(foto's: Jan Smets)

Zowat twee jaar geleden wist mijn buurvrouw Els Van Camp me te verrassen met een pareltje van een kalligrafisch-poëtisch boekje.  Ze gaf het de titel 'Tussen hoop en herinnering' mee...  En al bleef ze er héél bescheiden bij: het moet gezegd dat het een creatief hoogstandje werd - met gedachtenflarden - echt kunstzinnige fijnproeverij.  Een boekje om te koesteren, schreef ik toen heel oprecht.  Als dochter van de indertijd erg bekende jeugdschrijver Gaston Van Camp toonde ze dat de appel niet ver van de boom viel.  De bundel werd slechts in kleine oplage uitgegeven.  Amper 100 exemplaren werden hiervan gedrukt.  En dit op mooi papier met de hand genaaid.  Helemaal eigen werk. 

En vandaag is er dan het tweede boekje!  Nu kreeg het de titel 'Verstild verdriet'.  Weerom bewijst Els hiermee haar kunnen.  Ik ben er van overtuigd dat niet alleen sta met deze mening.  Ongetwijfeld kijken ook anderen reikhalzend uit naar dit nieuwe bundeltje. 

Wat het vooral erg bijzonder maakt is het feit dat creatieve Els 'Verstild verdriet' wil verkopen ten voordele van vzw Aukas.  Net zoals vorige keer.  Deze vzw werd opgericht door Guy en Marjan, goeie vrienden van haar.  Akas zet zich in om Cambodjaanse schoolkinderen een studiebeurs te bezorgen en zo hun kansen op een betere toekomst te verzekeren.

(foto: Jan Smets)

Met Herwig De Lannoy kan je uren praten over de geschiedenis van onze stad.  Hij is  ook niet de eerste de beste en kent Mechelen en haar historie als geen ander.  Herwig is  licenciaat geschiedenis.  Bovendien is hij voorzitter van de Koninklijke Kring voor Oudheidkunde, Letteren en Kunst van Mechelen en schreef hij al een boel artikels in de Handelingen van deze Kring.  Zopas verscheen een derde boek van zijn hand - uitgebracht door de Mechelse uitgeverij ElenA.  Zijn eerste boek - 'Een stad in omwenteling' - behandelde de periode tussen de Franse revoluite van 1789 en het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog.  Het mag heel zeker een magistraal werk over onze stad tijdens deze eeuw vol belangrijke omwentelingen worden genoemd.  Niet te verwonderen dat het nagenoeg uitverkocht is. Zijn tweede boek rolde drie jaar geleden van de drukpers.  In 'Een stad in volle vaart' wordt de 20ste eeuw belicht.  De focus ligt hier vooral op wonen, werken en winkelen in Mechelen tussen 1918 en 2000.  Het boek is nog steeds verkrijgbaar in de boekhandel én is een aanrader!  Toch viel de voorbije eeuw niet in één werk te vatten.  Hier moest beslist een vervolg op komen. En dat is er nu.  Corona maakte dat dit boek wat later dan gepland op de markt werd gebracht.  'Een stad in verwondering' brengt een verassende kijk op geloof, mentaliteit, politiek, kunst en vrije tijd'.  Weerom is het een voltreffer van formaat: prachtig en verzorgd uitgegeven zoals we het gewend zijn van ElenA - rijkelijk geïllustreerd.  Maar het is Herwig die terecht trots mag wezen.  Met deze turf van niet minder dan 336 bladzijden zal hij menig Maneblusser weten te verrassen.  Onze kijk op dit stukje recente geschiedenis zal zich ongetwijfeld verbreden en ons minder zwart/wit leren terugkijken op de voorbije eeuw.   Herwig citeert tijdens ons gesprek voormalig stadsbeiaardier Jo Haazen, die dit weekend de Erepenning van serviceclub Marnixkring kreeg uitgereikt:

Veel mensen hebben een goed geweten door een slecht geheugen

Herwig vindt het een geweldige uitspraak.  Hij kan er zich volledig in vinden.  Geschiedenis leert ons genuanceerder denken.

