(foto: Jan Smets)

De tijd tikte weg, maar we merkten het niet.  We zaten in 't Oud Conservatorium, aan onze derde koffie.  Luc is een spraakwaterval, en ik luisterde geboeid naar zijn levensverhaal. Hij wou me eigenlijk vertellen over zijn werk als toneelauteur, maar het gesprek ging véél verder...  Het verhaal begon waar zijn wieg stond, in de Bakelaarstraat op Nekkerspoel...  Van een eerste stukje in de 'Gazet-van-Piet-Langenus' tot de man en de schrijver die hij nu is, is een lange weg... Op 58-jarige leeftijd wordt Luc Van Balberghe, de duivel-doet-al die zoveel journalistieke watertjes heeft doorzwommen, ziek.  Maar hij geeft een nieuwe wending aan zijn leven...

(foto's: Jan Smets)

Méér dan drie uur hebben we gepraat - of beter: heb ik geluisterd naar een man met een boeiende levensloop.  De tijd werd vergeten op het terras van het Oud Conservatorium...  Alleen de deze zomer nooit afwezige regen noopte ons om binnen het gesprek voort te zetten.  Luc Van Balberghe is Mechelaar - beminnelijk en charmant,  en eigenaar van een sterk karakter tegelijk.  Hij doorzwom tal van watertjes.  Maar er is één rode draad in het verhaal: de schrijfdrang - de nooit aflatende passie om gedachten in woorden om te zetten - in zinnen, artikels, toneelstukken of andere schrijfsels.  Hij was journalist, publicist en uitgever, voorzitter van de Vlaamse journalistenvereniging..., en nu is hij toneelauteur.  Hij houdt van deze stad, al woont hij nu in Bonheiden - is gehuwd - trotse vader van een zoon en een dochter, en een opa die veel  van zijn kleinkinderen houdt...  Hij is het allemaal.  Het zijn allemaal facetten van deze Maneblusser.  Samen maken ze hem tot een gesprekspartner waarbij je aan de lippen hangt.  Luc werd  in onze stad geboren in 1950.  Vier jaar geleden werd hij ziek.  Hij wil er niet over uitwijden - hij leerde met dit ongemak leven.  Maar het had een aantal consequenties.  Zoals al vaker in zijn leven, kreeg Luc hierdoor nieuwe kansen.  Hij greep ze ook met beide handen aan.  Nu zegt hij zelfs dat het goed is dat die ziekte hem overkomen is.  Luc leeft met een aantal beperkingen, maar hij beleeft nu bijzonder veel voldoening aan het schrijven van toneelstukken..  Het bloed kruipt waar het niet gaan kan...  De pen bleef schrijven, maar met enige omhalen ging ze een andere richting uit...

(foto's: Marc Uytterhoeven, Raymond Ceulemans, Luc Deflo (Jan Smets), Rik De Saedeleer (Jonas Maris), Rik Wouters, Frank Vaganée (Jan Smets), Herman De Coninck (GvA), Jef Denyn (Jan Smets))

  (foto: Jan Smets)

Het grote Hollywood-circus vol glitter en glamour is weer achter de rug.  De sterren van het witte doek hebben weerom geschitterd op de rode loper en...er naast..., in dure jurken, met tandpasta-glimlach en aanverwante assecoires- de champagnekurken vlogen massaal het firmament in...  De camera's van de hele wereld waren gericht op dit mediumspektakel zonder weerga: de uitreiking van de Oscars.   En ik laat met alle plezier de eer aan de TV-kanalen om hiervan de meest prestigieuze beelden in de ether te katapulteren, en aan de gespecialiseerde pers om hier liters inkt over te laten vloeien.  Al wat een simpele stadsblog hier zou aan toevoegen is niet meer dan opgewarmde kost... ware het niet dat naast de Vlaamse  'Rundskop' die nét naast het begeerde beeldje greep (so what? -  het was al een fantastisch resultaat...), een Mechelaar met zijn ploeg, naast de Groten van de Filmwereld,  op het hoogste artistieke schavotje staat te blinken: Frank Vaganée!

(foto's: Jan Smets)

Vanavond werd in het feestelijke en stijlvolle kader van de Keldermanszaal van ons stadhuis, Johnny 'Ronaldo' Van Den Broeck gehuldigd als Verdienstelijke Mechelaar 2011.   Hiermee zet het Koninklijk Verbond der Mechelse Geburenkringen een stijlvol punt achter een feestjaar waarin de 75ste verjaardag van de vereniging werd gevierd.  Johnny was het voorbije jaar één van de grote Mechelse figuren die terecht in de spotlights stond.   Wie er bij was in de grote circustent op de Grote Markt ter gelegenheid van 40 jaar circus Ronaldo, zal beamen dat deze Muizenaar een onschatbaar ambassadeur is voor onze stad.  Johnny ademt circus.  Johnny IS circus -Circus als metafoor voor het leven.  De Ronaldo's stralen dat uit, en stamvader Johnny wordt, terecht, hiervoor in de bloemetjes gezet...

