(foto's: Jan Smets)

Het prachtige beeldje staat al een hele poos op de Haverwerf.  Meer bepaald van 2010.  Het werd toen aan de stad geschonken door de Gidsenbond die in dat jaar haar vijftigste verjaardag vierde.  'Staren naar de maan' is een werk van de bekende Mechelse kunstenaar Frans Walravens, één van de bekendste beeldhouwers van zijn generatie.  Sculpturen van hem zijn op meerdere plaatsen in onze stad te ontdekken.  Vorige week kreeg dit beeldje extra aandacht.  Naast de naar de maan starende bronzen figuur werd een infobord geplaatst.  En op dat bord staat een bijzonder mooi gedicht van woordkunstenares Angela Steylaerts.  Ze is niemand minder dan de echtgenote van Frans.  Het is een unieke symbiose tussen twee creatieve en artistieke geesten - mekaars klankbord.  Angela vult in woorden aan wat Frans in beelden probeert te vatten.  Het woord versterkt het beeldhouwwerk.  'Staren naar de Maan' heeft een meerwaarde gekregen.  Blijf er bij het passeren toch maar eens mijmerend bij stilstaan...

  (foto's: Jan Smets)

Het is een sterk en aangrijpend beeld.  Al ken ik het al zo lang: het blijft me ontroeren.  Daar staat ze tussen het groen aan de Schuttersvest: de moeder - met haar ogen vol angst, omkijkend naar wat achter haar ligt - maar voorwaarts stappend, naar een toekomst die misschien onzeker is, naar veiligheid...  In haar armen het kleine kind en haar wat ouder dochtertje bij haar bescherming zoekend.  Theo Blickx (1875-1963) maakte dit expressieve beeldhouwwerk in 1923 - vijf jaar na het eindigen van de Eerste Wereldoorlog die zovele Mechelaars op de vlucht deed slaan.  Zo noemde hij ook deze sculptuur: 'De Vlucht' ...

  (foto's: Jan Smets)

Een kunstenaarsatelier is een wonderlijke wereld.  Hier zie je zijn vormgegeven werken, voel je zijn inspiratie - ontdek je de resultaten van zijn creatieve geest...

Ik sta in het atelier van Ward Dijck, achteraan in zijn tuin in de Elfenstraat waar hij woont met zijn echtgenote Virginia.  Aan de muren hangen zijn schilderijen, met rondom de beelden die getuigen van tientallen jaren werk en het uitpuren van een gedachte.  Hier staan ze in dialoog bij elkaar: figuratief en abstract: de beelden van vroeger en nu.

Ward is een zoeker en onvermoeibare creatieveling.  Een kunstenaar die nog veel in zijn mars heeft.  Hij bruist van ideeën - nog steeds. Ondanks zijn 80 jaar is hij nog alle dagen actief.

(foto's: Jan Smets.  Li-boven catalogus expo 2011 in Cult.Centrum)

Op deze prachtige nazomerdag staan de ramen van het appartement wijd open, en je hoort het gekrijs van de meeuwen.  Ze hebben de beiaardklanken van zijn geboortestad vervangen.  Hier in Oostende klinkt het lied van de zee en de meeuwen nemen het mee in hun vlucht...

Elf jaar geleden verruilde hij zijn woning en zijn geliefde atelier aan de Auwegemvaart.  Noodgedwongen en met pijn in het hart.  Maar het kon niet meer.  Als een kunstenaar die zovele jaren zoveel schoonheid wist te scheppen de steen de steen moet laten en het blad leeg, dan gaat dit gepaard met stil verdriet.

Zijn rechterhand wil niet meer mee.  MS heeft hem in zijn greep.  Al vele jaren.  Frans is afhankelijk geworden van derden en zijn ongelooflijk lieve vrouw Cécile - een mooie, frèle dame die hem met de beste zorg omringt.  Hij is er dankbaar voor.  Ondanks de beperkingen en ondanks het verlies van de fysieke kracht om verbeelding in beelden om te zetten heeft hij vrede met zichzelf en zijn toestand.  Hij wil nog graag honderd worden, vertelt hij.  Ik zie dat hij het meent.   De levensdrang is er...