Uit het verleden kan je lessen trekken.  We mogen niet alleen met een hedendaags brilletje naar het verleden kijken.  Niet steeds met het vingertje opgestoken.

De toon is gezet...

(foto: J.Smets)

Ze mag dan al wel een hele poos in de sinjorenstad wonen, ze blijft graag naar haar geboortestad Mechelen komen.  Shamisa Debroey blijft eentje 'van ons'.  Deze talentrijke jonge kunstenares bulkt van talent.  Dat weten we al langer.  Ze weet ons al jaren positief te verrassen met haar prachtige creaties en projecten. 

Gisteren kwam ze haar pas van de drukpers gerolde kinderboek 'de allerbeste uitvinding van de hele wereld' signeren in boekhandel Salvator in de Befferstraat.

  (J.Smets)

Enkele jaren geleden heb ik haar de eerste keer ontmoet.  Toen mocht ik het boeiende verhaal van haar familiegeschiedenis optekenen.  www.mechelenblogt.be/2016/09/naam-reuter   

Vandaag zitten we weer samen.  Net als toen - in SAVA op de Grote Markt.  Nelly De Keye en ik.  Prettig om mekaar weer te zien.  We hebben dan ook heel wat te vertellen aan mekaar.  Uit het gesprek van toen wist ik dat ze in haar leven te maken kreeg met narcisme.  En die ervaringen hebben haar zeker getekend.  Maar ze is er sterker uitgekomen.  Ze heeft dit alles een plaats kunnen geven.  Méér zelfs: in 2016 ging ze aan de slag als narcismecoach - de eerste in Vlaanderen!   Sinsdien begeleidt Nelly mensen op opnieuw op een positieve manier in het leven te staan.  Want het is inderdaad zo dat samenleven met een persoon met een narcistische persoonlijkheidsstoornis (NPS) je veel schade kan toebrengen.  Niemand beter dan Nelly kan er over meepraten daar ze hiermee in familiale, partner-en professionele context diende te worstelen.  In het programma dat ze als coach samenstelde leert ze hoe men met dit alles kan omgaan. 

Op 27 april kwam ook een boek uit van haar hand: 'Narcisme. Herken én begrijp de narcisten in je leven'.  Hierin vind je vele voorbeelden, ervaringsverhalen, tips en technieken.  Het boek werd een groot succes.  Na amper tien dagen volgde een tweede druk.  Nu is men reeds aan een vierde druk toe en op een bepaald moment is het boek in de Standaard op de vierde plaats terechtgekomen bij de non-fictieboeken!  En dat wil wel wat zeggen!

  (foto's: Jan Smets)

Drie jaar leek Johan getrouwd met Margareta.  Eigenlijk vertelde hij het met een knipoog.  Want zonder de hulp en medewerking van zijn eigen vrouw, Marleen,had hij dit boek nooit kunnen waarmaken.  Die pluim verdient ze wel!

Ik leverde de 'lettertjes', maar het is Luc Van Hoeylandt van de Mechelse uitgeverij ElenA die er met het toevoegen van de vele mooie illustraties een prachtboek van heeft gemaakt...

Dat laatste is héél zéker waar.  Maar zonder het lange en naarstige opzoekingswerk van auteur Johan De Cock zou deze uitgave niet mogelijk zijn geweest.  Drie jaar lang heeft hij onverdroten gewerkt aan dit boek - dat nog heel wat verrassingen opleverde over het leven van Mechelens beroemdste vrouw én haar Hofhouding.  Ons 'aller tante Margriet' was een uitzonderlijke vrouw met een groot politiek talent.  In het Europa van toen, dat door machtige heersers werd gedomineerd stond zij beslist haar mannetje.  Ondanks de opeenvolging van dramatische gebeurtenissen die haar leven sterk kleurden, wist zij met een verbazend inzicht te regeren.  En dat was niet steeds eenvoudig - dochter zijnde van de Hasburgse Maximiliaan en tante van Keizer Karel V.  Toch wist zij stand te houden en kon zijn heel wat successen uit de brand slepen.  Een vrouw uit één stuk: dat is ze: Margareta van Oostenrijk.

