ze met pensioen ging, kwam de schrijfmicrobe terug boven.Fantasie had ze wel, en schrijven had ze onder de knie - maar toch volgde ze nog een schrijfcursus.  En dan ging ze van start.  En hoe!

 

Een vorstelijk boek...

met categorie:  

  (foto's: Jan Smets)

Wie geboeid is door geschiedenis - smakelijk en boeiend voorgeschoteld in hapklare porties -  gaat heel binnenkort zijn hartje kunnen ophalen met het boek 'Vorsten - van Pepijn tot Karel' dat rond 20 juni verkrijgbaar zal zijn in de Mechelse boekhandel.  Het is uitgeverij ElenA van Luc Van Hoeylandt die het boek op de markt brengt.  Mechelaar Luc is hiermee niet aan zijn proefstuk toe.  In het fraai en rijk geïllustreerde boek passeren 45 vorsten die ooit de plak zwaaiden over onze gewesten.  Hun medaillons sieren de zijkant van de Keldermansvleugel van ons stadhuis in de Befferstraat.  Het verhaal begint in 580 bij Pepijn van Landen en eindigt aan de façade op de Grote Markt waar Karel V die in Mechelen z'n jeugdjaren doorbracht, trots troont met z'n vorstelijke arttributen - gezeten tussen de 'Zuilen van Gibraltar'.   Hun leven wordt belicht - uiteraard.  Maar het boek vertelt véél meer: het verhaal wordt opengetrokken. De vorst wordt in de geschiedenis geplaatst en we krijgen een vaak verrassend tijdsbeeld geborsteld, met aandacht voor minder bekende feiten en anecdotes.  Ook doorprikt de auteur enkele mythes.  Auteur Johan De Cock mag trots zijn op dit eerste boek van zijn hand.  De Mechelaar (maar heus niet alléén de Mechelaar) zal het zeker op z'n boekenplank willen hebben.  Dit omvangrijke boek telt 264 bladzijden - en kost 39.50 Euro.  En hiervoor heb je een prachtboek in huis.  Beslist waar voor zijn geld.

 

'Geene is zoo groot van aanleg, noch zoo stout van uitvoering'

 

(foto's: Jan Smets)

Met de regelmaat van een klok heb ik in mijn blogverleden jullie al laten meelezen in oude boeken of toeristische gidsen die over onze stad verschenen zijn.  Ik schuim maar wat graag antiquariaten of vlooienmarkten af om te speuren naar zulke schatten, en ik ben als een kind zo blij als ik 'een ontdekking' doe.  De geur, de sporen der jaren, kreukjes, onhandig oplapwerk... - het verleden geblokletterd. 

Dit boekje dat de drukpers afgerold kwam in mei 1900 - de nieuwe eeuw was pas enkele maanden oud - beschrijft onze 'Sint-RombAUtstoren' en wil een zo nauwkeurig en volledig naslagwerk zijn van onze gotische trots.  Fr. Steurs is de auteur, en het werd gedrukt in de drukkerij Steurs-Bussers in de Beffertstraat 27.  Geboeid lees ik er in.  Wat vooral ook opvalt is de haast lyrische beschrijving van onze onvergelijkbare toren.  Zeg je nog dat IK een chauvinist ben? ...

 

Marc De Bel stelt Marie voor in Kazerne Dossin

 

(foto's: Jan Smets)

Er is haast niemand die Marc De Bel niet kent.  Hij is dan ook de bekendste jeugdauteur van Vlaanderen, en dit al 30 jaar lang.   Een paar generaties groeiden op met Blinker en de Boeboeks, en zoveel andere figuren die zijn boeken bevolkten.  Sedert enkele jaren legt de populaire ateur zich toe op zogenaamde 'young adult' romans.  Of om het in mooi Nederlands uit te drukken: historische romans voor jongeren vanaf 15 jaar.  Maar niet alleen jongelui vinden er hun gading in.  Ook volwassenen weten deze boeken te smaken.  Vanavond werd in Museum Kazerne Dossin het sluitstuk van zijn 'Pauwels-trilogie' voorgesteld.  'Marie - codenaam Jeanne' is het boeiende, ontroerende en erg beklijvende verhaal van een 15-jarig meisje in het laatste jaar van WO II.  Meeslepend vertelt De Bel een fictief verhaal over ware gebeurtenissen. 'De waarheid liegen' noemt hij het zelf.  De meeste personages in het boek bestaan of zijn ze een mix van verschillende personen.  Zo is hoofdfiguur Marie een mengvorm van Paula Pypen en barones Lily de Gerlache de Gomery.  Nog maar enkele weken geleden stierf Paula.  Maar vanavond zijn familieleden aanwezig op de boekpresentatie.  Lily de Gerlache is er niet bij wegens haar hoge leeftijd.  Maar haar zoon is er in haar plaats. Voor deze boekvoorstelling kon geen betere plaats gekozen worden dan de beladen en memorabele Dossinkazerne...

