In het prachtige decor van de Begijnhofkerk loopt nog tot en met zondag 27 november de expo “3856 km naar het westen”. 6 Mechelaars met Assyrische roots nemen de bezoekers mee in hun unieke verhaal.  Aan de hand van foto’s en teksten vertellen ze hoe zij en hun familie in Mechelen terecht kwamen, hoe zij terugkijken op de geschiedenis, hoe zij hun cultuur nu beleven, en hoe ze de toekomst zien.  Ik had de gelegenheid om te praten met de bezieler van de expo, Alexandro Yaramis en met enkele geportretteerde Assyriërs.

Op zondag 6 maart organiseert de buurtwerking van het groot begijnhof het Begga-festival.   In een originele combinatie van geschiedenis, theater en muziek worden vrouwelijke artiesten in de kijker gezet.  De gerestaureerde begijnhofkerk is daarvoor de perfecte locatie.

(foto: Jan Smets)

Buiten is het op deze mistroostige novemberdag druilerig en grijs.  Maar de prachtig gerestaureerde begijnhofkerk baadt in een gouden licht en eens te meer ben ik overweldigd door het warme, kleurrijke interieur.  Deze kerk in ons mooie en gezellige Groot-Begijnhof is een pareltje.  Schitterend gewoonweg.  En in het voorjaar zal ze eens te meer schitteren!  Na tien jaar wordt een draad heropgepakt.  Voor de twintigste keer zal een totaal vernieuwd passiespel de toeschouwers weten te verbazen én ontroeren.  Een decennium geleden werd met de tweejaarlijkse opvoering van dit befaamde Passiespel gestopt.  De kerk diende immers gerestaureerd te worden.  Men koos voor deze jubileumviering voor een héél andere aanpak.  Of je nu gelovig bent of niet: de passie van Jezus is een universeel verhaal.  Het is het verhaal van elke mens die geraakt wordt door het leven.  Het vertelt over graag zien en verlies, over hoop en wanhoop, over angst, verdriet en eenzaamheid. In die zin overstijgt het het louter religieuze.

Uniek zal deze uitvoering zéker zijn.  Men stapte af van de vroegere werkvorm.  Het vernieuwde passiespel zal ons een spiegel voorhouden - zowel in woord als met beelden.  In niet minder dan 43 tableaux vivants - levende schilderijen - zullen een zestigtal figuranten optreden.  Zij tillen dit oeroude verhaal van het lijden over de eeuwen heen naar de mensen van nu.

Ook JIJ kan deelnemen!  Dit wordt ongetwijfeld een fantastische beleving.  Als je je hiertoe geroepen voelt dien je als de bliksem jouw naam op te geven.  Plankenkoorts hoef je echt niet te hebben.  Kom zeker langs op zaterdag 27 november.  Om 14 uur krijg je in de Begijnhofkerk meer tekst en uitleg over het gebeuren.

Vandaag had ik over dit boeiende project een babbel met een enthousiaste regisseur Willem Verheyden en man van het eerste uur en lid van de stuurgroep, Herman Vandeneede.   Ik heb alvast de data van het passiespel verankerd in mijn agenda!

  (foto's: J.Smets)

De kerk is een pareltje geworden!  Ze was dat altijd al - al eeuwenlang - maar de restauratiewerken hebben ze méér dan opgefrist.  De begijnhofkerk is oogverblindend mooi geworden nu het 'stof' er van afgeblazen is.  De geslaagde buitenrestauratie kan al een tijdje op bewonderende blikken rekenen nu ze verlost werd van haar roestige keurslijf.  Het korset is afgegooid en het barokke monument oogt fraaier dan ooit.  De kerk die in het hart ligt van één van de mooiste Mechelse wijken is wéér helemaal up to date nu ook het interieur helemaal opgeknapt is.  Er dient nog wat opkuiswerk te worden verricht en alles moet nog netjes op z'n plaats worden gezet voordat het lintje officieel kan worden doorgeknipt.  Wij Mechelaars kunnen haast niet meer wachten op dat moment.  Geduld!  Met de Open Monumentendag van zondag 12 september zullen we dit alles kunnen aanschouwen in volle glorie.

Maar... En dat is nu écht leuk nieuws: wie hier niet op wachten kan, en bovendien wil vergast worden op muzikale fijnproeverij, kan al eerder de kerk bezoeken!  Jawel.  Want een tof initiatief van de buurtwerking van het Groot-Begijnhof heeft een wel erg bijzonder tof evenement op poten gezet.  Op zondag 22 augustus kan iedereen die er zin in heeft genieten van enkele hoogstaande concertjes.  Het is buurtbewoonster Kristien Ceuppens die zelf een professioneel hoboïste is die het idee op tafel legde...  En dan ging de bal aan het rollen...