Er verschenen in het verleden wel meerdere boeken over haar, en recent werden in weer andere boeken belangrijke hoofdstukken over haar regeringsperiode neergepend.  Maar een globaal werk over haar persoon: dat was weer effe een hele poos geleden.  Daarom is dit boek van De Cock een bijzonder waardevol gegeven.  Eindelijk krijgen we terug een  volwaardige biografie - mét - jazeker een boel nieuwe weetjes.  Dit is de verdienste van zeventiger Johan De Cock die zich als geen ander heeft vastgebeten in het leven van de landvoogdes.  Vanaf 23 april ligt dit boek dat niet alleen de Maneblusser zal boeien, maar ongetwijfeld velen buiten de Mechelse stadsgrenzen die geïnteresseerd zijn in geschiedenis in de boekhandel.

(foto's: Jan Smets. vlnr: Gustave Min, Lode Melis, Sylvia Lam en Serge Piessens)

En eindelijk ligt hij dan in de boekhandel: het langverwachte sprookjesboek 'Lunalia. Het meisje van de maan'.  Dit magische, surrealistische verhaal kende al een langere voorgeschiedenis.  Oorspronkelijk was het een theatertekst die met brio werd gebracht tijdens druk bijgewoonde voorstellingen in het kader van het Festival van Vlaanderen/Mechelen.  Het was alleszins niet de bedoeling om het in boekvorm uit te brengen.  Maar het grote succes van de voorstellingen - een samenwerking tussen auteur Gustave Min en luitist Jurgen De bruyn van het muziekensemble Zefira Torna - schreeuwde haast om een zeker vervolg.  En zo rijpte het idee.  En zo ligt er na een fantastische kruisbestuiving tussen vier enthousiaste artistieke Mechelse talenten een prentenboek in de handel dat nu al belooft in de kortste keren uitverkocht te zijn!  Het verhaal is ontsproten bij Gustave Min.  De theatertekst werd door Lode Melis op sommige plaatsen vakkundig aangepast zodat het een homogeen geheel werd en de wonderlijke illustraties zijn van de hand van Sylvie Lam en Serge Piessens.  Met hun vier hebben ze er een pareltje van gemaakt.  Wat zeg ik: met vijf!  Want het is Luc Van Hoeylandt van de Mechelse uitgeverij ElenA die deze creaties tot een mooie eenheid heeft gebracht: een boek dat niet mag ontbreken in de bib van elke rechtgeaarde Maneblusser.  Maar ook buiten de stadsgrenzen zal dit sprookjesboek hoge ogen gooien.  Daar ben ik nu al van overtuigd.  Jong én oud zal er zijn gading in vinden....

  (foto's: J.Smets)

"Voor Jan: wat ons bindt, is de liefde voor kleine verhalen, straffe verhalen..."  Dat schreef David Legrève in mijn exemplaar van het boek dat zopas van de drukpers rolde, en waarin hij op een heel persoonlijke manier, met unieke foto's het voorbije 'corona-jaar' in beeld bracht.

David is zowat 17 jaar aan Het Laatste Nieuws verbonden als freelance-fotograaf, en ik die hoedanigheid ken ik hem al lange tijd.  Vaak ontmoeten we mekaar op dezelfde persmomenten waar ik mijn verhalen sprokkel om nadien uit te schrijven en hij in beelden diezelfde verhalen probeert te vatten.  En dat doet sympathieke David erg goed.  Een krantenfoto mag dan al vluchtig zijn: toch weet hij altijd het onderwerp op een bijzondere wijze voor de lens te krijgen.  Die professionele en artistieke kijk op de zaak bewonder ik in hem.  De 42-jarige David studeerde Audiovisuele en Beeldende Kunsten optie fotografie aan de Koninklijke Academie van Schone Kunsten in Gent.

