(foto's: Jan Smets)

Het was gisterennamiddag best wel een ontroerend moment toen de 29-jarige Stijn Michiels de eerste steen mocht metsen van het zorghuis waar hij volgend jaar zal wonen.  Ook voor zijn ouders, Kris Michiels en Mia De Wael was dit een belangrijke stap in het waarmaken van hun droom.  Dit prachtige stukje Mechelen - Huis Cadix - wordt een mooi voorbeeld van wat inclusief wonen kan betekenen.  Het 18de-eeuwse Huis Cadix in de Merodestraat krijgt hiermee een nieuwe invulling.  En wat voor één!  Sinds het historische pand door de laatste zusters van Overijse een aantal jaren geleden werd verlaten stond het leeg, wachtend op een andere bestemming.  Niet al té veel Mechelaars betraden ooit dit Huis met mooie binnentuin.  Maar wie ooit de kans had om het te bezoeken, met een Open Monumentendag of met een andere gelegenheid, kon niet anders dan bewondering opbrengen voor dit pand in de schaduw van de Sint-Janskerk.  Schepen Greet Geypen is bijzonder blij om te zien hoe Cadix zal heropleven.  Ze koesterde al sinds de Open Monumentendag van 2015 dit verlangen.  Subtiel 'misbruikte' ze die gelegenheid om dit huis extra in de kijker te zetten.  De schepen kan haar enthousiasme voor het iniatief van dit sympathieke ouderpaar dan ook moeilijk verbergen.  Dit is een fantastisch project.  Hier zullen appartementen verrijzen voor een elftal gezinnen in het voormalige klooster.  Ook zal het onderdak verlenen voor een kleine kinderkribbe én een koffiehuis.  En natuurlijk: ook een zorghuis voor twintig mensen met een beperking.  Dit zorghuis wordt een onderdeel van de vzw Borgerstein uit Sint-Katelijne-Waver dat nu letterlijk ook uitbreekt uit het aloude seminariegebouw.  Ik werk hier zelf sinds 1982 en heb de evolutie in de zorg voor mensen met beperkingen van erg dichtbij meegemaakt.  De personen met de grootste zorgvraag zullen ter plekke in een nieuwbouw hun thuis krijgen, maar een aantal huizen in onze stad zullen de inclusiegedachte nog meer vorm geven.  Borgerstein - een huis voor mensen - zoals het in de naam vervat zit - maakt hier zijn opdracht eens te meer waar.  De vlotte samenwerking met de initatiefnemers resulteert dra in een toonaangevend project om trots op te zijn!

  (foto's: Jan Smets)

'Good job!'  Eindelijk is hij terug!  En daar kan ik alleen héél blij om zijn.  We hebben dan ook jarenlang moeten wachten voordat de arme-door-zweren-overdekte-Job-op-de-mesthoop opnieuw in het straatbeeld verscheen.  Met de regelmaat van een klok heb ik deze kerel aandacht gegeven op Mechelenblogt in de hoop dat het idee om hem terug te plaatsen zou opgepikt worden.  Het werd zowaar een rode draad doorheen het bloggebeuren.  Geduld is een mooie deugd.  Ik kan niet verhelen dat ik hem het liefst weer zag verschijnen op zijn oorspronkelijke plek: het pleintje voor het voormalige OLV-gasthuis in de Keizerstraat...  Maar goed: het is wat het is en zijn nieuwe stek is best OK.  Méér zelfs: hij zit hier - hoewel zwaar lijdend - mooi te wezen op een goed zichtbare plek.  Hij werd er op zijn sokkel geplaatst op de dag van mijn verjaardag.  En nu weet ik ook wel dat dit nu niet ter mijner eer en glorie is gedaan...: ik vond het een pracht van een verjaardagsgeschenk!  ;-)

(foto's: Jan Smets)

In deze dagen dat onze stad afscheid neemt van kunstenaar Brice Heyndels bereikt me het bericht dat ook een andere Mechelse bekende en begaafde artiest overleed.  Gunther Gooris die geboren werd in 1938 overleed in woonzorgcentrum De Beiaard in Sint-Katelijne-Waver.  Gunther stierf reeds op 27 mei, maar het nieuws kwam me nu pas ter ore.  Hij werd in alle intimiteit begraven.

Gunter Gooris liet geen partner of kinderen na.  Een paar jaar geleden overleed zijn broer Dirk Gooris, echtgenoot van kunstenares Marijke Van Kenhove, en bezieler van de Kunstvestdagen.  Dirk bekommerde zich de laatste jaren sterk over het artistieke werk van zijn broer Gunther.  Naast Dirk heeft Gunther nog één broer: Rupert. 

Gunther Gooris was een generatiegenoot van die andere bekende Mechelse kunstenaars als Jan De Winter, Frans Croes, Pol Lemaire, Willy Van Eeckhout...  Ze troffen zich indertijd in den Herten Aas aan de Haverwerf.

Als kunstschilder werd zijn werk erg gewaardeerd door kenners.  Gunther werkte passioneel en perfectionistisch.  Al snel werd zijn werk abstract vanaf de jaren zestig.  Vaak borstelde hij magische, kosmische en mystieke landschappen.  Toch werkte hij als de Oude Meesters  : heel minitieus - laag voor laag, haast doorschijnend... Landschappen met veel dieptewerking...