(foto's: Jan Smets)

Vandaag klom ik tot de hoogste verdieping van het stellingenwoud in de Begijnhofkerk en kreeg ik een verbluffende kijk op de daar aan de gang zijnde restauratiewerken.  Ik neem je graag mee op sleeptouw...  Zet je veiligheidshelm op.  Daar gaan we...

(foto's: Jan Smets)

De laatste tijd ging het snel bergaf met zijn gezondheid.  Geheel onverwacht komt dit afscheid dus niet.  Hoewel.  We kregen de illusie dat deze zo vitale en energieke man de eeuwigheid had.  Gepassioneerd bezig was hij steeds.  Koster Jan Van Asch was de grootste kenner en pleitbezorger van 'zijn' begijnhofkerk. In de schaduw van deze prachtige barokkerk woonde hij vele jaren.  Samen met zijn Theresa.  In maart zou Jan 93 jaar worden.  Het heeft niet mogen zijn.  Donderdagochtend overleed hij in het ziekenhuis, en donderdag 14 februari gaat zijn uitvaart door in de Katelijnekerk.  Om 10 uur.  Deze kerk was pas een paar weken geleden nog in het nieuws omdat het feit werd gevierd dat 30 jaar geleden de Vlaamse begijnhoven werden uitgeroepen tot werelderfgoed van Unesco. Daar was Jan nog bij. Deze viering kon niet doorgaan in de Begijnhofkerk omdat daar nog steeds de restauratiewerken aan het interieur doorgaan.  De buitenkant van de kerk oogt al bijzonder fraai.  Nu is het wachten op het voltooien van de binnenkant;  Jan zal het jammer genoeg niet meer meemaken.  Ook zijn begrafenis kan er niet doorgaan...  Spijtig voor iemand die zo'n groot stuk van zijn leven zich als geen ander heeft ingezet voor dit schitterende monument.  In oktober interviewde ik Jan nog.  Toen was er nog geen vuiltje aan de lucht en leek er niks op te wijzen dat hij enkele maanden later het tijdige voor het eeuwige zou moeten ruilen.  Hij praatte toen honderduit over zijn leven en zijn kerk.  Hij kreeg voor deze verdiensten ooit het Sint-Rumolduskruis, maar dat feit wuifde hij bescheiden weg:

Da's goed voor op je doodsbrief.  Verder maakt het niets uit. Alles wat ik deed beschouw ik gewoon als een voorrecht. Ik ben blij dat ik dit alles mocht doen en daar ben ik dankbaar voor...

Mooier kon hij het niet uitdrukken...

(foto's: Jan Smets)

Dat Gouden Rumolduskruis kreeg hij jaren geleden reeds.  "Van Mgr.Schoenmaeckers..." vertelt hij.  Toch draait het daar bij hem niet om.  Helemaal niet. 

"Da's goed voor op je doodsbrief; verder maakt het niets uit.  Alles was ik deed en doe beschouw ik gewoon als een voorrecht.  Ik ben blij dat ik dit alles mocht doen.  Daar ben ik dankbaar om !"

Dat zegt me Jan Van Asch.  Hij oogt ondanks het feit dat hij de 92 levensjaren reeds gepasseerd is nog bijzonder kwiek en monter.  Van lichaam en geest.  Ik heb met hem en zijn vrouw Theresa Collet een gezellige babbel in hun woning in de Twaalf Apostelenstraat in ons schilderachtig Groot-Begijnhof - Het huis draagt de naam 'De Goede Herder'. Amper een paar tientallen stappen verder blinkt de Begijnhofkerk als nooit voorheen nu ze haar dwingend korset eindelijk kon afgooien.  Nog niet hélemaal is ze dat knellende keurslijf kwijt.  Maar het is maar een kwestie van tijd voordat deze mooie barokkerk weer in volle glorie te bewonderen valt.  De binnenrestauratie is ook aan de gang.  Voor dat werk voltooid is moeten we nog een paar jaar geduld hebben.  "Doe er nog maar een jaartje bij..." zegt Jan.  Toch mocht hij zo'n twee jaar geleden al de haan weer op de toren plaatsen.  Hoogtevrees heeft hij niet.  En de toen 90-jarige besteeg de laddertjes op een manier dat veel jongere mannen het hem niet zouden nadoen...