August 2014

het prentenboek van de dag: Maanrock op zaterdag

      (foto's: Jan Smets)Sfeerbeelden van de tweede dag van Maanrock... Zonder woorden. 

Vernieuwd Maanrock in een 'verdeelde' stad

Vrijdag 28 augustus 2014: voor het eerst is ook de vrijdagavond deel geworden van het MAANROCK Weekend.                                              En deze vrijdagavond is Mechelen verdeeld in twee werelden. 

Rap

Goed, het is geen “Oh lieve Vrouwetoren” à La Esterella, maar de tekst mag er zijn.“Mechelen” is de titel van de nieuwe hit van de Mechelse rapper King Regent, formerly known as Doza.Filmpje hierFacebook daarDat wordt dus chillen (in het Vrijbroekpark).;-) 

Stan Maes wil voorouder Nicolaas Van der Veken weer onder aandacht brengen

   (foto's: Jan Smets)Nicolaas Van der Veken is één van de bekendste én begaafdste kunstenaars die ooit aan de slag waren in deze stad.  Deze beeldhouwer-sculpteur was vrij honkvast, en veel van zijn werk valt nog te bewonderen in Mechelen.  Nicolaas werd in 1637 geboren in de Kapelstraat in de wijk Den Ham. Hij is in de Dijlestad ook gestorven in 1704.  In zijn familie waren velen actief als leerlooier, en da's niet verwonderlijk gezien de geschiedenis van deze Mechelse buurt.  Zelf is hij nooit gehuwd en hij heeft geen kinderen nagelaten.  Maar zijn jongere broer Lambertus (1640-1709), die ook werkte in het atelier van zijn beroemde broer, deed dat wel.  Stan Maes is via zijn moeder nazaat  van de kunstenaar in de elfde generatie.  De moeder van Stan, Rina Barthélémy, heeft zich vroeger reeds vastgebeten in de familieroots en Nicolaas Van der Veken.  Massa's opzoekingswerk heeft ze gedaan gedurende vele jaren.  Stan stond er op de 'eerste rij' naar te kijken.  Door werk en tijdgebrek heeft hij er zich toen weinig mee bezig gehouden.  Maar nu wil de 63-jarige Maneblusser als een soort van 'ere-schuld' aan zijn moeder, de draad weer opnemen.  Hij heeft er zich opgestort, en zeker na zijn naderend pensioen wil hij dat tempo nog opdrijven.  Dat alles moet resulteren in een mooi kunstboek over zijn ver familielid...  

Ontbijtbuffet in Pop-up Bar Lafiora ten voordele van Vlaamse Reumaliga

   (foto's: Jan Smets)"Amai, wat zijt gij een raar!"  durfde men vroeger al eens zeggen tegen Lea Cornelissen"Maar nu vinden ze het tof wat ik doe..."   Ik zit met Lea aan de tuintafel van een ongelooflijk heerlijk paradijsje vol groen en bloemen, op een boogscheut van de Dijle op Nekkerspoel-Borcht 7.  Lea heeft geen ice-bucket nodig om iets te doen voor het goeie doel.  Ze heeft haar pretentieloze idee deze zomer uitgewerkt: een pop-up bar in haar eigenste rustige Mechelse oase.  De opbrengsten van wat ze hier bij mekaar sprokkelt op deze gezellige manier, gaan integraal naar de Vlaamse Reuma Liga.  Ze is al een poosje 'café-bazin' in haar tuinbar Lafiora.  In september hoopt ze er nog even mee door te kunnen gaan.  Zondag 31 augustus organiseert ze zelfs een ontbijtbuffet, en daar kan ook JIJ bij zijn... 

100 jaar geleden klopte de Groote Oorlog aan de Mechelse voordeur

   (foto's: Jan Smets)Het is steeds indrukwekkend om de grootste luidklok van Sint-Romboutstoren te horen galmen over de stad.  Salvator, die zowat 8000 kg weegt, heeft om 12 uur zijn bronzen stem laten horen.  En dit gebeurde voor een haast lege Grote Markt.  Nochtans mocht je vandaag, 25 augustus, wel een historische herdenkingsdag noemen.  Het is immers nét honderd jaar geleden dat onze stad voor het eerst met de Eerste Wereldoorlog te maken kreeg.  Nét een eeuw geleden voelde Mechelen de hete adem van de Groote Oorlog in de nek.  Op het stadhuis en elders hingen de vlaggen halfstok... 

