"Geeft Allerheiligen zonneschijn, dan zal het spoedig winter zijn"

De herfstzon verlicht de graven en perken op het Mechels kerkhof.
Een dag waar woorden tekort schieten, een moment van rust en vrede. Allerheiligen brengt iedereen naar de begraafplaatsen, op zoek naar iets, een strohalm om zijn dierbaren mee te kunnen laten vieren op hun feestdag. Feestdag klinkt vreemd, maar voor hen en voor ons, is Allerheiligen het moment om in gedachten samen te zijn.

(foto's: Jan Smets)

...

(foto's: Jan Smets)

Hij is reeds overleden in 1985, en zijn naam is wat in de vergetelheid geraakt.  Misschien doet hij bij de ouderen nog wél een belletje rinkelen: Mechelaar Staf Weyts...  Hij was  schrijver en dichter.  Maar voor mij was hij 'nonkel Staf van Brugge', de echtgenoot van tante Wiske, de jongere zus van mijn Battelse grootmoeder...

Met de uit Angelsaksiche contreien geïmporteerde 'Hoogmis' van pompoenen, heksen, spoken en andere griezels, zouden we haast vergeten dat er ook nog zoiets bestaat als Allerheiligen en Allerzielen.  Dit weekend gaan ook weer vele Mechelaars, met chrysanten, weemoed en stil verdriet op weg naar het kerkhof...  En buiten het feit dat de dodenherdenking deze dagen op de eerste plaats komt, kunnen we er niet om heen dat onze Mechelse 'dodenakker' een ware esthetiek uitstraalt...  Het is niet Père Lachaise (of dichter bij ons: Laken misschien...), maar het heeft een stille en monumentale schoonheid...  De dood kan artistiek zijn, en signeert met korstmossen zijn  arduinen kunstwerken.

(foto's: Jan Smets)