(foto's: Jan Smets)

Wat doet een trotse Maneblusser tijdens een weekendje citytrippen bij de Noorderburen, in de universiteitstad Leiden, buiten langs de grachten lopen, musea bezoeken, én de innerlijke mens versterken?  Hij spoort er natuurlijk naar Mechelse linken. Da's klaar.  En hij vond ze: deze bloggende medemens ontdekte 'onze' Rembert Dodoens in deze mooie Hollandse stad.  Nee - niet in levende lijve natuurlijk - maar wél in vredige rust in de Leidense Sint-Pieterskerk...

                         (foto: Jan Smets)

Zij leerde generaties Mechelse kinderen tekenen...  Misschien is deze boutade niet hélemaal correct.  Want zij wist als geen ander dat er sowieso heel wat creatief talent zit in kinderen. 'Kinderen zijn kleine kunstenaars'.  Je hoefde hen 'het' niet te leren.  Je moest alleen maar mogelijkheden scheppen om hun talenten te laten ontplooien.  Luciënne Vanderwaeren heeft er een levenswerk van gemaakt om deze kansen te geven aan jonge Maneblussertjes.  Ik was ooit één van de eersten in haar klasje in de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten. Nu, véle jaren nadien ga ik bij haar op de koffie.  En nog steeds is deze boeiende vrouw een dame met klasse:  elegant en mooi ouder geworden, een bescheiden vrouw die barst van talent.  Ze heeft bij mij een onuitwisbare indruk nagelaten als kind.  De bewondering is gebleven.  Vandaag had ik een heel aangename ontmoeting met mijn juf-van-toen...

        (foto's: Jan Smets)

Ongetwijfeld ken je dit fraaie herenhuis, gelegen aan de Lange Heergracht.  Nu komen de meeste Mechelaars er waarschijnlijk niet dagelijks voorbij - maar met het openleggen van 'de vliet' Heergracht, is het wel mogelijk dat je er binnenkort eens een kijkje gaat nemen...

                     (foto's: Jan Smets)

Vandaag waren Rudi Van Poele en ikzelf weer eens op stap met Leen Denijn, de kleindochter van de man die Mechelen tot wereldhoofdstad van de beiaardkunst maakte...   

(foto: Patrick Hattori)

Gisterenavond had ik Sven Van Haezendonck van Gazet van Mechelen aan de lijn.  En in het gesprek vertelde hij me ook nog dat hij die dag een bezoek had gebracht aan Warre Coremans, in het ziekenhuis.  En, dit had hem toch wel aangegrepen, want het gaat écht niet goed met deze verdienstelijke Mechelaar...

(foto: Filip Meutermans)

Op deze stille zondagmorgen, als het veelbelovende zonlicht zich door de gordijnen filtert, veneem ik het overlijden van Frans Croes...  Nog héél vers nieuws...

Frans is deze nacht  vertrokken voor zijn laatste reis, vanuit het Zennegat, zijn eindstation, waar hij vele jaren gelukkig is geweest ...

foto's: Jan Smets)

Ze zaten reeds op mij te wachten - drie charmante dames - in de Varenbosstraat, in het huis van Ann, de jongste van het trio.  Ann, vriendelijk als steeds - de perfecte gastvrouw, en in de zetel goedlachs en nét terug van een uitje in de Margriet in den Bruul: Wiske en moeder Jeanne... Dit zou een toffe en gezellige babbel worden.  Dat voelde ik al bij 't binnenkomen.  Samen met 'de vrouwen' van de Mechelse voetbalmythe, Torke Lemberechts, op de canapé.

Jazzmuzikant Frank Vaganée, geboren en getogen Mechelaar, is twee jaar lang de nieuwe stadsartiest. Het Mechelse gemeentebestuur besliste dinsdag 25 januari over zijn aanstelling. Vaganée volgt auteur en radiomaker Pat Donnez op. De officiële ‘overdracht’ vindt plaats op 1 april, en da’s geen grap. Ook de nieuwe stadsartiest zal aandacht besteden aan zijn verbondenheid met zijn geboortestad. Valse noten verwachten we allerminst...

                                                         (foto: Jan Smets)

'Iene van Katlaane' die tot Verdienstelijke Mechelaar wordt uitgeroepen?  tièns?

En toch: Jo Swinnen is Maneblusser tot in de diepste vezels van zijn lijf.  En daarom kende het Verbond der Mechelse Geburenkringen deze mooie eretitel toe aan deze bekende en populaire muzikant...

Hier vindt u alle deeltjes van deze miniserie
            
   

              (foto's: Jan Smets)

Het duister valt, en het voordien nog zo drukke koffiehuis 'De vier emmers' begint leeg te lopen...  Zélfs Jo krijgt het in de gaten: 'Ik vermoed dat ze willen sluiten...'. 

'Ik denk dat ik weer meer wit zal dragen', zegt ze plots...