(foto's: Jan Smets)

Ik ontmoet ze graag: kunstenaars - mensen die scheppen...  Vandaag was ik te gast in de Jodenstraat: een huis midden in de stad.  Het smalle tuinpad achter de poort leidt me naar de woonst. De zon sijpelt door schaarse gaten in het groene lover.  Een onvermoede, onverwachte oase van rust.  Een huis dat kunst ademt, en daarachter een zomerse tuin waarin zijn beelden de ruimte en het decor krijgen die ze verdienen.  Geboren en getogen Mechelaar Frans Walravens is één van de belangrijkste beeldhouwers van het naoorlogse België, met een heel herkenbare persoonlijke stijl.  Ik hou van zijn werk - Ik zeg het hem ook, en dit is geen valse vleierij.

Hij is 88 jaar geworden en dat beeldhouwen lukt hem de laatste twee jaar niet zo goed meer. Het is fysiek te zwaar geworden.  Frans mist de kracht in zijn armen.  Dat vindt hij jammer en een tikkeltje frustrerend zelf.  Ouder worden valt hem zwaar, al zegt hij het niet met zoveel woorden.  Dat gevoel geldt ook voor zijn drie jaar jongere vrouw: Angela Steylaerts.  Ze is nog steeds een stijlvolle, elegante dame die jonger oogt dan ze is.  toch voelt ze ook dat de voortschrijdende leeftijd hun wereld verkleint.  Ze praat er rustig over - niet verbitterd, maar ik voel toch een stil verdriet hierom.  Ze zegt wat Frans verzwijgt.  Maar zijn gedachten lopen parallel.

Ik praat in dit gastvrije huis met twee lieve mensen, over ouder worden, over de kunst van het scheppen, over hun diepste overtuigingen en over het leven zelf...

(foto's: Jan Smets)

Ik zou deze tentoonstelling haast gemist hebben, mocht niet iemand uit mijn kennissenkring me er attent op gemaakt hebben...  Ze had bijzonder genoten van deze toch wel prachtige expo in het Instituut voor Kunstambachten.  Angela Scheltiens, een Mechelse beeldhouwster uit de Dageraadstraat toont haar kunnen.  En die is ronduit méér dan het bekijken waard.  Als je dit weekend niet weet waarheen, tussen luisteren naar het zwaarste gebeier en de opendeur bij de brandweer: dan moet je beslist eens het IKA binnenlopen.  Je zal niet bedrogen worden in jouw verwachtingen!

(foto's: Jan Smets)

De Mechelse beeldhouwer Luc Jonckers treedt uit de anonimiteit met een eerste tentoonstelling in eigen stad.  Hij is een beeldhouwer met 'n grote stielkennis, die werkt in brons, arduin, steen en hout.  Luc sluit aan bij een Mechelse traditie van kunstenaars als Rik Wouters, Ernest Wijnants, Theo Blickx, en recenter Pol Lemaire, Frans Van den Brande, Ward Dijck, en vele anderen... Vreemd genoeg was zijn werk nog niet gekend bij het grote publiek. Daar is nu verandering in gekomen met een tentoonstelling die nog loopt tot 2 oktober...

(foto's: Jan Smets)

Hij is niet alleen een innemend mens - hij is ook een méér dan begenadigd kunstenaar, in de goeie Mechelse traditie als Rik Wouters, Nest Wijnants en zovele anderen, de eerste stapjes schoorvoetend gezet in het meubelatelier van zijn vader: Ward Dijck...

(foto's: Jan Smets)

We waren al een poosje op zoek naar één of ander beeldhouwwerk om in onze tuin te plaatsen... En ja, een paar maanden geleden vonden we het bij de Mechelse beeldhouwer  Jef Van Den Bosch, en nu staat de sculptuur uiterst rechts op de foto bij ons op het terras..

Volgende maand exposeert de kunstenaar in eigen tuin.  Jawel. En da's iets om niet te missen!

(foto's: Jan Smets)

Ook dit jaar was hij één van de vele exposanten op Kunst-op-het-Begijnhof: de Mechelse beeldhouwer Pol Cockx.