Sinds mensenheugenis breng ik mijn vakanties door in het goddelijke dorpje Goudargues, op het scherp van de snee tussen de Provence en de Cévennes. Camping “Le Saint Michelet” is mijn tweede thuis, waar ik al jaren hetzelfde plekje vlakbij de rivier de Cèze bezet. Niemand zou het aandurven op dat plekje te gaan staan, want dat is van “Rudie” (den Roedie op zijn Frans). Iedereen kent er al jaren iedereen, maar toch komt een mens zo nog eens nieuwe bezoekers tegen, in dit geval het opvallend blijgezinde koppel Marga en Bert Van Beusekom, u had het al geraden, volbloed Nederlanders. Echter sinds ik het onvolprezen boek “De man in de kathedraal” van Luc Van Balberghe heb gelezen en herlezen, besef ik dat volbloed een ijdel, zelfs onmogelijk begrip is. Marga heet met haar meisjesnaam van der Linden.

Op een van die bloedhete middagen in juni 2016, en het in Mechelen nog zowat vroor aan de grond, sprak Marga me aan. “Ik hoorde dat u wel iets afweet van Mechelen, klopt dat?” Gelukkig is bescheidenheid nu net mijn sterkste kant en antwoordde ik zuinigjes tegen deze Hollandse schone: “Wel, ik ken er wel een en ander, maar wat bedoelt u precies?” Marga lachte en vroeg me of ik al eens van de Jesusklok had gehoord, want die zou volgens de familieverhalen nog door een van haar voorvaderen gegoten zijn, een zekere Steylaert.

De roem van Mechelen als beiaardstad is reeds meer dan eens omschreven op deze blog. 29 mei 2016 luidde een belangrijke nieuwe episode in voor de Koninklijke Beiaardschool Jef Denijn.

Directeur Koen Cosaert

De nieuwe mobiele beiaard vormt een bijzondere aanvulling van de vier vaste beiaarden die onze stad reeds bezit. Beiaardiers zitten meestal nogal eenzaam op hun toren. Het nieuwe instrument zorgt er nu voor dat ze voortaan ook tussen het publiek kunnen plaatsnemen en samen met andere musici kunnen optreden. De mobiele beiaard telt 50 gestemde bronzen klokken en wordt bespeeld met het traditionele stokkenklavier. Het instrument werd, net als de beiaard van Sint-Rombouts, vervaardigd door de klokkengieterij Royal Eijsbouts uit Asten (Nederland). Het instrument weegt 3 ton. Er wordt tegen 2017 een nieuw beiaardpaviljoen in de Sinte Mettetuin voor gebouwd.

(foto's: Jan Smets)

(foto's: Jan Smets)

Voormalig stadsbeiaardier en directeur van de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn, Jo Haazen, is er niet gerust in.  Nu de school werd overgebracht naar de Bruul omwille van de ingrijpende verbouwingen aan het hiernaast gelegen stadsmuseum Hof van Busleyden, staat het pand waarin de vermaarde school ondergebracht leeg.  Volgens Haazen zou er voor  het Schipke - dit typische gebouw in rococcostijl - géén interesse zijn en lijkt niemand zich te bekommeren over de aftakeling.  Maar dit wordt formeel tegengesproken door Bart Stroobants, conservator van de Stedelijke Musea.  Is de alarmkreet van Jo Haazen onterecht en voorbarig?  We zetten even de meningen tegenover mekaar om wat meer duidelijkheid te scheppen, en om wilde verhalen tegen te gaan...

(foto's: Jan Smets)

In de Lage Landen, en in Mechelen in het bijzonder, moeten we terecht fier zijn op de beiaardkunst.  Een beiaard is het grootste muziekinstrument dat ooit werd gemaakt.  Het is belangrijk dat we dit instrument dan ook sterk promoten en dat we voortdurend het vehaal van de beiaard brengen!

Dit zegt directeur van de Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn - Koen Cosaert - als hij ons ontvangt in de lokalen van het vroegere OCMW in de Bruul, waar sinds een paar jaar de school in gevestigd is, na de verhuis uit 't Schipke in de Merodestraat.  De beiaardschool gooit letterlijk zijn deur open met een iniatief dat bezoekers nauwer kennis wil laten maken met het beiaardgebeuren in onze stad...