 

'Mechelen, de heerlijke'

met categorie:  

  (foto's: Jan Smets)

Maar al te graag schuim ik rommelmarkten af om ouwe boeken of publicaties van Mechelen op de kop te kunnen tikken.  Zoiets wordt snel een passie.  Bij het ordenen van mijn boekenkast herontdekte ik het boekje 'Mechelen, de heerlijke'.  Het werd geschreven door Korneel Goossens (1900-1971) die wel wat meer neerpende over zijn stad.  Zo is ook het relatief bekende 'Mechelen, het paradijs aan de Dijle' uit 1941 van zijn hand.  Een jaartal van het werkje dat ik nu in mijn handen hou kan ik niet terugvinden.  Maar ik durf vermoeden dat het eveneens werd uitgegeven in de jaren veertig van vorige eeuw.  Het is vooral een lyrische beschrijving van deze stad, en de auteur is niet weinig kwistig met superlatieven.  En als we nu denken dat de 'renaissance' van Mechelen is aangebroken met het 'Somers-tijdperk': nou, dan moet je dit boekje maar eens lezen!  Want mocht je niet beter weten, en mocht je de lichtelijk ouderwetse schrijfstijl hedendaagser hertalen, dan zou je écht denken dat het over het Mechelen van 2017 gaat.  Zeg nu zelf: 

Mechelen is heerlijk omdat het Mechels is!  Dit schijnt het huidig stadsbestuur met open oog te begrijpen.  Moge het met wijze vlijt volharden in het herstel en het behoud van zoveel roemrijk stedeschoon.

Dit gaat dus ongetwijfeld over de legislatuurperiode van Antoon Spinoy, die al wel vaker wordt genoemd als de Somers van vorige eeuw.  Ofwel de rode visionaire en daadkrachtige voorganger van de huidige blauwe burgervader....

 

Emile Van Der Taelen schrijft boek over Mechelse torens

met categorie:  

 

(foto's: Jan Smets)

Er zijn al tal van boeken geschreven over Mechelen, maar toch maakt auteur Emile Van der Taelen zich sterk dat er nog nooit een verzamelwerk over al de torens die onze stad rijk is verschenen is.  Emile woont op een appartement aan de Haverwerf en hij kijkt dagelijks uit op dé toren bij uitstek: Sint-Rombout.  Het bracht de Mechelen-liefhebber op het idee om een boek samen te stellen over deze monumentale reus, maar ook over al zijn 'broertjes' en 'zusjes' in deze stad.  Naast de Sint-Romboutstoren heb je nog zeven andere historische kerken met elk een specifieke toren.  En dan zijn er nog de tal van minder bekende of minder in het oog springende toren(tjes).

 

Ward Dijck - Dialoog vroeger en nu

  (foto's: Jan Smets)

Een kunstenaarsatelier is een wonderlijke wereld.  Hier zie je zijn vormgegeven werken, voel je zijn inspiratie - ontdek je de resultaten van zijn creatieve geest...

Ik sta in het atelier van Ward Dijck, achteraan in zijn tuin in de Elfenstraat waar hij woont met zijn echtgenote Virginia.  Aan de muren hangen zijn schilderijen, met rondom de beelden die getuigen van tientallen jaren werk en het uitpuren van een gedachte.  Hier staan ze in dialoog bij elkaar: figuratief en abstract: de beelden van vroeger en nu.

Ward is een zoeker en onvermoeibare creatieveling.  Een kunstenaar die nog veel in zijn mars heeft.  Hij bruist van ideeën - nog steeds. Ondanks zijn 80 jaar is hij nog alle dagen actief.

 

"Ik kijk naar de geschiedenis als door 'n venster"

 

(foto's: Jan Smets)

Dit boek gaat over kleine mensen.  Vorsten, heersers en generaals 'schrijven' de geschiedenis, maar het is de kleine man die ze schraagt...