Op vrijdag 13 maart ging ons land in lockdown.  Het betekende voor David dat hij als fotograaf heel regelmatig corona-gerelateerde onderwerpen in beeld diende te brengen.  Een beetje aarzelend begon hij er aan - op automatische piloot en misschien weinig geïnspireerd.  Ook was er een zekere angst mee gemoeid.  Onzekerheid eveneens.  We beleefden vreemde en onwezenlijke tijden.  Veel van wat we evident vonden was dit niet langer meer.  We werden wakker in een onherkenbare wereld.  Niks was meer vanzelfsprekend...

(foto's: Jan Smets.  Dirk Huyghe)

Ik prijs me gelukkig dat ik de unieke tentoonstelling 'Van Eyck - een optische illusie' nog heb kunnen bezoeken in februari.  Nooit eerder - en wellicht voor de laatste keer - waren zoveel schilderijen van deze wereldberoemde schilder uit de school  der Vlaamse Primitieven, tesamen te bewonderen.  Langer had ik niet moeten dralen.  Niet veel later ging in Gent immers de deur op slot.  De eerste lockdown was een feit en deze prestigieuze expo ontsnapte er niet aan.  Geboeid in Van Eyck las ik even later ook het geromantiseerde verhaal over de opdrachtgever voor het Lam Gods: Joos Vijd - door Jonas Bruyneel.

Dit vertelde ik hem: Dirk Huyghe.  Ik had met hem een afspraak in de kunstgalerij op de Haverwerf waar zijn kopie op ware grootte van dit iconische vijftiende-eeuwse werk te bekijken valt door de vensters.  Een kijkdoos als het ware.  Intrigerend.  Net zoals het werk zelf...

(foto's: Jan Smets)

Deze dagen ben ik heel voorzichtig, en ik kom bijna niet buiten.  Maar alles gaat goed met mij.  De benen willen wel minder mee, maar dan vraagt mijn dokter: hoe oud ben je?  En dan weet ik genoeg...

Hij kan er mee lachen.  Die mobiliteit mag dan ietsje minder zijn: de rest gaat nog allemaal prima!  Méér dan prima.  Marcel Kocken die volgende week - op 23 november - 85 kaarsjes mag uitblazen, heeft een fenomenaal geheugen.  Ongetwijfeld is hij één van de meest gedocumenteerde en belezen Maneblussers van zijn generatie.  Met recht en reden mag hij een Levende Legende worden genoemd - het Levende Archief van deze stad.  Marcel heeft een onnoemelijke bijdrage geleverd aan de stad die hij liefheeft.  Als ongekroonde cultuurpaus heeft hij Mechelen op de kaart gezet en ons allen deze stad nog liever leren zien.  Vele petjes heeft hij gedragen.  Met ontelbare dingen heeft hij zich bezig gehouden.  De boeken en bijdragen die hij schreef zijn talrijk.  Maar nu komt wel hét ultieme boek uit: een vuistdik, prachtig boek met de bundeling van de boeiendste persoonlijke herinneringen en historische feiten.  Dit mag gewoonweg niet ontbreken op de boekenplank van elke rechtgeaarde Mechelaar!   'Mechelen gebundeld' is misschien wel het mooiste verjaardagsgeschenk voor deze man die ik enorm respecteer...  Uitgeverij ElenA brengt dit boek op de markt.  Vanaf morgen ligt het in de boekhandel.  Rep je!

  (foto's: Jan Smets)

'Tussen hoop en herinnering'... een boekje om te koesteren.  Woorden en gedachtenflarden - poëtische fijnproeverij.  Te lezen onder de schemerlamp onder de knusse plaid nu de avonden langer worden en we thuis onze gezelligheid herontdekken.  Of leg het op het nachtkastje - nog eentje voor het slapengaan...