Kunstwerken van Chris Joris en oom Henri Théatre gaan dialoog aan

Chris Joris kennen we in Mechelen vooral als ongeëvenaard meesterpercussionist. Maar Joris schildert ook al jaren. De voorliefde voor de schilderkunst kreeg Joris ingelepeld tijdens de vele vakanties bij schilder oom Henri Théatre in de Ardennen. Nu eert Joris zijn overleden oom met een dubbeltentoonstelling waarbij de werken van Théatre in dialoog of/en confrontatie treden met die van Joris.

Mechelens mooiste hoekje in kunstig patchwork

   (foto's: Jan Smets)(vlnr: Erika Vanhertbrugge, Nicole Glorie, Gaby Verhaegen, Anne Van der Krieken, Rita Bos-Croes, Duffy Indeherberg)Wie denkt dat patchwork zomaar wat kleurrijke lapjes aan mekaar naaien is en meewarig kan worden afgedaan als een tijdverdrijvend stukje nostalgische huisvlijt..., die heeft het verkeerd voor.  Dat bewijzen deze zes goedlachse dames die hier poseren met het resultaat van hun artistieke bezigheid.  Dit is wel degelijk textielKUNST dat de volle aandacht verdient!  Wat het zo bijzonder maakt is dat deze zes kunstenaressen - want zo wil ik ze wel noemen - een prachtig werk hebben gemaakt in zes delen - los van mekaar.  Ze vertrokken van eenzelfde beeld, en hebben het elk op eigen creatieve manier uitgewerkt, in heel verschillende technieken.  En toch vormen de zes delen een wonderlijk harmonieus geheel, het mooiste hoekje van de stad alle eer aandoende... 

Apotheek "onze apotheek" & "de volksmacht" Ijzerenleen

Sinds enkele dagen ben ik nieuw hier op de blog en bij deze wil ik al direct oude verhalen en foto's proberen vinden. :-)Mijn Over - en daarna grootvader hadden een apotheek op de Ijzerenleen. Van de beginjaren weet ik niet veel,om niet te zeggen niets. De apotheek was ondergebracht in nummer 23  "onze apotheek" genaamd. Na 1967 verhuisden ze naar de overkant van de Borzestraat (nummer 25, huis eigendom van Maeremans) en hadden daar dan apotheek "de volksmacht" tot 1977.Huis nr.23 is nu een beenhouwerij en nr.25 nog steeds een apotheek.

"Het verlangen naar huis hield me recht..."

(foto's: Jan Smets)Laat me haar Louise noemen.  Die naam zit haar als gegoten. Haar echte naam wil ze niet in dit artikel; ze wil niet gefotografeerd worden, en ook haar adres moet ik geheim houden.  Ik had al heel wat overtuigingskracht nodig  gehad om het verhaal dat ik uit haar mond optekende, te mogen publiceren.  Louise had het al vaak geweigerd.  Ze is 94 jaar.  Haar burgerhuis zit volgestouwd met herinneringen, met tinnen borden, 'postuurtjes', etsen van Mechelen, en rustieke meubelen.  Ze past in dit decor.  Louise is klein en tenger, maar dit beeld staat in schril contrast met haar karaktersterkte.  Ze is heel lucide, vertelt de feiten met tal van details, chronologisch en beeldrijk. In haar ogen zie ik weemoed.  Ze is een mooie vrouw - en ze heeft een verzorgde fiere houding. Haar glimlach weerspiegelt haar aangeboren optimisme.  Het is dat optimisme dat haar heel haar leven heeft doen vechten en opstaan na tegenslagen.  Haar verhaal is doorspekt met gruwel en wanhoop, en op haar netvlies staan dingen gebrand die haast te wreed zijn om ze te benoemen.  Maar Louise heeft de nacht en nevel doorstaan.  "Ik wou terug naar huis! en dat heeft me rechtgehouden!'  900 dagen zat ze vast in een Duits concentratiekamp tijdens WOII.  Maar Louise kwam weer thuis in Mechelen en ze probeerde al wat ze zag en beleefde een plaats te geven.  Nooit sprak ze over wat ze heeft meegemaakt - alleen haar man wist er van.  Zelfs haar kinderen bespaarde ze de verhalen...