Dat vertelt me Marcel Kocken van wie zopas zijn in 2007 uitgegeven boek 'Gruwelgids voor Oud-Mechelen' opnieuw is uitgegeven.  Het boek was nergens meer verkrijgbaar maar deze herdruk komt netjes op tijd bij de start van het stadsfestival  OP.RECHT.MECHELEN.  Nochtans gaat het boek niet over de Grote Raad, maar wel over 500 jaar rechtspraak in onze stad aan de hand van honderden vonnissen.  De persoonlijke geschiedenis van de gewone Mechelaar die in aanraking komt met het gerecht wordt uit de doeken gedaan.  Het gaat over de toen heersende rechtspraak, over heksenprocessen, over diefstal en moord, landloperij, prostitutie en ketterij...  Welke straffen ondergingen deze Mechelaars?  We volgen in het boek landlopers, schouten en beulen... Dat straffen vaak gruwelijk waren verklapt de boektitel al.

Ik ben bij het samenstellen van dit boek 'omgekeerd' te werk gegaan.  Normaal vertrekt men bij studies over het onderwerp en zoekt men daarna naar 'gevallen' om dit te staven.  Ik vertrok echter vanuit de vonnissen.  Zo was ik niet bevooroordeeld.  Nadien pas schreef ik mijn conclusies neer.  Het lezen van al die oude registers en schrijfsels gaf me een haast zinnelijk genot - géén genoegen.  Ik las de heksenprocessen of ik er zélf bij was.  Ze werden bijna ter plaatse tijdens de martelingen opgetekend.  Zo leek ik ooggetuige.  Ik voelde dat ik er bij was, maar ik zat er niet tussen.  Ik stond precies voor een venster.  Het is zo dat ik naar de geschiedenis.  Door deze documenten en vonissen te lezen liet ik mijn verbeelding werken.  Dan zie ik voor mij de bedelaars, de sukkelaars... En dit alles heb ik op een bevattelijke en toegankelijke manier in mijn boek neer te schrijven.  Om het vlot leesbaar te maken heb ik uiteraard een uitgebreide bronvermelding toegevoegd, maar liet ik de storende voetnota's achterwege.

Voor wie dit artikel nog op tijd leest: het boek dat verkrijgbaar is in alle Mechelse boekhandels, wordt morgen door Marcel himself gesigneerd bij Salvator in Befferstraat tussen 10u en 13u  (je kan er dan trouwens ook terecht voor het boek 'de piemel van Napoleon' van Lode Melis die in de namiddag nog bij Standaard Boekhandel zal signeren.  Dit ter zijde...)

 

De Piemel van Napoleon

met categorie:  

  (foto's: Jan Smets)

 

Zeg nu zelf, een boek met op de cover deze spraakmakende titel: dat loop je niet zomaar achteloos voorbij in de boekhandel.  Dan kriebelt het ook bij jou toch om er met enige nieuwsgierigheid in te bladeren neem ik aan? 

Dat is nu nét de bedoeling!  Het gaat immers niet alleen over het intiemste deel van de kleine Corsicaan die het schopte tot beroemdste Fransman aller tijden.  Helemaal niet.  Maar de jongeheer van zijne Keizerlijke Hoogheid moet je wel verleiden om méér intrigerende, boeiende en verrassende geschiedkundige weetjes te ontdekken.

Dat is het opzet van dit fraai uitgegeven boek.  De man - die zoals hij het zelf omschrijft  - 'geschiedenis langs de achterdeur' wil serveren, is Mechelaar Lode Melis.  'De Piemel van Napoleon' wordt door de Mechelse uitgeverij ElenA op de markt gebracht.

 

Mechelse fotografe Pascale Sobry brengt prachtig boek uit met iconische zeevogels

met categorie:  

  (foto: Jan Smets)

 

Het zijn spannende tijden voor Pascale Sobry...  In december rolt haar eerste boek van de drukpers, en dat zorgt voor gemengde gevoelens.  Ze kijkt er naar uit om het als eerste te mogen openslaan, de drukinkt te ruiken...   Maar voordat het zover is is het nog even nagelbijten.  Prachtig wordt het boek alleszins!  Het ziet er veelbelovend uit, en wie de unieke, puik uitgevoerde en ontroerende foto's van Pascale kent, weet dat het een topboek zal worden.  Elke natuur-en fotoliefhebber zal het maar al te graag op zijn boekenplank hebben.  Pascale is niet aan haar proefstuk toe.  Vorig jaar haalde ze de pers én Mechelenblogt met het feit dat vier van haar foto's de prestigieuze National Geographic kalender haalden.  En dat is sowieso een waarmerk!  De Mechelse fotografe mag terecht trots zijn op deze prestatie - het resultaat van veel vakkennis, geduld en een eindeloze liefde en fascinatie voor natuurfotografie, en in het bijzonder voor een paar iconische zeevogels. ...