Het is een boekje dat met liefde en met heel veel zorg werd samengesteld.  Prachtig van inhoud en kunstzinnig van opmaak.  Letters en woorden in kalligrafie.  Els Van Camp heeft er lang en intens aan gewerkt.  Dat voel je.  Dat zie je. 

Els is mijn buurvrouw - een creatieve, toffe madam.  Veelzijdig ook.  Maar vooral heel bescheiden, ondanks het feit dat ze heel talentrijk is.  Ze is de dochter van de ooit erg bekende jeugdschrijver Gaston Van Camp, wiens boeken ik in een 'vorig leven' verslond.  Els wil zich niet meten met haar vader.  Ze voelt zich maar een kleuter tegenover hem als het gaat over schrijftalent.  Ik wil haar niet tegenspreken, maar weet dat ze zich beslist te laag inschat.  Het mooie boekje biedt ze nu te koop aan.  En de opbrengst houdt ze helemaal niet voor zichzelf.  Geëngageerde Els heeft 'tussen hoop en herinnering' gemaakt ten voordele van Aukas vzw.  Deze kleine vzw die op poten werd gezet door vrienden van haar zet zich in voor Cambodjaanse schoolkinderen die ze aan een studiebeurs willen helpen.  En nét dat feit maakt het boekje nog dubbel zo mooi! 

(foto's: J. Smets)

Voor Piet, de door onze stad 'geadopteerde' Nederlander begon het allemaal héél toevallig.  Nog maar sinds 2013 mag hij zich Maneblusser worden.  En toch is de verknochtheid aan Mechelen bijzonder groot.  Héél groot!  Piet Verhoeve vond zijn geliefde in de Dijlestad, maar werd bovendien nog stapelverliefd op de stad waar ze woonde.  Nu woont hij hier maar al te graag.  Samen met de vrouw die zijn hart stal.  Vlak in het historische centrum, in de Zakstraat. 

"Mijn vrouw is afkomstig van Bornem.  Ze gaf les aan de STIM.  Sinds 1974 woont ze in Mechelen.  In het Klein-Begijnhof.  Nu zegt ze me dat ik zelfs meer straten ken in Mechelen dan zij..."

Piet (°1950) is van Nederlands Limburg, maar in 1994 verhuisde hij naar België - amper acht kilometer over de grens, naar  Dilsen-Stokkem.  Fotograferen is altijd zijn ding geweest, maar lang bleef hij die hobby eerder sporadisch te beoefenen.  Na het overlijden van zijn echtgenote in 2011 gooide hij het roer om...  En zo begon een nieuwe episode...

  (foto's: Jan Smets)

De Mechelse kunstenares Shamisa Debroey hoeven we wellicht niet meer voor te stellen.  Deze talentrijke illustratrice gooide enkele jaren geleden hoge ogen met haar debuutstrip: de graphic novel 'Verdwaald'.  Het album werd méér dan enthousiast onthaald en kreeg lovende kritieken.  Shamlsa maakte er naam mee en het werd de start van een boeiend traject.  In onze stad mocht ze tal van projecten uitvoeren en in het Mosselschelpstraatje (zijstraat Adegemstraat) mocht ze zich uitleven in een muurgroot kunstwerk: 'een mijl onder zee'. En herinner je je dat ze ook een collectorsfles van Het Anker vorm gaf?  Vandaag werd het gloednieuwe jeugdboek 'De toevallige tijdreis van Carlo Ganz' van Leen Vandereyken voorgesteld in boekhandel Salvator in de Befferstraat (waar Shamisa nog de mooie stoffen zakjes voor ontwierp).  Het is Shamisa die het boek op weergaloze manier illustreerde.  De cover oogt knap en maakt je benieuwd naar het verhaal van Carlo...  Beide dames signeerden hun boek en tussendoor mocht Shamisa nog het uitstalraam van de boekenwinkel 'bekladden' met een fantasierijke tekening van de held-van-het-boek...