 

1653-1655 Een Mechels anderhalf jaar...

met categorie:  

  (foto's: JanSmets)

Mechelen likte zijn wonden.  De godsdienstoorlogen met alle ellende van dien waren nog niet lang achter de rug.  De Vrede van Munster werd amper een vijftal jaren voordien gesloten.  Maar alles lag nog vers in het geheugen.  Mechelen droeg er de littekens van.  De grote glorieperiode van de hoofdstad der Nederlanden was voorbij.  Mechelen hield enkel een troostprijs over: het was de zetel van het aartsbisdom.  De macht was naar elders verhuisd.  De Grote Raad vergaderde nog in Mechelen, en daarom was er nog wel wat adel die hier resideerde.  Maar een grote rol was niet meer weggelegd voor Mechelen.  De stad was in een winterslaap gedommeld.  Buiten de stadsmuren was het vaak onrustig en de inwoners durfden deze veilige 'grenzen' niet zomaar oversteken.  Ook was er wel wat wrok tegenover de Nederlanders met hun 'ander' geloof dat had geleid tot de woelige tijden die nog maar net voorbij waren.  Het is in deze stad die genoeg had van oorlog dat een anderhalf jaar lang ene Leidenaar, George Doublet, woonde en werkte.  De man was aangesteld als rechter in de tweeledige kamer die hier zetelde om er te oordelen over geschillen en overtredingen van het Vrede Traktaat dat in 1648 gesloten was.  Puur maniakaal schetste deze Hollandse rechter het dagelijkse leven van onze Dijlestad in zijn geschriften.  Het geeft een uitzonderlijk boeiend relaas van het reilen en zeilen van de Mechelaars in die tijden.

Na drie jaar intensief onderzoek brengt stadsgids Pierre Levens in eigen beheer  een boek uit  dat dit historische beeld van het Mechelen van 360 jaar geleden voor de lezer uit de doeken doet.  Het boek is rijk geïllustreerd met afbeeldingen, oude prenten en een stadsplan.  Elke Maneblusser die ook maar een beetje geboeid is in zijn stad en zijn geschiedenis zal er zijn gading in vinden.  Niet alleen de academicus zal er zijn duimen en vingers bij aflikken: ook de modale Mechelaar zal het met plezier lezen...  Vanaf vrijdag 10 juni kan je het aanschaffen in de Mechelse boekhandels, en dit aan de prijs van 19,95 Euro.  Het werd gedrukt door drukkerij Coloma.  Het ingebonden  boek  in A4-formaat telt 256 blz.

 

Mechelen. Een stad vertelt

met categorie:  

https://www.youtube.com/watch?v=T_YIpUfJ7bE&feature=youtu.be

Met dank aan Bert Vannoten van TV-Mechelen voor het maken van dit filmpje over mijn boek.  Eveneens mijn dank aan interviewer Frans De Wachter.

(klik om het te bekijken op bovenstaande link)

 

 

Rosalie Niemand werd Iemand

met categorie:  

  (foto's: J.Smets)

De jaren lijken op haar geen vat te hebben.  Je kan moeilijk geloven dat ze dit najaar 84 wordt.  En toch is het zo.  Voor mij zit een mooie en gelukkige  vrouw met een aanstekelijke glimlach.  Toch heeft het leven haar niet gespaard.  Integendeel.  De eerste vijftig jaar van haar leven waren uitzichtloos.  Een nachtmerrie.  Op haar vijfde werd de kleine Liliane door haar moeder ondergebracht in een gesticht voor achterlijke kinderen, ook al was er met haar niks mis.  Maar het kleine meisje was ongewenst, en haar liefdeloze moeder was haar liever kwijt dan rijk.  Toen ze twaalf was werd Liliane Stijnen verwezen naar een psychiatrische instelling voor volwassen vrouwen, ondanks het feit dat ze geestelijk gezond was.  Vernederingen en psychische martelingen, verdriet en angst beheersten haar leven.  Het régime in de instelling verbeterde langzaam met de jaren.  En toch kwam ze maar 'vrij' in haar vijftigste levensjaar... Ze werd opnieuw geboren in een wereld die ze amper kende. Maar ze sloeg er zich door, met een enorme veerkracht die niet te bevatten is.  Haar fierheid en koppigheid hadden haar altijd overeind gehouden.  Ze vocht voor een plaatsje in de maatschappij, en ze slaagde er wonderwel in.  Haar verhaal werd in 1988 opgetekend door schrijfster Elisabeth Marain. 'Rosalie Niemand' werd een bestseller; viel in de prijzen...  Liliane werd opgevoerd in alle mogelijke televisieprogramma's van Jan Van Rompaye in Vlaanderen tot bij Sonja Barend in Nederland...  Het boek werd herwerkt tot toneelstuk, en het kwam op heel veel plaatsen op de planken.  Het toenmalige Mechels Miniatuurtheater oogste er veel succes mee...  Plots werd Rosalie Niemand Iemand...

2016.  Jaren later is het boek nog een vage herinnering.  Alhoewel?  Liliane woont al vanaf haar ontslag in de psychiatrie van Duffel in Mechelen.  Ze woont hier graag en wil hier nooit meer weg.  Vanmorgen had ik met haar een boeiend gesprek in SAVA.  Liliane is één van de sterkste vrouwen die ik ken.  Het verleden heeft haar niet verbitterd gemaakt.  Ze vocht voor een nieuw leven, en ze kréég het ook...

 

'De eikelraper' geeft je een zen-gevoel en doet je nadenken over de dingen des levens

met categorie:  

  (foto's: Jan Smets)

Schrijven zit de geboren Mechelaar en voormalige journalist Luc Van Balberghe in het bloed. Helemaal kan hij zich uitleven als toneelauteur.  Dat is al jaren zijn 'ding'.  Hij heeft dan ook heel wat toneelstukken op zijn palmares.  Boeken schrijven is iets totaal anders natuurlijk.  Maar Luc schijnt nu toch de smaak te pakken te hebben.  Zopas rolde zijn tweede roman van de drukpers.  'De eikelraper' ligt niet in de lijn van 'de man in de kathedraal', de succesvolle debuutroman die las als een trein en waarin op intrigerende wijze op zoek gegaan werd naar de 'ware Rumoldus' - een wervelende en verrassende speurtocht naar de mysterieuze ontstaansgeschiedenis van onze stad.  (een geschiedenis die soms doelbewust vervalst werd...).  Het blijft uiteraard een roman en het is geen strikt wetenschappelijk werk.   De nieuwe roman is een even verrassend boek geworden, maar kan in niets vergeleken worden met de voorgaande.  "Schrijftechnisch was er flink méér werk aan", zegt Luc me.  "Elk woord werd afgewogen en er werd soms meer geschrapt dan geschreven".  'De eikelraper' heeft je in z'n ban vanaf de eerste pagina en laat je niet meer los.  En...het blijft nog lang nazinderen.  Het boek mag dan doen nadenken over de grote levensvragen: 'De eikelraper' is géén opsomming van ideeën maar een écht verhaal.  Het boek dat 145 pagina's telt werd in eigen beheer uitgegeven, kost 23 euro en is verkrijgbaar in de boekhandel of via de internetboekhandels.

 

Mechelen. Een stad vertelt.

met categorie:  

(foto's: Goedele Smets.  Met uitgever Luc Van Hoeylandt en cultuurschepen Björn Siffer)

Gisteren had ik de eer om mijn langverwachte boek 'Mechelen. Een stad vertelt' te mogen voorstellen in de Kolommenzaal van ons stadhuis.

Graag, én in de eerste plaats wil ik het medium Mechelenblogt in de eer betrekken en in de aandacht plaatsen.  Zonder deze stadsblog had dit boek er nooit geweest.  Dankzij Mechelenblogt heb ik dit kunnen waarmaken.  Dankjewel omdat ik hier al zoveel jaar mijn 'ding' kon doen!  Bedankt beste medebloggers die voor en achter de schermen deze stadsblog al bijna 12 jaar onderhouden.   Bedankt beste lezers om het al zoveel jaar vol te houden.  Bedankt voor de aanmoedigingen, de waarderende reacties en de opbouwende kritiek...

 

Inhoud syndiceren